عبدالبهاء و تولد انسان

69 / 224

ﻧﻤﻮد. ﺷﺠﺎﻋﺖ، ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﺷﮑﻮھﻤﻨﺪ ﻦ ﯾ ﺖ ا ﯿﺷﺨﺼ ي
ﻲﺮاﻧﯾا ِ ﮐﮫ در وﺳﻂ ﻏﺮب ﻣﺘﺠﺪد دﺳﺖ ﺑﮫ ﭼﻨ ﻦ ﯿ
ي ﻧﻮآور و اﺑﺘﮑﺎر،زﻧﺪ ﻲﻣ ي در ﺗﺎر ﯾ ﺦ ﺑﺸﺮ
اﺳﺘﺜﻨﺎاﺳﺖ. ﯾﻲ
اﺻﻞ وﺣﺪت اد ﯾﺎن ، اﻧﻄﺒﺎق د ﯾ ﻦ ﺑﺎ ﺧﺮد و
داﻧﺶ و ﯾ ﻦ ﺑﺎ ﯾد ﻦ ﮐﮫ اﯾ ﺪ ﺳﺒﺐ ﻣﮭﺮورزي و اﺗﺤﺎد
ﯿﻧ ﻲھﻤﮕ ، ﺑﺸﻮد ﺎزﻣﻨﺪ اﺻﻞ د ﻲﻣ يﮕﺮﯾ ﺑﺎﺷﺪ و آن
اﺻﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ اد ﯾ ﺎن اﺳﺖ. در آﻧﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﺗﺪﯾ ﻦ ﺑﮫ
ﻋﻨﻮان ﻣﻨﻄﻖ ﭘﻮﯾﻲﺎﯾ و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺎزﺳﺎز ﻲﻣ ي ﺷﻮد و
ِ در ﻣﻘﺎﺑﻞﯾﻲ ﺴﺘﺎﯾ و ا ﻲ ﭘﺮﺳﺘ ﺳﻨﺖ و ﺳﻨﮕﻮارﮔ در ﻲ
آ ﻲﻣ ﯾﺪ. ﺗﺪﯾِﻦ ﻣﺮﺳﻮم ﺑﺎ ﺗﺤﺮ ﯾ ﻔﺶ از د ﻦ ﯾد ،ﺎﻧﺖﯾ
را ﺑﮫ ا ي ﺰ ﺑﺮا ﯿﺳﺘ ﺧﺮد ي ﺑﺰار اﻧﺤﻄﺎط اﻧﺴﺎن ﺑﮫ
ﯿﺣ ي ﺒﮫرﺗ ﻮان و ﺷﺌ ﻲﺑ ﻲ ﺟﺎن ﺗﻨﺰ ﻲ ل ﻣ دھﺪ. از
ﻦ ﯾا يھﺎ ﻦ ﺷﮑﻞ ﯾ ﻣﮭﻤﺘﺮ زداﯾﻲ، اﻧﺴﺎن اﻋﺘﻘﺎد ﺑﮫ
اﺳﺖ. ﻲ ﭘﺮﺳﺘ ﺳﻨﺖ اﯾﻦ ﮐﮫ ﯾا ي ﻦ اﻣﺮ ﯾد ﺴﺘﺎ و ﻏ ﯿﺮ
ﻣﺘﺤ ﻮل اﺳﺖ، اﯾﻦ ﮐﮫ ﯾ ﻦ د ﯾ ﻦ آﺧﺮ ﯾ ﮏ د ﯾ ﻦ ﺑﺎﺷﺪ،
اﯾﻦ ﮐﮫ اﺣﮑﺎم و ﺳﻨﺖ ﯾ ﮏ د ﯾ ﻦ ﺗﺎ ﺑﮫ اﺑﺪ ﻗﺎﺑﻞ
اﺟﺮا اﺳﺖ، اﯾﻦ ﮐﮫيھﺎ دﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﺘﮫ ﺷﺪه و
ﺑﺮ ﺧﻼف ھﺴﺘ ی ھﻤﮫ ﻲ ﮐﮫ ﺧﻼ ق و ﭘﻮ ﯾ ﺎﺳﺖ د ﯾ ﺎﻧﺘﺶ را
ﯾا ﺴﺘﺎ و ﻣﺮده و ﻓﺎﻗﺪ زﻧﺪﮔ،ﺪﯾﻧﻤﺎ ﻲﻣ ﻲ ﺧﻮد از
ﯾ ﺑﺰرﮔﺘﺮ يھﺎ ﻦ ﺷﮑﻞ اﻧﺤﻄﺎط اﻧﺴﺎن ﺑﮫ رﺗ ي ﺒﮫ
ﯿﻃﺒ ﻌﺖ اﺳﺖ.
ﮫ ﺑ ﭘﺮﺳﺘﻲ ﺳﻨﺖ ﻃﻮر ﮐﻠ ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ ﻲ درﺳﺖ ،ﻢﯾﺪﯾد
ي ﻄﮫﻧﻘ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺮدورزي و اﻧﺴﺎناﺳﺖ. ﯾﻲ ﮔﺮا
ﯾ ﺑﮫ ا ﻲ ﭘﺮﺳﺘ ﻨﺖﺳ ﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﮫ آدﻣ ﺑﮫ ﻲ ﯾﮏ ﺳﻨﮓ
ﻲ ل ﻣ ﻣﺒﺪ ﺷﻮد ﮐﮫ و ﺴﺘﺎ ﯾا يا ﮔﻮﻧﮫ ﮫ ﺶ ﺑ ﯾھﺎ ﻲﮋﮔﯾ
ﺛﺎﺑﺖ و راﮐﺪ ﻣ ﻲ ﻣﺎﻧﺪ. ﭘﺲآن ﭼﮫ ﮐﮫ ھﺴﺖ ﺗﻮﺳﻂ
ﺧﺎرج از او و ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺬﺷﺘﮫ دور ﺗﻌ ﯿﯿ ﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ
ﭻﯿ را ھ ﻲ و آدﻣ ﮔﻮﻧﮫ آزادي و اﺳﺘﻘﻼﻟﻲ در ﮐﺎر
ﯿﻧ ﺴﺖ. اﻧﺴﺎﻧﻲ ﮐﮫ ﺷﮑﻞ ﻧﮭﺎدھﺎ و ﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋ ي
ﻦﯿ ﻗﻮاﻧ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮫ را اﻣﺮ ﯾا ي ﺴﺘﺎ و ﺳﻨﺘﻲ
ﻲﻣ ﭘﻨﺪارد و ﺧﺮد و ﺗﺤﻮل زﻧﺪﮔﻲ را در ارﺗﺒﺎط
ﺑﺎ آن ﻟﻐﻮ و ﻃﺮد ﻣ،ﺪﯾﻧﻤﺎ ﻲ دﺷﻤﻦ اﻧﺴﺎﻧ ﺖ و ﯿ
اﻧﺴﺎن اﺳﺖ. ﻲ ﻣﺬھﺒ ﯾﻲ ﮔﺮا ﺳﻨﺖ اﻣﺎ يھﺎ از ﺷﮑﻞ
ﮫ ﺑ ﯾﻲ ﮔﺮا ﺳﻨﺖ يﻋﺎد ﻣﺮاﺗﺐ ﺧﺮد ﯿﺳﺘ ﺰﺗﺮ و