عبدالبهاء و تولد انسان

171 / 224

ﺑﺮﻣﺎ ﮔﺸﻮدﻩ ﻫﺮ ﴰ ﻌﯽ را ﺑﺮای ﻣﺎ روﺷﻦ ﳕﻮدﻩ ﺑﺎران رﲪﺘﺶ ﲨﻊ را ﻴ اﺣﺎﻃﻪ
ﻴ ﮐﺮدﻩ ﻧﺴ ﻳ ﻢ ﻋﻨﺎ ﺘﺶ وز ﻳ ﺪﻩ از ﻫﺮ ﺟﻬﺖ اﺳﺒﺎبﮐﻤﺎل از ﺑﺮای ﻣﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﳕﻮدﻩ
ﻴ ﺟﺎﺋﺰ ﻧ ﺴﺖﮐﻪ ﻣﺎ ا ﻳ ﻦ ﻣﻮاﻫﺐ اﳍّ ﻴ ﻪ را ﻫﺪر دﻫ ﻴﻦ ﻓ ﻳا ﻢﻴ ﻮﺿﺎت رﲪﺎﻧّ ﻪ را ﻴ
ﻳﻢ ا ﻴ ﻫﺪر دﻫ ﻦ اﻧﻮار ﻻﻫﻮﺗّ ﻴ ﻪ را ﻫﺪر دﻫ ﻳﺑﺎ ﻢﻴ ﺪ ﲜﺎن و دل ﺑﮑﻮﺷ ﻴ ﻦ ﻳ ﻢ ﺗﺎ ا
ﻣ ﻮاﻫﺐ اﳍّ ﻴ ﻪ در ﺣﻘ ﻴ ﻘﺖ اﻧﺴﺎﻧّﻪﻴ ت ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﺮ آﺋ ّ ﺑﻪ ﮐﻤﺎل ﻗﻮ ءﻨﻪﻴ
ﺟﻠ ّ ﻣﻠﮑﻮت رب ﻴ ﻞﮔﺮدد و ﻋﺎﱂ ﻧﺎﺳﻮت آﺋءﻨﻪﻴ ﻣﻠﮑﻮت ﺷﻮد آن وﻗﺖ
ﻮ ﻴ ﺳﻌﺎدت دﻧ
ّﻳ ﻪ ﺳﻌﺎدت اﺧﺮوّ ﻪﻳ ﻣﻮاﻫﺐ اﳍّ ﻴ ﻪ روﺣﺎﻧّ ﻴ ﻴ ﺖ ﻋﻈ
ﻤﻪ ﻧﻮراﻧ
ّﺖ ﻴ
ﻣﻠﮑﻮﺗ
ّﻴ ﻪ از ﺑﺮای ﻋﺎﱂ ﺑﺸﺮ ﺣﺎﺻﻞﮔﺮدد . ﭘﺲ ﺑﮑﻮﺷ ﻴ ﺪ ﺗﺎ ﺷﮑﺮاﻧﻪ ا ﻳ ﻦ اﻟﻄﺎف
ﻳو ا ﺪﻴﺎﺋﳕ ّ ﻦ ﻧﻔﺜﺎت روح اﻟﻘﺪس را ﺗﻠﻘ ﻴﺋ ﯽ ﳕﺎ ﻳ ﺪ و ا
ﻦ ﻧﻮراﻧ
ّﻴ ﺪ ﻴﮐﻨ ﺖ را ﺣﺎﺻﻞ
ﻳو ا ﻦ ﻓﻀﻞ و ﻣﻮﻫﺒﺖ را ﺷﮑﺮاﻧﻪ ﳕﺎﺋ.ﺪﻴ اﮔﺮ ﭼﻨ ﺘﯽﲔ ّﻴﳕﺎﺋ ﳘ ﺪ ﺷﺮق و ﻏﺮب
ﻋﺎﱂ دﺳﺖ در آﻏﻮش ﻳﮑﺪﻳ ﻨﺪﻳ ﮕﺮ ﳕﺎ
ﻴﺑﻨ ﺖ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ اﻧﺘﺸﺎر ّﯽ ﺑﺮ اﻓﺘﺪ ﳏﺒّﺎن ﺑﻐﺾ و ﻋﺪاوت ﺑﮑﻠ ﺎﺑﺪﻳ اﻟﻔﺖ روﺣﺎﻧﯽ
ﺣﺎﺻﻞﮔﺮدد وﺣﺪت ﻋ ﺎﱂ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﺪ ﻖ ﳕﺎّ ﺻﻠﺢ اﮐﱪ ﲢﻘ ﻴ ﺪ ﲨﻳ ﻊ ﺑﺸﺮ
ﺎ� ﻳ در ت ﺑﺎ ّ ﻴآﻣ ﮕﺮﻳﮑﺪﻳ ﺖ ﻣﻮد ﻳ ﺰش ﳕﺎ ﻨﺪ و ﺳﻌﺎدت ارض و ﺳﻌﺎدت
ﻣﻠﮑﻮت ﻫﺮ دو ﺣﺎﺻﻞﮔﺮدد ﻴاﻣ . ﺑﻪ اّ ﺪم ﭼﻨﺎن اﺳﺖﮐﻪ ﮐﻞ ﻦﻳ ﻣﻘﺎم ﻓﺎﺋﺰ
ﻳﺪ ا ﻳﮔﺮد ﻦ اﺳﺖ وﺻّ ﻴ . ﺖ ﻣﻦ
ﺧﻄﺎﺑﻪ در ﮐﻠ ﻴ ﺪّ ﻳ ﺴﺎی ﻣﻮﺣ
ﲔ ﻦ دوﺑﻠ
١١ اﮔﺴﺖ ١٩١٢
ﻪّﻮاﻟﻠ ُ ﻫ
در ﻧﺰد ﻋ ﻢ اﺳﺖﮐﻪ ﻋﺎﱂ ﻃﺒّﻤﻮم ﻋﻘﻼ ﻣﺴﻠ ﻴ ﻌﺖ ﻧﺎﻗﺺ اﺳﺖ و ﳏﺘﺎج ﺗﺮﺑ.ﺖﻴ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﯽﮐﻨ ﻴ ﺪ اﮔﺮ اﻧﺴﺎن ﺗﺮﺑ ﻴ ﺎ�
ﺖﻳ ﺖ ﻧﺸﻮد در
ﺶ اﺳﺖ اﻧﺴﺎن را ّ ﺗﻮﺣ