274 / 698
٢٧٣
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺧﺎﺭﻕ
ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ
.
ﺯﻧﺎﻥ ﻳﮏ ﺭﮐﻦ ﻣﻬﻢ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺭﮐﻦ
ﻋﻈﻴﻢ
ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻭّﻝ ﻣﺮﺑﻰ ﻭ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﻠّ
ﻢ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺧﺮﺩﺳﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﻨﺪ
.
)
ﭘﻴﺎﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ
۱۹۸۵ :۵۹، ۲۱۵ ، ۲۳۵ (
ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﺎﻧﻴﻢ
ﻣﺒﻨﺎﻯ ﻗﻀﺎﻭﺕ
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﭘﻴﺸﺪﺍﻭﺭﻯ ﻏﻴﺮ ﻋﻠﻤﻰ
ﺍﻭﺳﺖ
ﺑﻪ ﻧﻘﻞ
ﻣﺜﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻭ ﻣﻰ
ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ
.
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺯﻳﺮ
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
ﺭﺳﺎﻟﻪ
ﺍﻯ
ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻰ
ﻗﺮﺍﺭ
ﻣﻰ
ﺩﻫﺪ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۲۹۰
. / ﻕ. ﮪ
۱۸۷۳
. ﻡ
ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ
ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ
»
ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣَ
ﺪﻧﻴّ
ﻪ
«
ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ
.
ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ
ﻧﻈﺮﮔﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ
ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ
ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ
ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﻭﺳﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﺩ
.
ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ
ﺟﻬﺖ
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺴﺨﻪ
ﺍﻯ ﺧﻄﻰ
)
ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ
۱۲۹۲ (
ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺑﺪﻭﻥ
ﺁﮔﺎﻫﻰ
ﺍﺯ ﻣﻨﺸﺎء ﺁﻥ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ
ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺗﻤﺠﻴﺪﺁﻣﻴﺰﻯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﻃﻰ ﭼﻬﺎﺭ ﺻ
ﻔﺤﻪ
ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ
ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺭﺍ
» ﺭﺳﺎﻟﻪ
ﭘﻴﺎﻣﻰ ﺑﺪﻳﻊ
«
ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻰ
: ﺩﻫﺪ
ﺳﺨﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﺪﻳﻊ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻰ
ﭘﺬﻳﺮﺩ
:»
ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺧﺎﮎ، ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ
ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺭﻭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻪ
ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﮑﺎﺭ ﺁﻳﺪ
...
ﭼﻮﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻪ ﺟﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻫﻮﻳﺪﺍ
ﮔ
ﺸﺖ ﺗﺎ ﮐﺮﺩﺍﺭﻫﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ
...
ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﺍﻩ ﺭﺍﺳﺘﻰ
ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ
...
ﺭﺍﻩ ﺁﺯﺍﺩﻯ
ﺑﺎﺯ ﺷﺪ، ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﮥ ﺩﺍﻧﺎ
ﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪ
«.
)
ﻧﺎﻃﻖ
–
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
۱۹۸۹ : ۱۷- ۱۱۴ (
ﺁﺩﻣﻴّﺖ
، ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ
ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺿﺪﻳّﺖ ﺑﻰ ﻣﻨﻄﻖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻳﮕﺮﺵ
ﺍﻧﺪﻳﺸﮥ ﺗﺮﻗﻰ
ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ
ﻧﻘﻞ
. ﮐﻨﻴﻢ ﻣﻰ
ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ
ﺗﺮﻗﻰ
ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺸﻴﺮﺍﻟﺪﻭﻟ
)ﻪ
ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ
(
ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ