Goriz Nakhasteh

196 / 256

ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ا . ﻧﺰد ﯽﺣﺮﻓ ﯾﮕﺮ و د ﯾﻢﮔﻮﯽﻣ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺣﺮف زد. ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﻧﺸﺎن ﯽﻣ داد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺗﺮد اﺳﺖ ﯾﺪ . ﺑﺎ وﺟﻮد ا ﮐﻪ ﯾﻦ ﻣﺮد ﻻﻏﺮ
ﯽوﻟ ، ﺑﻮد ی
وﺿﻊ
ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻧﺸﺴﺘﻦ و ﻋﺒﺎ را ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺑ ﻪ دور ﺧﻮد ﻗﺮار دادن ﺑﻪ ﻧﺤﻮ
ی
ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺎدیز ی را اﺷﻐﺎل
ﮐﺮد
یﻫﺎ ﺳﺎ ک ی ﺑﺮ رو ﯾﯽ و ﮔﻮ ه ﺑﻮد
ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد . اﻟﺒﺘﻪ او ﻫﻢ ﻣﺮﺗﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﺪ. ﯽﻣﺟﺎ ﻪﺟﺎﺑ ﮐﺮد و ﯽﻣ
وﻟﯽ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ در زﯾﺮ ﻋﺒﺎ ﺑﻮد . ﻻﺑﺪ او ﻫﻢ ﻣ ﺜ ﯾﮏ ﻞ ﻣﺎ از ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﭘﺎ ﻪ ﺑ و ﭘﺎ ﺷﺪﯽﻣ
. ﮐﺮدﯽﻣﺟﺎ ﻪ ﺧﻮد را ﺟﺎﺑ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺧ ﯽﺑ ﯾﮕﺮ د ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎل ﺧﻄﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺰد ،ﯾﻢﺷﻮﯽﻣ ﯾﮏ
ی و ﻫﻤﻪ
ﺣﻮادث را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘ ﺎ ﮔﻧ ،ﻢﯾاﻪ ﯾﮕﺮ د ﺑﺎر ﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﮐﺮد
ﯾﻢ
از ﺳﺮﻋﺖ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ و ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﻣﻘﺎﺑﻞ
ﯾﮕﺎﻫﯽ ﺟﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮔﺮد ﺑﻪ ﺧ .ﯾﺪ ﯿﺎﻟﻤﺎن آﻣﺪ ﺑﻪ ﻗﻬﻮه
یاﻪﺧﺎﻧ
ﮐﻨﺎر راه رﺳ ﯾاهﯿﺪ ﻢ و ﻗﺮار اﺳﺘﺮاﺣﺘ
ﯽ
ﻫﺴﺖ.
ﯽوﻗﺘ ﯽوﻟ
اﺳﻼم ﭘ
ﯿﺎده
ﻪ ﺷﺪ و ﺑ داﺧﻞ اﺗﺎق
ﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧ
ﮐﻨﺎر ﺟﺎده رﻓﺖﯾﺪﯾﻢ د ، و ﮐﻪ ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﻣﺎ یﻫﺎ
را ﺑﻪ ﻣﺮد
ی
ﻧﺸﺎن ﺑﺎر د ، دﻫﺪﯽﻣ
ﯾﮕﺮ
اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ ﭘﺮﺳ ؛ﯾﻢ ﮐﺮد : ﯿﺪم
- ،ﯿﻢﻋﻈ ﺑﺎز ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪه ؟
آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ :
- ا
ﯾﻨﺠﺎ
یﻤﺮه ﻧ ﯿﻦ ﭼﻮن ﻣﺎﺷ
ﺗﻔﺘﺎن دارد،
ﺟﻠﻮ
ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ؛ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺎ را ﺳﺮﮐﯿﺴﻪ ﮐﻨﻨﺪ .
ﯾﻦ در ا ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﻫﻢ از واﻧﺖ ﭘ ﯾﺪمدﺷﺪ. ﯿﺎده در ﮐﻨﺎر آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ . ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ
ﯽﮐﺴ
ﮐﻪ در ﺣﺎل دﻋﺎ ﺑﺎﺷﺪﯾﺮز ، ﻟﺐ ﭼ . ﮔﻔﺖﯽﻣ ﯿﺰی
ﯿﻢﻋﻈ ی ﺧﻮﻧﺴﺮد ﻧﺸﺎنﮐﻪ دادﯽﻣ در وﺿﻊ ﺑﺪ و ﺧﻄﺮﻧﺎ ﮐ ﻧ ﯽ ﯿﺴﺘﯿﻢ ﹺ
و ﻋﻠﺖ
ﹺﺗﻮﻗﻒﯾﺎدﺗﺮ ز از ﻣﻌﻤﻮل
ﯾﻦا اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻪ اﺳﻼم رﻗﻢ ﭘﻮﻟ ﺳﺮ
ﯽ
ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎر از ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻪ آن ﻣﺄﻣﻮر ﺷﺪه ، دارد ﭼﺎﻧﻪ ﻣزﻧﺪ. ﯽ ﭘﺲ از
رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘ آن ﯽ . ﺷﺪﻧﺪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺳﻮار ﻫﺎ اﺳﻼم ﺧﻨﺪه ﮐﻨﺎن
در
ﮔﻮش ﻋﻈﯿﺰیﭼ ﯿﻢ ﮔﻔﺖ و ﻧﮕﺎه ﻋﻈ
ﯿﻢ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺮد اﻓﻐﺎن ﺷﺪ . ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ او ﻫﻢ ﺳﻮار ﺷﺪ و ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﯿﻢﻋﻈ . ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ :
-
ﭼﻬﺎرﺻﺪ
روﭘﯿﻪ ﺑﯿﺨﻮد ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .
- ﻓﺪای ﺳﺮﺗﺎن . ..
- ﮐﻪ در واﻗﻊ ﻓﺪا ﻣﺎن ﺑﻮد ﺧﻮد ﺳﺮ ی ﺑﻌﺪ . ﻓﻬﯿﻤﺪﯾﻢ اﻓﻐﺎن ﻣﺮد
ﺣﺸﯿﺶ
ﻫﻤﺮاه
و داﺷﺘﻪ و ﻋﻈﯿﻢ
اﺳﻼمﮐﻪ اﻧﺪﻪ ﮔﺮﻓﺘ او از را آن ﻗﯿﻤﺘﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮاز ﭘﺎﻧﺼﺪ . ﺑﻮد روﭘﯿﻪ
ﻪ ﻫﻮا رو ﺑ ﯽﻣ ﯽ ﺗﺎرﯾﮑ رﻓﺖ و ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎران ﻟﺒﺎس .ﯾﺪ ﺑﺎرﯽﻣ ﻫﺎ و ﺳﺮﺑﻨﺪ ﻫﺎ ﻣﺮﻃﻮب ﺷﺪه ﺑﻮد . ﺣﺮﮐﺖ
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯾﻊﺳﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﯽﻣ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ و ﺧﻨﮑ
ﯽ
ﻏﺮوب و ﺷﺐ راﯿﺸﺘﺮ ﺑ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﯿﺎن در ﻣ .ﯿﻢ راه ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد . ﻣﺮد اﻓﻐﺎنﯿﺎده ﭘ ﺷﺪ و واﻧﺖ ﺑﻪ راه اداﻣﻪ داد ﻪﺟﺎﺑ .
ی ﺟﺎ آﺛﺎر
از درﺧﺖ و ﺳﺒﺰه ﯾﺪه د ﯿﺎه و ﮔ
. ﺷﺪﯽﻣ ﭼﻨﺪ ﺟﺎ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد
ﯾﻢ
ﮐﻪ ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﯽﻣ ﯿﺶﭘ ﯾﯽ ﺳﺮﺑﺎﻻ رود و از ﭼﻨﺪ ﭘ
ﯿﭻ
ﺑﻪ ﺳﻮ
ی
ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺻﻌﻮد
از ﺑ . ﮐﻨﺪﯽﻣ
ﯿﺎﺑﺎن
ﺧﺎرج و ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ
ی
ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧ .ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﯾﮏﻧﺰد ﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ ﻏﺮوب ﺑﻮد و ﻫﻮا
ﯾﮏﺗﺎر . در دور دﺳﺖ ﮔﺎه ﮔﺎه ﻧﻮر
ﯽﺮاﻏﭼ
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ: ﮔﻔﺖ ﯿﻢﻋﻈ ﯽوﻟ . ﺧﻮرد ﯽﻣ
- ﻫﻨﻮز ﺗﺎ ﮐﻮ ﯾﺪ و ﺑﺎ ﯾﻢ دار ﯾﺎد راه ز ﯾﺘﻪ دو ﺳﺎﻋﺘ .ﯾﻢ ﺑﺮو ﯾﮕﺮ د ﯽ
۱۹٥