عبدالبهاء و تولد انسان

73 / 224

ﻲﻣ زﻧﺪ. ا ﯾ ﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺣ ي ﯿﻄﮫ اﻧﺴﺎن دﻗ ﯿ ﺑﺮ ًﻘﺎ
اﺳﺎس اﯾﻲﺎﯾ ﻦ ﭘﻮ ﯾ و اﺳﺘﻘﻼل و ﺧﻮد ي ﻣﺨﺘﺎر
ﺷﻮد. ﻲﻒ ﻣﯾﺗﻌﺮ
ﻇﮭﻮر اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻋﻨﻮان اﻧﺴﺎن و رھﺎ ﯾﻲ اﻧﺴﺎن
از ﻗﻠﻤﺮو ﻃﺒ ﯿ ﻌﺖ و ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ در ﺣﻘ ﯿ ﻘﺖ اﺛﺒﺎت
ﻣﻔﮭﻮم ﻓﺮھﻨﮕﻲ اﻧﺴﺎن و آزادي اوﺳﺖ.
اﻣﺎ
ﯿھﻤ ﺑﮫ ﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﻋﺎﻣﻞ ﻋﻤ ي ﺪه
ﯾﺗﻌﺮ ﻒ اﻧﺴﺎن و ﻣﺎ ي ﺗﺸﺨ ﯾﮫ ﺺ و ﺗﻤﺎ از ﻲ ﺰ آدﻣ ﯾ
ي ﺪارھﺎ ﯾﭘﺪ ﺳﻨﮕﻮاره و ﺑ ﻲ ﺟﺎن ﻣ ﻲ ﮔﺮدد. ﺗﺄﮐ ﺪ ﺑﺮ ﯿ
آﻣﻮزش
و ﭘﺮورش ﺗﺄﮐ ﯿ ﺪ ﺑﺮ ا ﯾ ﻦ ﻧﮑﺘﮫ اﺳﺖ ﮐﮫ
ﺑﮫ ﻲآدﻣ ﻋﻨﻮان ﻣﻮﺟﻮدﻲ ﻓﺮھﻨﮕ ي و ﺑﺮ اﺳﺎس
ﺧﻮدآﮔﺎھﻲ و روﺣﺶ ﻣﻮرد ﺷﻨﺎﺳﺎ ﯾﻲ ﻗﺮار ﻣ ﺮد. ﯿﮔ ﻲ
آﻣﻮزش و ﭘﺮورش در واﻗﻊ ﻇﮭﻮر و رﺷﺪ ﻗﻮاي
يﺎرﯿ ، ھﺸ ﻲ روﺣﺎﻧ و آزاداﻧﺴﺎن ي اﺳﺖ. ﺑﺎ آﻣﻮزش
و ﭘﺮورش، رﻓﺘﺎر آدﻣﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﮫ اﻧﮕ ﯿ ﺰه ھﺎ و
ﻲ،آﻧ يھﺎ ﺧﻮاھﺶ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺮ اﺳﺎس و ﻲ ﻋﻤﻮﻣ ھﺎي ارزش
ﮔﺮدد. ﻲﺮ ﻣﯾﭘﺬ اﻣﮑﺎن ﻲ روﺣﺎﻧ
اﻣﺎ
ھﺮ ﻓﺮھﻨﮕﻲ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎ و رھﺎ ي آزاد ي
ﯾﻲ
اﻧﺴﺎن از ﻋﺮ ي ﺻﮫ ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ ﻧ ﺴﺖ. ﯿ
ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ
،ﻢﯾﺪﯾد اﮔﺮ ﻓﺮھﻨﮓ ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺗﻮﺟ و ﭘﺮﺳﺘﻲ ﺳﻨﺖ ﮫ ﯿ
ﮕﺎﻧﮕ ﯿﺑ ﻲ و ﺗﻌﺼ ، ﺑﺎﺷﺪ ي ﺸﺪاور ﯿ ﺐ و ﭘ در آن ﺻﻮرت
ﯾا ﻦ ﻓﺮھﻨﮓ از ﺧﻮ ﯿ ﺸﺘﻦ ﺑ ﯾ ﮕﺎﻧﮫ ﻣ ﻦ ﯾﺪﺑ ، ﮔﺮدد ﻲ
ﻲﻣﻌﻨ ﮐﮫ اﺑﺰار اﻧﺤﻄﺎط اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻃﺒ ﻌﺖ ﯿ
ﻲﻣ ﮔﺮدد. ﺑﺪ ﯿ ﻦ ﺗﺮﺗ ﯾ ﺐ راه اﺳﺘﺨﻼص اﻧﺴﺎن از
ﯿﻃﺒ ﻌﺖ، ﺗﺄﮐ ﯿ ﺪ ﺑﺮ ﭘﺮورش آن ﻧﻮع ﻓﺮھﻨﮕﻲ اﺳﺖ ﮐﮫ
ﻲﮋﮔﯾو و ﺳﺎﺧﺘﺎر آن ﺑﺮ اﺻﻞ ﻋﻤﻮﻣﻲ، ﮕﺎﻧﮕ ﯾ ﺖ و ﯿ
ﻲﻌﻨﯾ ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ ﺧﺼﻠﺖ ﻧﺎﻣﺤﺪود و ﻋﻤﻮﻣ اﻧﺴﺎن ﻲ
يو يﺎرﯿ و ھﺸ ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﯾﻓﺮآ اﻣﺎ ﻨﺪ ﺗﻌﻠ ﻢ ﯿ
ﻲﺘﯿ و ﺗﺮﺑ ﮐﮫ ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن اﺳﺖﯿدﻗ ، ًﻘﺎ
ﯾﻓﺮا ﻨﺪ رھﺎ ﯾﻲ اﻧﺴﺎن از ﺟﻨ و ﻲ ﺧﺼﻮﺻ ي ﺒﮫ
ﺧﻮدﺧﻮاھيو ﻲ و ﺣﺮﮐﺖ در ﺟﮭﺖ ﺟﻨﺒﮫو ﻲ روﺣﺎﻧ ي
ﻲ اﺧﻼﻗ و اﻧﺴﺎﻧاوﺳﺖ. ﻲ
از
آﻧﺠﺎ
ﮐﮫ آدﻣ ﯿ ﺎن داراي ھﺮ دو ﺟﻨﺒﮫ
ﻲﻣ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻇﮭﻮر ﻗﻮاي ﻲ روﺣﺎﻧ و اﻧﺴﺎﻧ و ﻲ
ﯿﻧ ﻲ اﺧﻼﻗ ﺎزﻣﻨﺪ رﺷﺪ ﺗﺪرﻲﺠﯾ ﻓﺮھﻨﮓ و ﺷﺨﺼ ﺖ ﯿ