اتهام جاسوسی

18 / 39

18
اعتقاد و وظیفه بهائیان و ملاک رفتار و روش کردارشان. جاسوسی را باید در میان کسانی جست
که به آئین بهائی و تعالیم ان باور ندارند و اهل دروغ و تقیه هستند و نه رادمردان و رادزنانی که
حاضرند از همه حقوق توسط انسا ن ستیزان مح روم شوند و
لی
خلاف باورشان سخن نگویند و
رفتار ننمایند.
نکته دیگری که در این مورد دروغ بودن اتهامات سیاسی بر بهائیان را مشخص می کند این است
که از طرفی مرتجعان می گویند آئین بهائی
یک
دین نیست بلکه دستگاهی سیاسی و جا سوسی
است و از طرف دیگر می گویند که بهائیان برای استخدام کنن دگان خود یعنی اسرائیل مرتب پول
م ی فرستند. این هم نوع جدیدی از استخدام جاسوسی است که جاسوس نه تنها از استخدام کننده اش
حقوق نمی گیرد بلکه به ان حقوق هم می دهد و نه تنها از این جاسوسی نفعی نمی برد بلکه حاضر
است که هر چه دارد را داو طلبانه فدا نماید ولی بهائی بودن خود را انکار نکند. نه تنها این واقعیت
ماهیت سادیستی این نوع اتهامات به بهائیان را افشا می کند بلکه بعلاوه نشان می دهد که بهائیان
بخاطر اعتقادشان به الهی بودن تعالیم بهائی است که حاضر به این همه ظلم و جفا می شوند اما
اعتقادشا ن را انکار نمی کنند. در چنین شرایطی است که می بینیم تح ریم جاسوسی و خیانت به
وطن
اعتقاد بنیادی بهائی است و به همین جهت بر خلاف ریاکاران یک بهائی حاضر است که
جان بدهد ولی خیانت به وطن ننماید.
اکنون که سخافت اتهامات بهائی ستیزان روشن گردید به مهمترین شکلها ی این اتهامات از طریق
یا افترابندی و یا تحریف نوشته های بهائی اشاره میکنم و آنها
را
بگونه ای مختصر بررسی می
کنم:
اول: اتهام مبنی بر یادداشتهای دالغورکی سفیر روسیه
بر طبق این اتهام مشهور باب و بهاءالله روس ساخته ها معرفی میگردد . برای اثبات ا ی ن مدعا
کتا بی به نام « خاطرات س ی اسی ک ینی از دالغورکی » در سال ۱۹۴۳ در مشهد چاپ می شود و اندکی
پس از آن چاپ د ی گری در همان سال صورت مییگ رد. بر طبق ا ی ن نوشته که متأسفانه در فرهنگ
یا ی ران بس ار اثر می گذارد و کتابی مستند تلقی می شود و هنوز هم در بس ی اری از نوشته ها و بحث
ها
د ی ر مورد ا ن مسئله به آن استدلال می ینی شود، ک از دالغورک ی که در فاصلهنها ازم ی ۱۸۴۵ تا
۱۸۵۴ یسف ی ر روس ی ه در ا ران بوده است، ظا ین ی هراً ا ادداشت ها را به رشتهی تحر
ر در می
آورد و