Goriz Nakhasteh

198 / 256

ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﺗﻌﻠﻤﯿﺎت اﺧﯿﺮ آﻣﺎده ،
ی
،ﯿﻢﻋﻈ .ﯾﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺖ ﮐﻮﺗﺎه و اﺳﺘﺨﻮاﻧ ،ﯽ در ﮐﻨﺎر
، ﻓﺮاﻣﺮز ﺑﺎ آن ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﻨﺪ و ﻟﺒﺎس ﻣﻀﺤﮏ ، ﺑﻪ آن ﻃﺮف ﺟﺎده رﻓﺘ و ﻨﺪ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ . ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺣﻔﻆ
ﻓﺎﺻﻠﻪ آن را ﺗﻌﻘ ﻫﺎ . ﮐﺮدم ﯿﺐ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ مﺳﺮ ، را ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪام ﺗﺎ ﺧﯾﯽﺪا . ﯿﻨﻢ را ﺑﺒﺒ ﭼﻮن در
ﯾﺪم ﻧﺪ ﯿﺰیﭼ ﯾﮑﯽ ﺗﺎر ﻧﺸﻨ ﯾﯽﭘﺎ ی و ﺻﺪا ، ﯿﺪم آﻫﺴﺘﻪ ﺻﺪا زدم :
- آﻗﺎی ﯽ، ﯾﺧﺪا یآﻗﺎ ﯽ.ﯾﺧﺪا
ﻫﯿﭻ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﯿﺎﻣﺪﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﻢﻋﻈ . ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ . ﻣﻦ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺻﺪا زدم:
- ؟ﯽﯾ ﮐﺠﺎ ، ﯾﯽﺪاﺧ یآﻗﺎ
ﯿﻔﯽﺿﻌ ی و ﺻﺪا در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ :
- !ﻫﺎن ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎ ؟ ﯾﯿﺪ . اﻓﺘﻢﯽ ﺣﺎﻻ راه ﻣ ﺷﻤﺎ را ﮔﻢ ﮐﺮدم .
ﯾﺶﺻﺪا ﯿﺮ ﻣﺴ
ﯽ و ﺣﺮﮐﺘ
ﮑﯿﭘ ﯿﺎﻫﯽﺳ ، ﮐﻪ ﮐﺮد ﺮش را در ﺷﺐ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آورد . ﺣﺎﻻ ﺑﺮﻃﺒﻖ ﺑﻪ ، دﺳﺘﻮر
یﺳﻮ
ﻣﻘﺼﺪ و ﻋﺒﻮر از آﺧﺮ
ﯾﻦ
ﻣﺮز ﺧﻄﺮ در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد .ﯾﻢ
ﻢ در ذﻫﻨ ﺧﻮد را آﻣﺎده
ی
ﺧﻄﺮ اﺣﺘﻤﺎﻟ
ﯽ
و ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮر ﭘﺎﺳﮕﺎهﯿﺮﻏ . ﮐﺮدم ﯽﻣ از ﻣﺎ
ﭼﻨﺪ ﺑﻠﻮچ ﻫﻢ ﺗﮏ ﺗﮏ در ﮐﻨﺎر ﺟﺎده ودر ﺟﻬﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎ راه . رﻓﺘﺪﯽﻣ ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﯽﻣ ﯾﯽﻫﺎ
ﮐﺎر ﯾﺎن در ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺸﺎن ﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ و ﻫﺎ ﮐﻠﺒﻪ ی ﯾﮏ ﯾﺐﻗﺮ . رواﻧﻨﺪ رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘ
ﯽ
راه رﻓﺘ
ﯿﻢ
ﮐﻪ ﻋﻈ ﺳﺮ ﯿﻢ
ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ :
- ﭘﺎﺳﮕﺎه ﻧﺰد اﺳﺖ ﯾﮏ .
در ﺻﺪﻣﺘﺮ
ی
ﭘﺎﺳﮕﺎه ﺑﻮد . ﻧﻮر ﻣﺨﺘﺼﺮ
ی
در ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺐ ﻣﺤﻮﻃﻪ
ی
ﭘﺎﺳﮕﺎه را روﺷﻦ ﻧﺸﺎن داد و ﯽﻣ
ﯿﻮن ﮐﺎﻣ ﺑﺰرگ ﭘﺮﺑﺎر
ی
در ﺣﺎل ﺗﻮﻗﻒ د .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه ﯿﺸﺘﺮ م ﺑ ﭼﻨﺪ ﻗﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻋﻈ ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﻢ
ﯿﺎده ﭘ رو رﻓﺘﻨﺪﯾﺪمد . در ﮐﻨﺎر ﭘ ﻗﻬﻮه رو ﯿﺎده . در ﺳﺖیاﻪﺧﺎﻧ
ﯾﮏ
ﻟﺤﻈﻪ ﺧ ﻨﺪ ﺑ ﺧﻮاﻫ ﯽﻣ ﮐﺮدم ﯿﺎل ﻪ داﺧﻞ
ﻗﻬﻮه آن ﯽوﻟ ،ﻧﺪو ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻫﺎ از ﮐﻨﺎر زﻧﺠ ﯿﺎده و ﭘ ﯿﺮ رو و ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﻬﻮه ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ . ﻣﻦ ﻫﻢ آن ﯿﺮ ﻣﺴ را ﻫﺎ
دﻧﺒﺎل ﮐﺮدم . ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد ﮐﻪﯾﮏﻧﺰد ﯽوﻗﺘ ﭘﺎﺳﮕﺎه رﺳ ، ﯿﺪﯾﻢ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻟﻨﮕﺎن ﻟﻨﮕﺎن راه . رﻓﺖﯽﻣ ﻻﺑﺪ
شﻫﻨﺮ ﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮ ، ﻧﻘﺶ ﯾﻔﺎی در ا ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ
ﯿﻦﻫﻤ . دﻫﺪ ﯾﺶ را ﻧﻤﺎ ﻃﺮز راه رﻓﺘﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑ ﻪ ﻧﺎ ﮔﺎه
یﭘﺎ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﺑﻪ ﺳﻄﻠ
ﯽ
ﺧﻮرد
و ﺳﺮ و ﺻﯾﯽﺪا را ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺮد .ﯾﺪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑ ﻪ آن دﻧﺒﺎل آن یﺑﺮا رﻓﺘﻢ، ﯽﻣﻫﺎ
ﮐﻪ ﻋﺒﻮرم ﻃﺒ ، ﺑﺎﺷﺪ ﯿﻌﯽ اﻧﮕﺸﺘﺎن دو دﺳﺘﻢ را ﺑﻪ ﻫﻢﯾﮏﻧﺰد ﮐﺮده و در ﺣﺎل ﺑﺎز آنﺑﺎ ی ﻫﺎ در ﺣﺎل
. ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮدم ﻧﺎ ﮔﺎه ﻧﻮر ﭼﺮاغ ﻗﻮ
یاه
را ﮐﻪ در دﺳﺖ ﻣﺄﻣﻮر ﭘﺎﺳﮕﺎه ﺑﻮد ﺑﺮ رو
ی
ﯾﺪم ﺧﻮد د
ی و ﺻﺪا
ﯽﺣﺮﻓ
ﮐﻪ از دﻫﺎﻧ
ﺶ
. ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺑﺪون اراده در ﺣﺎﻟ
ﯽ
ﮐﻪ دﺳﺘ ﺎﻧ ﻢ ﻫﻤﺮاه اﻧﮕﺸﺘﺎن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳ ﺑﻪ ﯿﻨﻪ
ﺸﻣ یﺑﺎز ﻐﻮل ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺻ ، ﮐﻪ ﯾﯽﺪا ﺑﻪ ﮔﻮش او ﺑﺮﺳﺪ ، ﻣﻌﺘﺮﺿﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ :
- !ﻪﯾﭼﻮ ! ﻪﯾﭼﻮ
ﻧﻮر ﭼﺮاغ از رو
ﯾﻢ
ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪﯾﺪم و د ، ﻣﺄﻣﻮر ﺑ ﻪ ﮐﺎر ﺧﻮدش ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺮد ﻫﻢ ﯾﯽﺪاﺧ ﯾﺎ ﮔﻮ. ﯾﺪ
یاﻪ ﻓﺎﺻﻠ
ﻧﺪاﺷﺖ ، ﭼﻮن ﭼﻨﺪ ﻗﺪم از ﭘﺎﺳﮕﺎه دور ﻧﺸﺪه ﺑﻮد
ﯾﻢ
ﮐﻪ او را در ﮐﻨ ﺎر ﺧﻮد د
ﯾﺪم
ی و ﺻﺪا
۱۹۷