samspel mellom leiing og lærarar, tett samar-
beid lærarane imellom – fører til betre læring.
3. Samarbeid og god leiing kan ikkje verta ein
realitet med mindre lærarane
samtidig
er
tilgjengelege for leiinga og for kvarandre.
4. Forsøk med lokalt avtalte ordningar har ikkje
gjeve ynskt resultat; over tid er det blitt færre,
ikkje fleire, kollektivt orienterte skular.
4
5. Løysinga finst: Meir bunden felles arbeidstid
for lærarane vil gje rom for god leiing, for
tettare lærarsamarbeid, for kollektiv oriente-
ring og organisering, til beste for elevane og
deira læring.
I denne artikkelen går eg gjennom KS sin pre-
sentasjon av den forskinga og dei evaluerings-
rapportane som organisasjonen la til grunn for
standpunkta sine, og jamfører presentasjonen med
det som faktisk står i dei omtalte publikasjonane.
Rapporten som KS stødde seg tyngst på, vert un-
dersøkt med tanke på fagleg gehalt.
Forsking
Andy Hargreaves og Michael Fullan
I nyheitsbrev av 03.07. 2014 synte KS til Andy
Hargreaves og Michael Fullan einast ved namn.
Eg finn det rimeleg å gå ut frå at det var den mest
kjende felles publikasjonen til dei to forskarane
det vart referert til, den prislønte
Professional
Capital: Transforming Teaching in Every School
(Hargreaves & Fullan 2012). Til denne skreiv
forfattarane utfyllande Book Notes (Fullan &
Hargreaves 2013). Der blir det understreka, som
av KS, at lærarsamarbeid, kollektivt ansvar og god
leiing bidrar til ein god skule. Men Fullan og Harg-
reaves rår frå pålagd felles planleggingstid – slikt
ville innebera altfor sterk styring av tidsbruken til
lærarane («overmanaging the specifics of colle-
gial time»).
5
Dessutan: å styra gjennom pålegg og
byråkratisk standardisering er kontraproduktivt;
å leia ved å gje lærarane tillit og syna dei respekt
gjev den gode skulen.
Viviane Robinson
Utan referanse til publikasjonar viste KS til «Vi-
vian Robinson» i nyheitsbrevet av 03.07.2014. Eg
finn det rimeleg å gå ut frå at det var den førebels
siste boka til Viviane Robinson det vart referert til,
Student-Centered Leadership
(2011), der Robinson
reiser spørsmålet om reorganisering av timepla-
nen for å skapa tid til samarbeid mellom lærarane.
Ho avviser ikkje tiltaket, men rår heller ikkje til:
problemet er ikkje tid, det er å læra å leggja data
inn i den eksisterande avgjerdsprosessen («[t]he
problem is not time but learning how to insert
data into the current decision-making process»).
6
Knut Roald
Omtalen av Knut Roald si doktoravhandling
Kvali-
tetsvurdering som organisasjonslæring mellom skole
og skoleeigar
(2010) hadde overskriftene «Tidsty-
ver, eller…?» og «Tilstedeværelse er en forutset-
ning». KS skreiv at medan kvalitetsarbeid ofte
hadde fått eit negativt stempel og var blitt omtalt
som tidstjuveri, så synte Roald korleis kommunar
kunne arbeida produktivt med kvalitetsvurdering
og kvalitetsutvikling. KS konkluderte at meir
bunden arbeidstid ville gje lærarane betre høve
til å bidra med sin kunnskap i desse prosessane,
slik at «politikerne settes i stand til å gjøre gode
vedtak».
7
Knut Roald ser det som naturleg at lærarane
vert trekte inn som aktive deltakarar i arbeidet
med kvalitetsvurdering, men han synest vera lite
oppteken av formelle vedtak: «Tradisjonelle mø-
teformer med saksførebuing, diskusjon og vedtak
høver dårleg for arbeid med kvalitetsspørsmål».
8
Uttrykket «gode vedtak», sentralt i KS si forstå-
ing av doktoravhandlinga, er ikkje henta frå Knut
Roald sin tekst. Heller ikkje «tilstedeværelse er en
forutsetning» har opphav i avhandlinga.
KS siterte Knut Roald på korleis kvalitetsvur-
dering kan gagna skulen – «… kommunane [kan]
innrette seg slik at kvalitetsvurdering stimulerer
til ein kunnskapsutviklande dynamikk som gir eit
auka lokalt handlingsrom» – men gav ikkje att
denne modererande utsegna: «Det er ei utfor-
dring for dei politiske, administrative og faglege
ledda i skolen at ei omfattande satsing på kvalitets-
vurdering gjennomgåande ikkje har gitt framgang
i elevane sine læringsresultat».
9
Bedre Skole nr. 3
■
2016
15