267 / 698
٢۶۶
ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ
ﻭ
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺳﻨﺪﻯ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﻯ
ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺼﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ
.
ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺽ، ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ
ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﻫﺪﻑ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﮕﺎﺭ
ﺑﺰﺭﮒ
ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﭼﻬﺮﻩ
ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨ
ﻰ
ﺑﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺪﺍﺭﮎ
ﺍﺯ ﺳﻮﺋﻰ ﻭ ﺍﺯ
ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ
ﺩﺍﺭ ﻪ ﻟﮑّ
ﺳﺎﺧﺘﻦ
ﻭ ﻟﺠﻦ
ﻣﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ
،
ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﻯ
ﺟﻌﻞ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ
ﺍﺳﺖ
ﻳﺎ ﻋﺮﺿﮥ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ
.
ﺩﮐﺘﺮ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ
» ﺖﺁﺩﻣﻴّ
ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺩﺭ «
ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ
ﻣﻰ
ﻧﻮﻳﺴﺪ
:
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
ﺍﺯ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺷﻴﻞ
)
FO 60/164, no 214
(
ﻭ ﻣﻨﻀﻤّ
ﺎﺗﺶ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﻣﻰ
... ﮐﻨﺪ
ﻭﻟﻰ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ
ﺍﻯ ﺑﻪ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺷﻤﺎﺭﮤ
۵
، ﺣﺎﻭﻯ ﻣﺘﻦ ﻋﺮﻳﻀﮥ
ﺍﻣﻴﺮﮐﺒﻴﺮ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ
.
ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺮ
ﮐﺒ
ﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺣﺪّ
ﻣﻰ
ﺳﺘﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻥ ﻭ ﺩﺳﺖ
ﭼﻴﻦ ﮐﺮﺩﻥ
ﻫﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ
.
ﭼﻬﺮﮤ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﻭ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺍﻣﺎ ﻧﺎ
ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﺯ
ﺯ
ﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻧﻮﻳﺴﺶ ﻧﻤﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫ
ﺪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ
ﺍﻯ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﭘﻨﺎﻩ
ﺑﺒﺮﺩ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ
.
)
ﺍﻣﺎﻧﺖ
۱۳۸۳ : ۶۱۹
ﭘﺎﻭﺭﻗ
ﻰ
۱۱۳ (
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ
)
ﻣﺸﻴﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ
(
ﻧﻴﺰ ﻣﺪﺍﺭﮐﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻒ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ
.
ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ،
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥ ﮔﺮﺍﻧﻤﺎﻳﻪ ﺧﻮﺋﻰ، ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺎﮐﻦ
ﻣﺼﺮ ﻭ ﺿﺒﻂ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﻧ
ﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺴﺖ ﻧﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺩﺭﺁﻣﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺸﻴﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﻰ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ
.
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ
ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ
ﺍﻧﺪﻳﺸﮥ ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ
ﮐﻪ
ﺳﺮﺍﺳﺮ
ﺑﺰﺭﮔﺪﺍﺷﺖ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ
ﺍﻯ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻧﺪﺍﺭﺩ
.
١٢٧
ﺍﻳﻨﮏ ﮐﻪ
ﻧﻤﻮﻧﻪ
ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻥ
ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺖ
ﭼﻴﻦ ﮐﺮﺩﻥ
ﻫﺎﻯ
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻳﻢ
،
127
ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﻰ
. ﻳﺎﺑﺪ
ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍ ﻣﻰ
. ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ