عبدالبهاء و تولد انسان

66 / 224

اﺻﻞ و ﺣﻘ ﯾ ﻘﺖ د ﯿ ﻦ اﺳﺖ را ﮐﻨﺎر ﻧﮭﺎدﻧﺪ و
آن
ﭼﮫ را ﮐﮫ ﻓﺮﻋﻲ و ﺗﺼﺎدﻓ اﺻﻞ ،اﺳﺖ يا ﮫﯿ و ﺣﺎﺷ ﻲ
ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﮫﯾ ﮏ ﺑﺖ ﺟﺪ ﯾﺪ ﻣﺒﺪ ل ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺑﺪ ﻦ ﯾ
ﯾ ﺐ ﺗﺪ ﯿﺗﺮﺗ ﻦ ﻣﺮﺳﻮم ﻧﻮﻋ ﻲ ﭘﺮﺳﺘ ﺑﺖ ﻲ ، واژﮔﻮﻧﻲ
ﻣﻔﮭﻮم د ﯾ ﻦ، و ﺗﺤﺮ ﯾ ﻒ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺪ ﮔﺮدد. ﻲ ﻦ ﻣ ﯾ
ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء از ﻧﻮع ﺑﺸﺮ دﻋﻮت ﻧﻤﻮد ﮐﮫ ﻣﻔﮭﻮم
ﺧﻮد را از د ﯾ ﻦ ﻣﻮرد ارزﻲﺎﺑﯾ ﻣﺠﺪد ﻗ ﺮار دھﻨﺪ
و از ﻣﻨﻄﻖ ﺗﺤﺮﯾ ِﯾد ﻒ ﻦ ﺑﮫ ﻣﻨﻄﻖ ﺗﺤﻘﯿ ِي ﻦ رو ﯾد ﻖ
آورﻧﺪ. در ا ﯾ ﻦ ﻣﻨﻄﻖ ﺟﺪﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾﺪ ﯾ و ﺻﻠﺢ و
ارﺗﺒﺎط ھﻤﮫ اد ﯾ ﺎن ھﺴ ﻣﻔﮭﻮم ي ﻣﺮﮐﺰ ي ﺘﮫ
ﺧﺪاﭘﺮﺳﺘﺑﺎﺷﺪ. ﻲﻦ ﻣﯾ و ﺗﺪ ﻲ
در ﻧﻮﺷﺘﮫ ھﺎ و ﺳﺨﻨﺮاﻧيھﺎ ﻲ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء
ﺑﺎرھﺎ ا ﯾ ﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﻣﻮرد ﺗﺄﮐ ﯿ ﺪ ﻗﺮار ﻣ ﯿﮔ ﻲ ﺮد ﮐﮫ
ﯾاد ﺎن دارايﺎدﯿ ﻘﺖ ﺑﻨ ﯿ ﮏ ﺣﻘ ﯾ ي ﻣﺸﺘﺮﮐﻨﺪ و آن
اﺻﻞ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧ ﻲ ﻖ ﺑﮫ اﺧﻼق اﻟﮭّ، ﺗﺨﻠ ، ﻲ
ﻲ دوﺳﺘ و ﻧﻮع ﻲ ﻣﮭﺮﺑﺎﻧ ، ﺻﺪاﻗﺖ و ﻋﺪاﻟﺖ، و اﻣﺎﻧﺖ
ﻲ ﺮﺧﻮاھ ﯿ و ﺧ اﺳﺖ. ا ﯾ ﻦ اﺻﻮل ﺎن ﯾاد ی ھﻤﮫ ﻘﺖ ﯿﺣﻘ ،
را ﺗﺸﮑ ﻲ ﻞ ﻣ ﯿ دھﺪ و ھﺪف از د ﯾ ﻦ ھﻢ اﺛﺒﺎت و
ﯾ ﻖ ا ﯾﺗﺸﻮ ﻦ ﻧﻮع ﻓﺮھﻨﮓ اﺳﺖ. ﺑﮫ ﻲﺎﻧﺘﯾ ھﺮ د اﻣﺎ
ي ﻣﻘﺘﻀﺎ زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﻇﮭﻮر ﺧﻮ د و ﺑﺮ اﺳﺎس
يھﺎ ﻲﮋﮔﯾو ﺧﺎص آن زﻣﺎن و ﻣﮑﺎنﺑﮫ ، ﺷﮑﻞ ﺑﺮﺧﻲ
اﺣﮑﺎم و ﺷﻌﺎ ﺮ ﺋ ﺑﮫ ﺧﺼﻮص ھﻢ ﻇﺎھﺮ ﻣ ﺷﻮد. ﻲ
اﻣﺎ
ﯾا ﻦ اﺣﮑﺎم و ﺷﻌﺎﺋﺮ ﺑ ﯿ ﺎﻧﮕﺮ ﺣﻘ ﯿ ﻘﺖ اد ﺎن ﯾ
، ﻧﺒﻮده ﻣﺮﺑﻮط ﺑﮫ ﻣﻮﻗﻌ ًﺑﻠﮑﮫ ﺻﺮﻓﺎ ﺖ ﯿ ﺑﮫ ﺧﺼﻮص
زﻣﺎن و ﻣﮑﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﮐﮫ د ﯾ ﻦ در آن ﺑ ﮫ ﻇﮭﻮر
ﻮﻧﺪد. ﯿﭘ ﻲﻣ
ﯿ ﭘﺲ ﺣﻘ ﻘﺖ ﻣﺸﺘﺮک ديھﺎ زﺑﺎن ﺑﮫ ﻲﻨﯾ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ،
ﺧﻮد را اراﺋﮫ ﻣ ﮐﻨﺪ. ﻲ ﯾ ﻣﮭﻤﺘﺮ اﻣﺎ ﻦ ﻣﻄﻠﺐ در
ﯾ ﻦ ا ﯾد ﻲ ﺑﺮرﺳ ﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ا ﯾ ﻦ ﻇﻮاھﺮ و ﺷﻌﺎﺋﺮ و
اﺣﮑﺎم ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺣﻘ ﯾ ﻘﺖ د ﯿ ﻦ را ﺗﺸﮑ ﻞ ﯿ
،دھﺪ ﻲﻧﻤ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺎ ﯾ در اﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌ ًﺪ ﺻﺮﻓﺎ ﺖ ﯿ
ﺑﮫ ﺧﺼﻮص زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﻧﺰوﻟﺶ ﻣﻮرد ﻓﮭﻢ ﻗﺮار
ﯿﮔ ﺮد. ﺑﺪ ﯿ ﻦ ﺗﺮﺗ ﯾ ﺐ در ﺑﺎزﺳﺎزي ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ا ز
ﯾ ﻦ ﺑﺎ ﯾد ﺪ ﮐﮫ ﺑﮫ ﯾ ﻘﺖ اد ﯿﺣﻘ ﺎن ﺗﻮﺟﮫ ﮐﺮد و ﻓﺮع
را در ﺳﺎ ي ﯾﮫ اﺻﻞ ﺗﺤﻘ ﻧﮫ ، ﻖ ﮐﺮد ﯿ
آن ﮐﮫ
اﺻﻞ را