اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ دﻗﯿﻖ
ﺗﺮ اﯾﻦ اﺛﺮ را
ﻣﻄﺎﻟﻌﮫ ﮐﻨﯿﻢ.
ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ در ﺧﻼﺻﮫ
ي ﻓﺼﻞ اول، در
اﺑﺘﺪاي
اﯾﻘﺎن ﻣﻲ
ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ:
»
اﻟﻌﺒﺎد ﻟﻦ
ّ
ان
ﯾﺼﻠﻮا اﻟﻲ ﺷﺎﻃﻲ ﺑﺤﺮ
ﺑﺎﻻﻧﻘﻄﺎع
ّ
اﻟﻌﺮﻓﺎن اﻻ
اﻟ
ﺼﺮف ﻋﻦ ﮐﻞ
ﻣﻦ ﻓﻲ اﻟﺴﻤﻮات و اﻻرض.
«
اﯾﻦ ﺧﻼﺻﮫ
ي ﻧﺼﻒ اﯾﻘﺎن اﺳﺖ. ﯾﻌﻨﻲ اﯾﻦ ﮐﮫ
ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺑﮫ ﺳﺎﺣﻞ درﯾﺎي ﻋﺮﻓﺎن ﻧﻤﻲ
ﺗﻮاﻧﻨﺪ
ﺑﺮﺳﻨﺪ،
ﻣﮕﺮ ﺑﮫ اﻧﻘﻄﺎع ﻣﺤﺾ از ھﺮ آﻧ
ﮐﮫ ﭽﮫ
در
آﺳﻤﺎن
ھﺎ و زﻣﯿﻦ اﺳﺖ. اﻧﻘﻄﺎع را ﺑﮫ
ﻋﻨﻮان ﭘﯿﺶ
ﻓﺮض و ﺷﺮط ﺿﺮوري و ﻻزم و ﮐﺎﻓﻲ
ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ ﻋﺮﻓﺎن ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﻲ
ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ.
اﯾﻦ ﺑﺤﺚ
ﯾﮏ ﺑﺤﺚ
روش
ﺷﻨﺎﺳﻲ اﺳﺖ. ﯾﻌﻨﻲ
ﺑﺮاي
ﭘﺎﺳﺦ ﺑﮫ
اﯾﻦ ﺳﺆال ﮐﮫ
راه رﺳﯿﺪن ﺑﮫ
ﺣﻘﯿﻘﺖ و
ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﻲ ﺧﺪا و
ﺣﻘﺎﺋﻖ
روﺣﺎﻧﻲ ﭼﯿﺴﺖ،
ﺑﯿﺎن ﻣﯽ دارﻧﺪ
ﮐﮫ ﺗﻨﮭﺎ راه رﺳﯿﺪن ﺑ
ﺳﺎﺣﻞ ﮫ
ﺑﺤﺮ ﻋﺮﻓﺎن اﻧﻘﻄﺎع ﻣﺤﺾ
اﺳﺖ
. ﻟﻐﺖ اﻧﻘﻄﺎع در
اﯾﻦ ﺟﺎ ﯾﮏ
واژه
ﮐﻠﯿﺪي اﺳﺖ.
در
اﺑﺘﺪاي
ﺑﺨﺶ دوم ﺧﻼﺻﮫ
ي ﺗﻤﺎم ﺑﺤﺚ
ﻲﯾھﺎ
را
ﮐﮫ ﻣﺮﺑﻮط ﺑ
ﮫ
ﺧﺎﺗﻤﯿﺖ، ﻗﯿﺎﻣﺖ، رﺟﻌﺖ،
ﻣﻌﺠﺰه، ﻟﻘﺎءاﻟﻠﮫ و ﻏﯿﺮه ﻣﻲ
ﻧﺪ. ا ده آور ،ﺷﻮد
ﻣﻲ
ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ:
ﺷﻤﺲ اﻟﺤ
ّ
ان
ﯿﻘﺔﻘ
و ﻣﻈﮭﺮ ﻧﻔﺲ اﻟﻠﮫ
ﻋﻠ
ً
ﻟﯿﮑﻮﻧﻦ ﺳﻠﻄﺎﻧﺎ
ﻲ ﻣﻦ ﻓﻲ اﻟﺴﻤﻮات
ﻣﻦ اھﻞ
ٌ
و اﻻرض و ان ﻟﻦ ﯾﻄﯿﻌﮫ اﺣﺪ
اﻻرض.
ﯾﻌﻨﻲ ﺑﮫ راﺳﺘﻲ ﮐﮫ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﻣﻈﮭﺮ
ﻧﻔﺲ ﺧﺪا
–
ﯾﻌﻨﻲ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ
–
ﺳﻠﻄﻨﺖ دارد،
ﭼﯿﺮﮔﯽ
دارد، ﺳﻠﻄﺎن اﺳﺖ
ﮐﺴ ي ﺑﺮ ھﻤﮫ
ﺎﻧﻲ ﮐﮫ
در آﺳﻤﺎن
ھﺎ و زﻣﯿﻦ ھﺴﺘﻨﺪ
،
اﮔﺮﭼﮫ ﺣﺘﻲ ﯾﮏ
ﻧﻔﺮ ھﻢ از او اﻃﺎﻋﺖ ﻧﮑﻨﺪ. ﯾﻌﻨﻲ ﭘﯿﺎﻣﺮ اﻟﮭﻲ
در ﭼﯿﺮﮔﻲ
و ﺳﻠﻄﻨﺖ و ﻏﻠﺒﮫ و ﺳﯿﻄﺮه
ﺑﮫ ي