عبدالبهاء و تولد انسان

75 / 224

ﻧﺒﺎت و اﺷﺠﺎر و ﺣﯿﻮان اﺳﯿﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ ،
ھﯿﭽﯿﮏً
اﺑﺪا
از ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺗﺠﺎوز
. ﻧﺘﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﺷﻤﺲ ﺑ ﮫ اﯾﻦ ﻋﻈﻤﺖ ه ﺑﻘﺪر ّذر
از ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿ ﻌ ﺖ ﺧﺎرج ﻧﺸﻮد اﻧﺴﺎن اﻣﺎ ،
ﺧﺮق ﻋﻠﻢ ﮫﺑ ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮐﻨﺪ و ﺑﻘﻮي ه
ﻋﻠﻢ ﻧﻈﺎم ﻃﺒﯿﻌﺖ را در ھﻢﺷﮑﻨﺪ و ﺣﺎل آن
ﮐﮫ ذﯾﺮوح ﺧﺎﮐ،اﺳﺖ ﻲ در ھﻮا ﭘﺮواز
يرو ﺑﺮ ، ﻧﻤﺎﯾﺪ درﯾﺎ ﺗﺎزد ، در زﯾﺮ درﯾﺎ
ﺟﻮﻻن ﻧﻤﺎﯾﺪ ، ﺷﻤﺸﯿﺮ ازدﺳﺖ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮔﯿﺮد و
ﺑﺮ ﺟﮕﺮﮔﺎه ﻃﺒﯿﻌﺖ زﻧﺪ و ﺟﻤﯿﻊ اﯾﻨﮭﺎ را
ي هﺑﻘﻮ ﻋﻠﻢ ﮐﻨﺪ . ً
ﻣﺜﻼ
ﻣﻼﺣﻈﮫ ﻣﻲ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﮫ
اﻧﺴﺎن اﯾﻦ ﻗﻮهﻲﻋﺎﺻ ي ﺑﺮﻗﯿﮫ ي ﺳﺮﮐﺶ را د ر
ﺷﯿﺸﮫ ﺣﺒﺲ ﮐﻨﺪ و ﺻﻮت آزاد را ﺣﺼﺮﻧﻤﺎﯾﺪ
و ﻣﺤﯿﻂ ھﻮا را ﺑ ﮫ ﻣﻮج آرد و ﻣﺨﺎﺑﺮه
ﻲﮐﺸﺘ .ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺻﺤﺮاﻲﮑﺧﺸ ، راﻧﺪ را درﯾﺎ
ﮐﻨﺪ و ﮐﻮه را ﺧﺮق ﻧﻤﺎﯾﺪ . ﺷﺮق را ھﻤﺪم
،ﮐﻨﺪ ﻏﺮب ﺟﻨﻮب و ﺷﻤﺎل را دﺳﺖ در آﻏﻮش
. ﻧﻤﺎﯾﺪ اﺳﺮار ﻣﮑﻨﻮﻧﮫﻃﺒﯿﻌﺖ را آﺷﮑﺎر
ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﺧﺎرج از ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ .
ﺟﻤﯿﻊ
اﯾﻦ ﺻﻨﺎﯾﻊ و ﺑﺪاﺑﻊ را ﺑﻘﻮهﻋﻠﻢ ي
ﺰ ﻏﯿﺐ ﺑّاز ﺣﯿ ﺷﮭﻮد ﻋﺎﻟﻢ ﮫ آرد و ﺟﻤﯿﻊ
اﯾﻦ وﻗﺎﯾﻊ ، ﺧﺎرج ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖﻲوﻟ ،
ي هﻗﻮ ﮫﺑ ﻖ و وﺟﻮد ﯾﺎﺑﺪّﻋﻠﻢ ﺗﺤﻘ «.
اﻣﺎ
از ﻧﻘﻄﮫ ﻧﻈﺮ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء اﯾ َ
ﻦ ﺧﺮ
ِد
يﺑﺮا ﻲﮑﯿ و ﺗﮑﻨ ي اﺑﺰار ﺗﺤﻘﻖ آزاد اﻧﺴﺎن ي
ﺿﺮور ي، اﻣﺎآن ﭼﮫ ﺴﺖ. ﯿﻧ ﻲ ﮐﺎﻓ ﮐﮫ ﻻزم ا ﺳﺖ
ﻦﯾا اﺳﺖ ﮐﮫ آدﻣﻲ از اﺳﺎرت و ﺟﺒﺮ ﻃﺒ ﯿ ﻌﺖ در
درون ﺧﻮ ﺰ رھﺎ ﯿ ﺶ ﻧ ﯾ ﯾ ﯾﻲ ﺎﺑﺪ. ﭼﻨ ﯿ ﻦ اﺳﺘﺨﻼﺻﺑﮫ ﻲ
ﯾﻲ رھﺎ ي ﻣﻌﻨﺎ از اﺻﻞ ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ ﻌﻨﯾ ، ﻲ ﺣﮑﻮﻣﺖ
ﻧﻔﺲ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ و ﺧﻮد ﺧﻮاه و ﻣﺘﻌﺼﺐ اﺳﺖ. ﺣﮑﻮﻣﺖ
ﯿﻃﺒ ﻌﺖ و ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ در ﺷﮑﻞ دروﻧﺶ ﺑﮫ ﯾﺧﻮ ﻲ
ي ﻣﻌﻨﺎ ﺗﻌﺼﺐ و ﺗﻨﮓيﻧﻈﺮ و ﻓﺮھﻨﮓ ﺑ و ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯿ
ﯿﺗﻘﻠ ﺪ و اﺳﺘﻌﻤﺎر و ﻧﮋادﭘﺮﺳﺘﻲ و ﻣﺮدﺳﺎﻻر ي
ﻋﺒﺪاﻟﺤﻤﯿﺪ اﺷﺮاق ﺧﺎوری: ﭘﯿﺎم ﻣﻠﮑﻮت، ﺻﺺ 83 – 82. 32