آیین جهانی بهایی

9 / 34

[Alt+R for Date] [Document Title]
ﺻﻔﺤﮫ
9
آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺳﻨّﺖ ﭼﯿﺮه در ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ، ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﮫ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﻋﻈﮫ و ﯾﺎ ﯾﮏ ﮐﺘﺎب
ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺗﺠﻠّﯽ وﺣﯽ اﻟﮭﯽ در اﯾﻦ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻊ ﺑﺸﮑﻞ ﮐﺘﺎﺑﮭﺎ و ﻧﺎﻣﮫ ھﺎی ﻣﺘﻌﺪّدی ظﺎھﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﮫ از ﻧﻈﺮ ﺗﻌﺪاد ﺑﮫ
ﺣﺪود ﺻﺪ ﺟﻠﺪ ﺑﺎﻟﻎ ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﯾﻦ آﺛﺎر در طﻮل ٤۰ ﺳﺎل دوران رﺳﺎﻟﺖ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﮐﮫ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﯾﻦ دوران در
ﺗﺒﻌ ﯿﺪ و اﺳﺎرت اﯾﺸﺎن در ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﺳﭙﺮی ﮔﺮدﯾﺪ ﻧﺎزل ﺷﺪه اﺳﺖ. درک ﭘﯿﺎم ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ
ﻣﺤﺘﻮای آن آﺛﺎر ﻣﺴﺘﻠﺰم آﺷﻨﺎﺋﯽ و ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﻏﺎﯾﺖ و ھﺪف ﻧﮕﺎرش آن آﺛﺎر ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در وﺻﯿّﺘﻨﺎﻣﮫٴ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﮫ ﻣﻮﺳﻮم ﺑﮫ
ﮐﺘﺎب ﻋﮭﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺸﮑﻞ ھﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ھﺪف ﻏ ﺎﺋﯽ آﺛﺎر ﺧﻮد را ﺗﺼﺮﯾﺢ و ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﮫ از آن
ﺟﻤﻠﮫ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ:
ﻣﻘﺼﻮد اﯾﻦ ﻣﻈﻠﻮم از ﺣﻤﻞ ﺷﺪاﺋﺪ و ﺑﻼﯾﺎ و اﻧﺰال آﯾﺎت و اظﮭﺎر ﺑﯿّﻨﺎت اﺧﻤﺎد ﻧﺎر ﺿﻐﯿﻨﮫ و ﺑﻐﻀﺎء
ﺑﻮده ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺪ آﻓﺎق اﻓﺌﺪه اھﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﻮر اﺗّﻔﺎق ﻣﻨﻮّر ﮔﺮدد و ﺑﮫ آﺳﺎﯾﺶ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﻓﺎﺋﺰ.
ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ آﺛﺎر ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﺸﮑﻞ ھﺎی ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ اﺻﻞ واﺣﺪی اﺳﺖ و آن اﺻﻞ
ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺗﺤﻘّﻖ ﻓﺮھﻨﮓ ﺻﻠﺢ و وداد در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﮭﺎن اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﺎھﯿّﺖ و ھﻮﯾّﺖ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ و
ﻓﺮھﻨﮓ روﺣﺎﻧﯽ آن را ﺑﮫ ﻧﺤﻮ ﺟﺎﻣﻊ و ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. از ﻧﻈﺮ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ ھﺮ ﭼﮫ ﮐﮫ ﺑﺎ اﯾﻦ اﺻﻞ
ﺑﻨﯿﺎدی ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺤﯿﺢ و ﻣﻄﻠﻮﺑﺴﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺸﻮﯾﻖ و ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮔﺮدد و ھﺮ آﻧﭽﮫ ﮐﮫ ﺑﺎ آن ﻣﻨﺎﻓﺎت و ﺗﻌﺎرض داﺷﺘﮫ
ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب و ﻣﻨﻔﯽ اﺳﺖ. اﻟﺒﺘّﮫ دﺷﻤﻨﺎن آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ ھﻤﺎﻧﻨﺪ دﺷﻤﻨﺎن ھﻤﮫٴ ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺑﮫ ﻣﺎھﯿّﺖ و ھﻮﯾّﺖ راﺳﺘﯿﻦ
دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺎری ﻧﺪاﺷﺘﮫ و ھﻤﮫٴ ﻧﯿﺮوی ﺧﻮد را ﻣﺼﺮوف ﻣﺴﺦ و دروغ و اﻓﺘﺮاء ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﮫ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﮑﺎﻣﻞ و
ﺗﺤﻮّل و ﺗﺠﺪّد ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺷﻮﻧﺪ و ﺗﻮدهٴ ﻧﺎآﮔﺎه را در اﺳﺎرت ﺳﻨّﺖ ھﺎی ﭘﻮﺳﯿﺪه و ﻣﺮدهٴ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻧﮕﮭﺪارﻧﺪ. ھﺪف اﯾﻦ
دﺷﻤﻨﺎن ﺗﺤﻮّل و ﺗﺮﻗّﯽ و ﺗﺠﺪّد آن اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﮑﺮار ﺗﮭﻤﺖ ھﺎی ﻧﺎروا و ﺑﺎزی ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﺗﻌﺼّ ﺒﺎت ﻣﺬھﺒﯽ ﻣﺮدم
ّﺗﺼﻮﯾﺮی ھﻮﻟﻨﺎک از آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ در ذھﻦ ﻋﺎﻣّﮫ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺗﺎ آﻧﮑﮫ ﻣﺮدم ھﺮﮔﺰ ﺑﺨﻮد اﺟﺎزهٴ ﭘﮋوھﺶ و ﺗﺤﺮّی ﻣﺴﺘﻘﻼ
ﻧﮫ
در ﻣﻮرد ﺣﻘﯿﻘﺖ دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ را ﻧﺪاده و در ﻧﺘﯿﺠﮫ از ﻣﻮھﺒﺖ ﻋﻘﻞ و اﯾﻤﺎن ھﺮ دو ﻣﺤﺮوم ﮔﺮدﻧﺪ. ھﻤﺎﻧﮕﻮﻧﮫ ﮐﮫ در ﻗﺮآن
ﮐﺮﯾﻢ و ھﻤﮫٴ ﮐﺘﺎب ھﺎی آﺳﻤﺎ ﻧﯽ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ و اﻧﮑﺎر ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﯾﺪ ﯾﮏ اﺻﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن اﺳﺖ.
ﺳﺮان ﻣﺬھﺒﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺟﺎه و ﻣﻘﺎم و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﯾﺶ از ﻗﺒﻮل ﻣﺪﻧﯿّﺖ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺪﯾﻊ و وﺣﯽ اﻟﮭﯽ ﺳﺮﺑﺎز زده و
واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻋﺎﻣّﮫٴ ﻣﺮدم ﺑﮫ ﺗﻘﻠﯿﺪ از ﺧﻮد را وﺳﯿﻠﮫ ای ﺑﺮای ﻧﻔﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺟﺪﯾﺪ و ﻓ ﺮھﻨﮓ ﺑﺪﯾﻌﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ دھﻨﺪ. از ھﻤﯿﻦ
روﺳﺖ ﮐﮫ ھﻨﻮز اﮐﺜﺮ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﺑﮫ ﺣﻘّﺎﻧﯿّﺖ اﺳﻼم اﯾﻤﺎن ﻧﯿﺎورده اﻧﺪ و از اﯾﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ھﻤﮫٴ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﻣﻮرد ظﻠﻢ و
آزار ﻣﺮدم اطﺮاف و ﺧﺼﻮﺻﺎً اﺻﺤﺎب زور و زر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫاﻧﺪ.
اﻣّﺎ ﺧﺼﻮﺻﯿّﺖ ﻣﺴﺦ و اﻓﺘﺮاء اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ دروغ ﭘﺮدازان ﮐﺎری ﺑﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﺪﯾﻊ ﻧﺪاﺷﺘﮫ و ھﺮﮔﺰ ﺑﮫ
ﻣﻄﺎﻟﻌﮫٴ ﺟﺪّی و ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﮫ در ﻣﻮرد آن ﻧﭙﺮداﺧﺘﮫ و ﻧﻤﯽ ﭘﺮدازﻧﺪ. ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ اﯾﺸﺎن دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ را ھﻤﻮاره ﺑﺸﮑﻞ ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از
ﺗﺮس
ھﺎ و ﺗﺎﺑﻮھﺎی ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﺧﻮد ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. در طﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن ھﻤﻮاره ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﯿﺎم ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اﻟﮭﯽ ﻣﻮرد
ﻏﻔﻠﺖ ﻋﻤﺪی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ و ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺳﺮان ﻣﺬھﺒﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ در ﺗﻌﺮﯾﻒ دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ از روش واﺣﺪی اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده اﻧﺪ.
اﯾﺸﺎن ﺑﮫ ﺟﺎﻣﻌﮫٴ ﺧﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ ﮐﮫ ﭼﮫ ﻋﻮاﻣﻞ و ﺳﻤﺒﻞ ھﺎﺋﯽ ﻣﻮرد ﻧﻔﺮت و اﻧﺰﺟﺎر و ﺗﺮس ﻋﺎﻣّﮫٴ ﻣﺮدم
اﺳﺖ آﻧﮕﺎه آن اﺻﻮل را ﻓﺮاﻓﮑﻨﯽ ﮐﺮده و ﺑﮫ دﯾﺎﻧﺖ ﺟﺪﯾﺪ و ﭘﯿﺎم ﺑﺪ ﯾﻊ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽ دھﻨﺪ. در ﻧﺘﯿﺠﮫٴ ﺗﻌﺮﯾﻒ اﯾﺸﺎن از دﯾﺎﻧﺖ
ﺑﺪﯾﻊ ﭼﯿﺰی ﺟﺰ ﭘﺮﺗﺎب ﺟﺎھﻼﻧﮫ و ظﺎﻟﻤﺎﻧﮫٴ ﻋﻘﺪه ھﺎ و ﺗﺎﺑﻮھﺎی ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺑﮫ ﭘﯿﮑﺮ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻊ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ھﻤﺎن ﻧﻈﺎم ﻣﺴﺦ و اﻓﺘﺮاء ﮐﮫ ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻌﻨﻮان آدﻣﮑﺶ و دروﻏﮕﻮ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﻣﺴﯿﺢ را ﺑﯽ
ﭘﺪر
ﺧﻮاﻧﺪه و ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪّس را زﻧﯽ ﻧﺎﭘﺎک و ﻓﺎﻗﺪ ﻋﻔّﺖ اﺧﻼﻗﯽ ﻣﻌﺮّﻓﯽ ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻌﻨﻮان ﺗﮑﺮار ﮐﻨﻨﺪهٴ
اﺳﺎطﯿﺮ اوّﻟﯿﻦ، ﺷﺎﻋﺮی ﻣﺠﻨﻮن و ﺷﮭﻮت ران وﻗﺪرت طﻠﺒﯽ ﺳﻔّﺎک و ﺑﯽ رﺣﻢ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد، اﮐﻨﻮن ﻧﯿﺰ از ﺣﻀﺮت ﺑﺎب
و ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺠﻨﻮن و ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪاری وطﻦ ﻓﺮوش ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ. دﺷﻤﻨﺎن اﯾﻦ آﺋﯿﻦ ﺑﺪﯾﻊ ﺑﺎ ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﺗﺮس
ھﺎ
و ﺗﺎﺑﻮھﺎی ﻓﺮھﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ و اﺳﻼﻣﯽ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ را از اﺑﺘﺪاء ﺑﺎ ۳ ﻓﺮاﻓﮑﻨﯽ (projection) ﻣﻤﺴﻮخ ﭘﯿﺶ داورﯾﮭﺎی
ﺧﻮﯾﺶ ﻣﻮرد ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻗﺮار دادﻧﺪ. اوّل آﻧﮑﮫ آﺋﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﻣﺨﺎﻟﻒ ادﯾﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ و ﺑﯽ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﮫ ﺧﺪای واﺣﺪ داﻧﺴﺘﮫ و
ﭼﻨﯿﻦ ﻗﻠﻤﺪاد ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﮫ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎ ن ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ را ﺧﺪا ﻣﯽ داﻧﻨﺪ. دوّم آﻧﮑﮫ دﯾﺎﻧﺖ ﺑﮭﺎﺋﯽ را ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻋﻔّﺖ و ﻋﺼﻤﺖ
اﺧﻼﻗﯽ داﻧﺴﺘﮫ و ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن را ﺑﮫ آزادی ﮔﺮاﺋﯽ ﺟﻨﺴﯽ، ازدواج ﺑﺎ ﻣﺤﺎرم و ﺧﻼﺻﮫ ھﺮ آﻧﭽﮫ ﮐﮫ وﺳﻮاس ذھﻦ ﻧﺎﭘﺎﮐﺸﺎن
11 ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ، ﻣﺠﻤﻮﻋﮫٴ اﻟﻮاح ﻣﺒﺎرﮐﮫ ، ص ۳۰۹
12 ﯾﺎ ﺣﺴﺮة ﻋﻠﯽ اﻟﻌﺒﺎد ﻣﺎ ﯾﺎﺗﯿﮭﻢ ﻣﻦ رﺳﻮل ا ﻻ ﮐﺎﻧﻮا ﺑﮫ ﯾﺴﺘﮭﺰﺋﻮن . ﯾﻌﻨﯽ وای ﺑﺮ ﺣﺎل ﺑﻨﺪﮔﺎن ﮐﮫ ھﯿﭻ رﺳﻮﻟﯽ ﺑﺮ آﻧﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪ
ﻣﮕﺮآﻧﮑﮫ ﺑﮫ ﺗﻤﺴﺨﺮ و ﺑﺴﺘﮭﺰاء او ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ ﺳﻮره ﯾﺲ ۳٦- آﯾﮫ ۳۰