اتهام جاسوسی

7 / 39

7
خارجی که با اتش و خون و با تهاج م بر کشور ایران تحمیل گردید می دانند بلکه به آیاتنیز قران
استناد می کنند که در ان نه تنها شکست و ذلت ایران توسط رقیب و دشمن تاریخیش یعنی رومیان
پی ش بینی شده است (و هم من بعد غلبهم سیغلبون) بلکه این ذلت و ش کست ایران را بعنوان
بشارتی که مومنان را شادمان خواهد ساخت معرفی می نماید (یومئ ذ یفرح المومنون ) و این
شکست و ذلت ایران بعنوان خواست خدا و تحقق اراده و فعل خدا ارائه . میگردد 5
حال مایه شگفتی
است که همان اعت راضات را مرتجعان به آئین بهائی نسبت می دهند. اما تفا وت در این است که
پیامبر بهائی خود ایرانی بود آئین و بهائی هر گونه قهر و خشونت و جهاد و تحمیل عقاید را حرام
کرده است و با تاکید بر اصل برابری حقوق همه انسانها و دعوت به صلح عمومی و نفی جنگ و
پرخاشگری و تاکید بر لزوم مشورت و ت ساوی و دمکراسی در سطح بین الملل ی برای حل
اختلافهای بین کشورها بنیان هرگونه استعمار را طرد و نفی کرده است. به همچنین هر کس که
با بهائیان اشناست می داند که بهائیان عاشق ایرا نند زیرا ایران را سرچشمه آزادی و رهایی تمام
اهج ن می دانند و هر قسمت ایران را مقدس و زیارتگاه می شمار ند. حتی به همین علت است که
ه ر غیر ایرانی هم که بهائی شود خود بخود شیفته و دوستدار ایران می گردد. سرتاسر نوشته
بهائی های آکنده از ستایش ایران است. بهائی نه تنها از شکست و ذلت ایران خوشحال نمی شود
بلکه همه بهائی آثار وعده می دهد که ایران غبطه گاه عالم و عزیزترین کشور دنیا و خواهد شد
اینکه وظیفه هر بهائی است که با جان و دل بکوشد تا با صداقت و امانت به خدمت ایران بپردازد.
مرتجعان تصمیم گرفتند که بخاطر ح فظ منافع مادی و
سنتی
خویش آئین بهائی را که فرهنگ
خرد گرایی و برابری و دمکراسی و آزادی است و در ان جایی برای اخوند و کشیش ن یست و
اصل تقلید انسان زدا را منتفی می سازد با توجه به حساسیت نوین فر هنگ ایرانی یعنی ملی ت
گرایی پدیداری خار جی و جاسوس جلوه دهند. و بدین تر تیب مخصوصا از وسط قرن بیستم به
تکرار و ترویج این دروغ بزرگ پرداختند و از همه رسانه های فرهنگی و عمومی در جهت این
شستشوی
مغزی عامه مردم اقدام نمودند. زمی نه تعصب مذهبی در میان حتی تح صیلکرده های
ایرانی و ممنوعیت قانون ی و فرهنگی بهائیان برای انتشار نوشته های خود باعث شد که این دروغ
به آسانی مورد قبول بسیاری از ایرانیان قرار گیرد زیرا که خآگاه ود یا ناخود
آگاه
از دید
ن
واقعیت
در م ورد این ن قطه کور فرهنگ ایرانی ا تراز ح می کردند و صرفا بلندگوی فرهنگ تقلید گشتند. اما
روشنفکران ایرانی در این اواخر قدمی والا برداشته و متوجه شده اند که آزادی ر استین ایران
نیازمند آزادی مظلوم ترین ا قلیت ایرانی است که حقوق انسانیش تا کنون مورد غفلت روشنفکران