عبدالبهاء و تولد انسان

173 / 224

ﻣﻌﻘﻮﻟﻪ را ﺗﺮو ﻳ ﺎ ﺣﻀﺮات ﻓﻼﺳﻔﻪ ﻣﺪﻧ ّ ﺞ ﳕﻮد اﻣ ّ ﻴ
ﺖ را ﺧﺪﻣﺖ
ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺸﺮ را
ﻴ ﻣﻦ ﺣ ﻴ ﺚ اﳌﺎدﻩ ﺗﺮﺑ . ﺖ ﳕﻮدﻧﺪ و ﻓﯽ اﳊﻘﻘﻪﻴ اﻧﺴﺎن ﳏﺘﺎج ﻫﺮ دو ﻫﺴﺖ
ﻴ ﺗﺮﺑ ﻴﺖ ﻃﺒ ﻌﯽ و ﺗﺮﺑ ﻴ اﮔﺮ . ﺖ اﳍﯽ ﻴ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﺮﺑ ﻴ ﺖ آﲰﺎﻧﯽ ﻧ ﺎﺑﺪ ﻣﺜﻞ ﺳﺎ ﺮ ﻳ
ﻴﺣ د ّ ﻮاﻧﺎت اﺳﺖ ﳎﺮ ﻩ ﺋﯽ ّ ﮐﺎﺷﻒ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﳏﺴﻮﺳﻪ اﻧﺪ ﻟﮑﻦ ﺧﺪا در اﻧﺴﺎن ﻗﻮ
ﮔﺬاردﻩ
ﮐﻪ ﮐﺎﺷﻒ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻌﻘﻮﻟﻪ اﺳﺖﮐﺎﺷﻒ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ اﺳﺖ
آن
ﻩ ﮐﺎﺷﻒ ﻓّ ﻗﻮ ﻴ ّ ﻮﺿﺎت اﳍﯽ اﺳﺖ آن ﻗﻮ ﻩ ﺳﺒﺐ ﺣ ﻴ ﺎت اﺑﺪی ّ اﺳﺖ آن ﻗﻮ ﻩ
ﻩّ ﺳﺒﺐ ﺣﺼﻮلﮐﻤﺎﻻت ﻣﻌﻨﻮی اﺳﺖ آن ﻗﻮ اﻧﺴﺎن را از ﺣ ﻴ ﻮان ﳑﺘﺎز ﳕﺎ ﺪ ﻳ
ﻮانﻴ ﺮا ﺣﻳز ﮐﺎﺷﻒ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻧﺎﺳﻮﺗﯽ اﺳﺖ اﻧﺴﺎنﮐﺎﺷﻒ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻻﻫﻮﺗﯽ ﭘﺲ .
اﻧﺴﺎن ﻫﺮ ﭼﻪّ ﻴ ﺗﺮﻗ ّ ﺎت ﻣﺎد ﻳ ﻪ ﺣﺎﺻﻞﮐﻨﺪ ﺑﺎز ﳏﺘﺎج ﻧﻔﺜﺎت روح اﻟﻘﺪس اﺳﺖ
ﻴ ﳏﺘﺎج ﺗﺮﺑ ﺖ اﳍﯽ اﺳﺖ ﳏﺘﺎج ﻓ ﻴ
ﺾ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ اﺳﺖ
ﺗﺎ اﻧﺴﺎن ا ﻳ ﻴ ﻦ ﺗﺮﺑ ﺖ را
ﻴﻧ ﺎﺑﺪﮐﺎﻣﻞ ﻧﺸﻮد . ﳍﺬا ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺳﻪ در ﻫﺮ ﮐﻮری ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻔﻮس را ّ ﻣﻘﺪ
اﳍ ﺖﻴ ﺗﺮﺑ ﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻘﺎﺋﺺ ﻃﺒ ﻴ ﻌﺖ را زاﺋﻞ ﳕﺎ ﻳ ﻨﺪﮐﻤﺎﻻت ﻣﻌﻨﻮّ ﻪﻳ
ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻴﻃﺒ . ﻌﺖ ﻧﻈ ﲑ ﺟﻨﮕﻞ اﺳﺖ و ﺣﻀﺮت ﻣﺴ ﻴ
ﺢ ﺑﺎﻏﺒﺎن
اﳍﯽ ا ﻦ ﻳ
ﺟﻨﮕﻞ را ﺑﻮﺳﺘﺎنﮐﺮد اﺷﺠﺎر ﺑﯽ ﲦﺮ را ﺑﺎ ﲦﺮ ﳕﻮد ﲔﻦ زﻣ ﻳا ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎی
ﻴﻃﺒ ﻌﺖ ﭘﺮ از ﺧﺲ و ﺧﺎﺷﺎک ﺑﻮد
ﺑﺎغ ﭘﺮ ﮔﻞ و ر ﺎن ﳕﻮد زﻣ ﳛ ﲔ را ﺷﺨﻢﮐﺮد ﻋﻠﻔﻬﺎ ﻴی ﺑ ﺖ ﳜ ون ر ﲑ ﺑ ﻬﻮدﻩ را
ﺧﺎرﻫﺎﺋﯽﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎی ﻃﺒ ﻴ ﻌﺖ روﺋ ﻴ ﻴﲨ ﺪﻩ ﺑﻮد ﻊ را ﻗﻠﻊ و ﻗﻤﻊ ﳕﻮد ﺑﻌﺪ از
آﻧﮑﻪ ﺧﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻮد ﻣﺰرﻋﻪ وﮔﻠﺴﺘﺎن ﺷﺪ . اﮔﺮ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒ ﻴ ﻌﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ
ﻴ ﺷﺒﻬﻪ ﺋﯽ ﻧ ﺴﺖ ﺟﻨﮕﻞ ﻳ ﺎ ﺧﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻮد ﻟﮑﻦ دﻫﻘﺎن ﺟﻨﮕﻞ را ﺑﻮﺳﺘﺎنﮐﻨﺪ
ﺧﺎرﺳﺘﺎن را ﻣﺰرﻋﻪ ﳕﺎ ﻦﻳﺪ ا ﻳ درﺧﺘﻬﺎی ﺑﯽ ﲦﺮ را ﺑﺎ ﲦﺮ ﺳﺎزد و ﻋﻠﻒ زار را