اتهام جاسوسی

15 / 39

15
را توصیف می کند بی آنکه در مورد زمستان اطلاعی عینی بما بدهد. اتهامات علیه بهائیان
که
انان را جاسوس م ی خو اند منطقا جز جملات احساسی نیست و تنها دارد خصوصیات گوینده و
اینکه به بهائی آئین دشمنی دارد را بازگو می کند بی آنکه در مورد بهائیان واقعیتی را گفته باشد.
دلیل این مطلب این است که محتوای این جملا
ت
و اتهامات همگی نفی کننده یکدیگرند و ت نها
چیزی که باقی می ماند این است که هم آنها ه بیانگر این خواسته گویندگان است که می خواه ن د که
بها
ئیان
را بد جلوه دهند. اجازه بدهید به چند نمونه اشاره کنم:
ی ی کی از نو رانی ی سندگان ا بنام دیوید یزدان چندی پیش در نشر هی Persian Heritage ای مقاله
نوشت ی. ا ن شخص در مقاله اش در ا ی ن مورد سخن می راند که بهائ ی ان عمال استعمار انگلستان
هستند و بعد برای اثبات ا
نی
مسئله مییگو ی د که ا ی ن بهائ ان بودند که س ی د جمال الد ی ن افغانی را علم
کردند
و این بهائیان بودند که که مخارج آ
تی
ی الله خم نی را پرداختند و آ ی ی ت الله خم نی را علم کردند
و اینک ه انقلاب اسلامی در ا ی ران ساخته دست بهائ ی ان بوده است! البته این نویسنده شانس دارد که
در
ایران نیست و البته اگر در ایران بود تاریخ بهائی دض او درست معکوس می گشت. مث الی
دیگر: مرتجعانی که دست به جعل کتاب یادداشتهای دالغورکی سفیر روس زدند باب بهاءالله و
را
مامور روسیه که توسط سفیر روس اغوا و پرورده شد
ند
معرفی می کنند. اما کسانی نظیر کسروی
ا که ب آئین بهائی دشمنی دار د و بر ان رد نوشته ا باب ست بهاءالله و را کاملا بی رابطه با هر
سیاست خارجی می داند. اما در چند سال اخیر که تاریخ پردازی یعنی جعل و مسخ تاریخ در
خدمت زورگویان در مملکت ایران به یک حرفه سوداور تبدیل شده است نویسندگانی مانند
شهبازی با ه آ زار ب و تاب ادعا کرده اند که باب مامور و پرورده انگلیسیها بود. در این میان البته
از نوشته های تاریخ پرداز کانون رهپویان نمی توان غافل شد که در واقع تاریخی بدست داده اند
که تنها بشرطی درست در می اید که باب و بهاءالله ماشین زمان در اختیار خود داشته و به ر سف با
آینده توانسته اند که مدتها پس از وفاتشان توسط انگلیسیها ساخته و پرداخته ه شد و انگاه به صدسال
قبل بازگشته و دینشان را شروع کنند . در این مقالات نویسندگان رهپویان وصال یبد ن گونه تجز ه ی
کرده ل ی و تحل اند که بعد از آن که واقعه ء رژی در ا ی ران رخ داد، استعمار انگلستان متوجه شد که
تنها چ ی زی که می تواند مانع استعمار در ا ی ران شود، تش عی و اسلام است. به ا ی ن جهت انگل یسی ها به
ید همراه ی گر ن روهای استعماری ی
ک جلسه
ا نها محرم ی ی تشک ل دادند که چهار نشست داشت. در
یا
ن نشست
ها با گفتگوهای مختلف به چند نت ی یا که دند ی جه رس ی ن نتا ن ی ج توسط ا نویسندگان مطرح
شده است. ولی مهمتر ی جه ا ین نت ی
ن بود
یک د ید ی که با ی ن جد دی به وجود آورد که ا یدن ی ن اصل