عبدالبهاء و تولد انسان

24 / 224

، ﺑﺪاﻧﺪ آن ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﻘﻠ ﯿ ﻞ اﻧﺴﺎن ھﺎ ﺑﮫ واﺣﺪ دوﻟﺖ
ﻲوﻃﻨ – ، ﺑﮫ ﺳﺘﺎ ﯾ ﺶ ﺟﻨﮓ ﭘﺮداﺧﺖ و ﺟﻨﮓ را ﻋﺎﻣﻠﻲ
ﻲ اﻧﺴﺎﻧ و اﺧﻼﻗ، ﻧﻤﻮد ﻲ ﻣﻌﺮﻓ ﻲ ﭼﺮا ﮐﮫ آدﻣدر ﻲ
،ﺟﻨﮓ ﺧﻮد را ﺑﮫ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮوه ﻓﺪا ﻣ ﻲ ﺳﺎزد. ﺑﺪ ﻦ ﯾ
ﯿﺗﺮﺗ ﺐ در د ﯿ ﺎﻟﮑﺘ ﯾ ﮏ ھﮕﻞ، ﺟﻨﮓ اﻓﺮوزي و ﮐﺸﺘﺎر
دﺳﺘﮫ ﺟﻤﻌ ﯾﺗﺮ ﻲ ﻋﺎﻟ ﻲ ﻦ ﻧﺸﺎﻧﮫﯿ اﻧﺴﺎﻧ ي ﺖ اﻧﺴﺎن
ﻲﻣ ﮔﺮدد.آن ﭼﮫ ﮐﮫ ھﮕﻞ ﻣﺘﻮﺟﮫ ﻧﺒﻮد ﯾا ، ﻦ ﺑﻮد
ﯾ ﮐﮫ ا ﻦ ﻣﻔﮭﻮم ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ و ﺑ-ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯿ ِ
ﻣﺤﻮر
ﻲﮑﯾ ﺧﻮد ﻲﺰﻣﯿ ﻮﻧﺎﻟ ﯿﻧﺎﺳ از ﺑﺰرﮔﺘﺮيھﺎ ﻦ ﺷﮑﻞ ﯾ
اﺻﻞ اﻧ ﺤﻄﺎط اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻃﺒ ﯿ ﻌﺖ و ﻣﺤﺪود ﺖ و ﯾ
ﯿ ﺧﺼﻮﺻ ﺖ اﺳﺖ.
در ﻣﻘﺎﺑﻞ ا ﯾ ﻦ ﻧﻮع اﻧﺪ ﯾ ﺸﮫ ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ
يﺰﯾ ﺧﻮﻧﺮ و ﺧﻮﻧﺨﻮار ي ، ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء در ﺳﻔﺮش ﺑﮫ
ﻏﺮب ﺻﻼي ﺻﻠﺢ را در اروﭘﺎ و اﻣﺮ ﯾ ﮑﺎ ﺑﻠﻨﺪ
ﻧﻤﻮد. وي در اﻧﺘﻘﺎد از ﺣﻤﻠﮫي اﺳﺘﻌﻤﺎرﮔﺮا ﺎﻧﮫ ﯾ
ﯿﺘﺎﻟﯾا ﺎ ﺑﮫ اﻋﺮاب ﺗﺮﻲﭙﻮﻟﯾ ﮐﮫ در ھﻤﺎن زﻣﺎن
ﯾﺟﺮ ﺎن داﺷﺖ ﯿﻦ ﺑﯿﭼﻨ ، ﺎن ﮐﺮد:
» ﺑﺎﻋﺚ ھﺮ ﺣﺮب و ﻗﺘﺎل ﺻﺮف اوھﺎم اﺳﺖ ،
اﺑﺪ
ًﻧﺪارد ﻲ اﺳﺎﺳ ا .
ﻣﻼﺣﻈﮫ
در ﻃﺮاﺑﻠﺲ
ﺒﺑ ،ﺪﯾﯿ ﻧﻤﺎ ﯿﻨﯿﺪ ﮐﮫ از ھﺠﻮم ﻏﯿﺮ ﻣﺸﺮوع
،ﺷﻮد ﻲ ﭼﮫ ﻣ ﻲ اﯾﻄﺎﻟ ﭼﮫ ﻗﺪر ﺑﯿﭽﺎر ه ھﺎ در
ﺧﻮن ﺧﻮﯾﺶ ﻣﻲيروز ، ﻏﻠﻄﻨﺪ ھﺰاران ﻧﻔﻮس از
دو ﻃﺮف ﺗﻠﻒ ﻣ،ﺷﻮد ﻲ ﭼﮫ ﻗﺪر اﻃﻔﺎل ﭘﺪر ﻲﺑ
و ﭼﮫ ﻗﺪر ﭘﺪران ﺑ ﻲ ﭘﺴﺮ ﻣ ﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﭼﮫ ﻗﺪر
ﻣﺎدرانﮐﮫ در ﻣﺮگ ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﺎﻟﮫ و ﻓﻐﺎن
. ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﻲﻣ آﺧﺮ ﭼﮫ ﺛﻤﺮﺣﺎﺻﻞ ي ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ ؟
ﻧﮫ ﺛﻤﺮي و ﻧﮫ ﻧﺘﯿﺠﮫ.يا اﻧﺼﺎف ﻧﯿﺴﺖ ﮐﮫ
اﻧﺴﺎن آﻧﻘﺪر ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻼﺣﻈﮫ در
اﺣﯿﻮ ﻧﺎت ﻣﺒﺎرﮐﮫ ﻧﻤﺎﮐﮫ ﺪﯾﯿ ھﯿﭻ ﺣﺮب
ﻧﺪارﻧﺪ و ﺟﺪاﻟ. ﻧﺪارﻧﺪ ﻲ ھﺰاران
ﮔﻮﺳﻔﻨﺪانھﻢ ﻣﻲ ﺑﺎ ﭼﺮﻧﺪ و ھﺰ اران ﺟﻮق
ﮐﺒﻮﺗﺮان ﻣﻲ ً ﭘﺮﻧﺪ و اﺑﺪا ﻧﺰاع ﻧﮑﻨﻨﺪ ...
ﺑﺰرﮔﺎنﺑﺸﺮ در ﻗﺼﻮر ﻋﺎﻟﯿﮫ در ﻧﮭﺎﯾﺖ
راﺣﺖ آرﻣﯿﺪهﻲوﻟ ، اﻧﺪ ﺑﯿﭽﺎرﮔﺎن ﮫ ﺑ را
انﺪﻣﯿ ﺣﺮب ﺑﺮاﻧﻨﺪ و ھﺮ روز آﻟﺖ ﺟﺪﯾﺪ ي