عبدالبهاء و تولد انسان

61 / 224

ي ﺘﮫﻧﮑ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﮫ در ا ﯾ ﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ
ﯿ ﮏ ﭘ ﯾ ﺧﻮد ﺎﻣﺒﺮ اﺳﺖ و ﭘ ﯿ ﺎم او ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﺎم ﯿﭘ
ﻲ و وﺣ ﺧﺪا اراﺋﮫ ﻣ ﻲ ﮔﺮدد. ﯿ ﻦ ﭘ ﯿھﻤ اﻣﺎ ﺎﻣﺒﺮ و
ﻲ ﻦ وﺣ ﯿھﻤ ﺧﺪا ﺑﺮ ا ﯾ ﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﺗﺄﮐ ﻲ ﺪ ﻣ ﯿ ﮐﻨﺪ ﮐﮫ
ﺧﺪاﭘﺮﺳﺘ ﯾ و ﺗﺪ ﻲ ﻦ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاھﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻔﺮت و
و ﺗﻘﻠ ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯿﺑ ﯿﺪ و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺸﻮد ﺪ ﯾﺑﺎ ،
آن را
ﺑﮑﻨﺎر ﮔﺬارد و ﺑﻲﻨﯾد ﻲ ﺑﺮﺗﺮ از آن ﻧﻮع
ﻲﻣ ي ﻨﺪار ﯾد ﺷﻮد. ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت د ﯾ ﮕﺮ در ﻣﻨﻄﻖ ا ﻦ ﯾ
ﯿﭘ ﺎﻣﺒﺮ اﻦﯾ ﮔﻮﻧﮫ ﻧ ﯿ ﺴﺖ ﮐﮫ ﮔﻔﺘﮫ ﺷﻮد ﯾا ، ﻦ ﺣﮑﻢ
ي ده ارا ﺧﺪاﺳﺖ و ﭼﻮن ارا ي ده ﺧﺪاﺳﺖ ھﺮ ﻗﺪر ھﻢ
ﮐﮫ آﮐﻨﺪه ﺑﮫ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﻧﻔﺮت و ﺗﺒﻌ ﯿ ﺾ ﺑﺎﺷﺪ ،
ﯾﺑﺎ ﺪ آن را ﺑ ﻲ ﭼﻮن و ﭼﺮا اﻧﺠﺎم د اد. ﺑﺮ ﻋﮑﺲ
در ﻣﻨﻄﻖ ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ ارادهي ﺧﺪا را از ﺗﻮان ﻲﻣ آﻧﺠﺎ
ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﮫ آن اراده ﺑﮫﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾ و ﻣﮭﺮآﻣ ، و يﺰﯿ
ي ﺑﺮاﺑﺮ و ﻣﮭﺮورزی ھﻤﮫ ي ﻧﻮع اﻧﺴﺎن ﻣﻌﻄﻮف اﺳﺖ ،
ﭼﺮا ﮐﮫآن ﭼﮫ ﮐﮫ ﻋﻤﻮﻣﻲاﻟﮭ ،اﺳﺖ ﻲ اﺳﺖ و
آن
ﭼﮫ ﮐﮫ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺮ اﻟﮭ ﯿﻏ ،اﺳﺖ يﮔﺮ ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯿ و ﺑ ﻲ
اﺳﺖ. در آﻧﺠﺎ ﺳﺖ ﮐﮫ اﻧﺴﺎﻧ ﯿ ﺖ و روﺣﺎﻧ ﯿ ﺖ ھﺮ دو
ﻲﻣ ﻲﮑﯾ ﮔﺮدﻧﺪ و ﺗﻀﺎد و ﺗﻌﺎرض ﻣ ﯿ ﺎن آن دو از
رود. ﻲ ﺎن ﻣ ﯿﻣ
اﻣﺎ
اﯾﻦ ﮐﮫ ﯾد ﺎﻧﺖ ﺳﺒﺐ اﻟﻔﺖ و ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻮد ،
ﯿﻧ ﺎزﻣﻨﺪ آن اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﻔﮭﻮم د ﯾ ﻦ ﺑﮫ ﻣﻔﮭﻮﻣﻲ
ﻲ ارﺗﺠﺎﻋ ﻲ ﻣﻔﮭﻮﻣ ﻲﻌﻨﯾﺰ ﯿ ﺧﺮدﺳﺘ و ﺧﺮاﻓﺎﺗ ﺑﺪل ﻲ
ﻧﺸﻮد. از آﻧﺠﺎ ﺳﺖ ﮐﮫ ﯾد ﻲﮑﯾ ﮕﺮ از اﺻﻮل
، ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ ي ﻧﮫﮔﺎ ﺰده ﺷﺎﻧ اﺻﻞ ﺗﻄﺎﺑﻖ د ﯾ ﻦ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ و
ﻲ ﻋﻘﻞ ﻣ ﺷﻮد. ا ﯾ ﻦ ﻣﻔﮭﻮم ﺑﮫ آن ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺧﺮد
و داﻧﺶ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﯾ ﻦ ﻋﻨﺎ ﯾ ﺖ و ﺗﺠﻠﻲاﻟﮭ ﻲ ﺑﮫ اﻧﺴﺎن
اﺳﺖ و در ﻧﺘ ﯾ ﺠﮫ د ﯿ ﺎﻧﺖ و ﺗﺪ ﺪ و ﯾ ﻦ ﻧﺒﺎ ﯾ
ﻲﻧﻤ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎ داﻧﺶ و ﺧﺮد ﻗﺮار ﮔ ﺮد. ﯿ
آﺷﮑﺎر اﺳﺖ ﮐﮫ ﺗﺪﻲﻨﯾ ﮐﮫ ﺑﺎ داﻧﺶ و ﺧﺮد ﺳﺎزﮔﺎر
از ور ،ﺷﺪﺑﺎ
ﻃﮫ
ي ﺧﺮاﻓﺎت و ﺗﻌﺼﺐ يﻧﻈﺮ و ﺗﻨﮓ
ﻓﺮاﺗﺮ ﻣ ﻲ رود و ﻣ ﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺧﺪﻣﺖ اﺗﺤﺎد ﻧﻮع
اﻧﺴﺎن و وﺣﺪت ﺷﺮق و ﻏﺮب و ﺗﺴﺎوي ﺣﻘﻮق ھﻤﮕﺎن
و اﺻﻞ اﻟﮭﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎ ﯾ ﺪ. ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ