عبدالبهاء و تولد انسان

63 / 224

ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ا ﯾ ﻦ ﻃﺮز ﻓﮑﺮ ، اﮐﺜﺮ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﮐﮫ در
ﻲ آﺳﻤﺎﻧ يھﺎ ﮐﺘﺎب در ﻣﻮرد اﻓﻌﺎل ﺧﺪا و ﺧﻠﻘﺖ و
ﻣﺒﺪأ و ﻣﻌﺎد و ﻧﺒﻮ ت و ا ﻋﺠﺎز ﺑ ﯿ ﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ ،
ﯿ ﻣﻔﺎھ ي دارا ﻢ ﺑﺎﻃﻨﻲ و رﻣﺰي و ﻧﻤﺎد ﻦ ﯾ
ﻲﻣ ﺑﺎﺷﻨﺪ. در ﻧﺘ ﯿ ﺠﮫ وﻗﺘﻲ ﺗﻮرات و ﻗﺮآن از
ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﮫ ﻋﻨﻮاني ﻣﻮﺟﻮد ﮐﮫ دارا ﯿﭘ ي ﮑﺮ و ﺟﺴﻢ
ﻢ ّاﺳﺖ )دﺳﺖ ﺧﺪا، ﺻﻮرت ﺧﺪا، رﻧﮓ ﺧﺪا، ﺗﮑﻠ
ﺧﺪا...( ﺳﺨﻦ ﻣ ﯾ ﻨﺪ ﺑﺎ ﯾﮔﻮ ﻲ ﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﮫ ا ﻨﮭﺎ ﯾ
ﺧﺮد ﭼﺮاﮐﮫ ، ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻲ ﮏ ﻣ ﯿ ﺳﻤﺒﻠ ﻲ ﻣﻌﺎﻧ ي دارا ﻲھﻤﮕ
ﯿﺑ ﺎﻧﮕﺮ اﻦﯾ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﻄﻠﻖ و ﻧﺎﻣﺤﺪود ﻧﻤﺗﻮاﻧﺪ، ﻲ
ﯾ ﮏ ﭘﺪ ﯾ ﺪار ﺟﺴﻤﺎﻧ ي و ﻲ ّﻣﺎد ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﮫﺳﺎن ﻦﯿھﻤ
ﻲوﻗﺘ ﮐﮫ ﺗﻮرات و اﻧﺠ ﯿﻞ و ﻗﺮآن از ﻣﺒﺪأ
و
ﻣﻌﺎد ﺳﺨﻦ ﻣ ﮔﻮ ﻲ ﯾﻨﺪ )ﻗﺼﮫي ﺧﻠﻘﺖ آﺳﻤﺎن و زﻣ ﻦ ﯿ
در ٦ ، روز اﯾﻦ ﮐﮫ دﻧ ﯿﺎ ﺗﻨﮭﺎ ﺷﺶ ھﺰار ﺳﺎﻟﮫ
اﺳﺖ، آدم و ﺣﻮ ﯿ ﺎن دﻧ ﯾ ﺰ ﭘﺎ ﯿ ا و ﻧ ﺎ در رو ز
ﯿ رﺳﺘﺎﺧ ﺰ و ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻮه ھﺎ و ﻓﺮور ﯾ ﺨﺘﻦ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺑﮫ
ﯿزﻣ ﻦ و زﻧﺪه ﺷﺪن ﻣﺮدﮔﺎن...( ﺑﺎ ﯾ ﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﮫ
ًﺿﺮورﺗﺎ ﯾا ی ھﻤﮫ ﻦ ﻣﻔﺎھ ﯿ ﻢ ﻧﻤﺎد ﯾ ﻦ ﺑﻮده و در
واﻗﻊ ﻣﻨﻄﻖ ﺷﺎﻋﺮاﻧﮫ را دﻧﺒﺎل ﻣ ﻲ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﮫ ﺑﺎ
ﮐﺎرﺑﺮد ا ﯾ ﻦ اﺳﺘﻌﺎره ھﺎ و ﺗﺸﺒ ﯿ ﮭﺎت ﺑﮫ ﺑ ﺎن ﯿ
ﻲ ﻣﻌﺎﻧ ﻣﺠﺮد و اﻧﺘﺰاﻋ ﻲﻣ ﻲ ﭘﺮدازﻧﺪ. در ﻏ ﺮ ﯿ
ﯾ رت د ﺻﻮ ﻦﯾا ﺎﻧﺖ ﺑﺎر د ﯾ ﮕﺮ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﮫ ﭘ از يﮑﺮﯿ
ﺧﺮاﻓﺎت ﮐﮫ ﺧﺮدﺳﺘ ﺰ و ﯿ
اﻧﺴﺎن
ﺳﺘﯿﺰ ا ﺳﺖ ، ﻣﺒﺪ ل
ﻲﻣ ﮔﺮدد و ﺗﺪ ﯾ ﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﯾ ﻦ دﺷﻤﻦ اﻧﺴﺎن و
ﺷﻮد. ﻲﺖ ﻣﯿ اﻧﺴﺎﻧ
ﻦﯾ از ا روﺳﺖ ﮐﮫ ﮐﺘﺎب ا ﯾ ﻘﺎن ﮐﮫ از
ﯾ ﻣﮭﻤﺘﺮ يھﺎ ﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ اﺳﺖ و ﺑﮫ ﺗﻌﺒ ﺮ و ﯿ
يﺮﯿﺗﻔﺴ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﺧﺮد از ﮐﺘﺎبﻲ آﺳﻤﺎﻧ يھﺎ
ﻲﻮﺗدﻋ ، ﭘﺮدازد ﻲﻣ اﺳﺖ ﺑﮫ ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن، و ﻋﺒﻮر
ﯾﺑﺸﺮ ﺖ و ﺗﺪ ﯾ ﻦ از ﻣﺮﺣ ﻲ ﮐﻮدﮐ ی ﻠﮫ ﺑﮫ ﻣﺮﺣ رﺷﺪ ی ﻠﮫ
و ﺑﻠﻮغ. در ﮐﺘﺎب اﻗﺪس ، ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ از وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ
ﻲ اﻧﺴﺎﻧ و ﻓﺮھﻨﮓ اﺗﺤﺎد ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﺑﻠﻮغ ی ﻠﮫ ﻣﺮﺣ
ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺨﻦ ﻣ ﯾﮔﻮ ﻲ ﺪ. و ﺟﺎي ﺗﻌﺠﺐ ﻧ ﯿ ﺴﺖ ﮐﮫ در
ﯿﭘ ﺎم ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﻇﮭﻮر ﺧﺮد و ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن از