206 / 256
-
ﻣﻦ و اﯾﺸﺎن
در اﺧﺘ
ﯿﻢاﻧدﯽﻣ .ﯿﻢ ﻤﺎ ﻫﺴﺘ ﺷ ﯿﺎر
ﭼﻪ وﺣﺸﺖ واﺿﻄﺮاﺑ
ﯽ
را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘ
.ﺪﯾاﻪ
ﻪ
اﻧﺸﺎءاﻟ
ﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼ
و ﺗﻤﺎم ﻧﺎراﺣﺘ
ﻫﺎ ﯽ
ﺗﻤﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ
.
ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻫﺮ
ﻧﻔﺮ ﻣﺎ ﭼﻬﺎر
ی ﭘﺮده
اﺷﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﮔﻮ
ﯾﺎی
ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎص آن ﻟﺤﻈﺎﺗﻤﺎن
ﯾﺎد ﺑﻪ ﺑﻮد:
، ﯾﻤﺎن ﻫﺎﺞﻧر
اﺷﮏ ﻏﻢ ﺑﻮد
ﻪ و ﺑ ،
ذوق ﻧﺠﺎت و ﭘﻨﺎﻫﻤﺎن
،
اﺷﮏ ﺷﻮق
.
ﺑﻐﺾ در ﮔﻠﻮ داﺷﺘ
ﯿﻢ
و ﮐﻼم
یﺑﺮا
ﺗﺸﮑﺮ آﺳﺎن ﺑ
ﻪ
ﯽوﻟ ، آﻣﺪﯽﻧﻤ زﺑﺎن
ﺣﺮف دل را زده ﺑﻮد
. در ﯾﻢ
ﭼﺸﻤﺎن آن دو ﻋﺰ
ﯿﺰﻧ ﯾﺰ
اﺷﮏ
ﺷﻮق و ﻫﻤﺪﻟ
.ﯿﺪ رﺧﺸ دﯽﻣ ﯽ
ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ
ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺣﻈ
ﯿﺮة
اﻟﻘﺪس
ﯾﺎ
ﻫﻤﺎن
ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﺮﮐﺰ
ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺮد
و در
اﺳﺮع وﻗﺖ ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺳﻔﺮﻣﺎن ﺑﻪ ﮐﺮاﭼﯽ را ﻓﺮاﻫﻢ
. ورﻧﺪ آﻣﯽ
ﺳﭙﺲ دﻗﺎ
ﯾﻘﯽ
اﺗﺎق را ﺗﺮک ﮐﺮدﻧﺪ.
ﭼﻮن رﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﻗﻄﻌ
، ﺑﻮد ﯽ
در ﺻﺪد ﺑﺮآﻣﺪ
ﯾﻢ
از اﺳﻼم
و ﯿﻢﻋﻈ ،
ی راﻧﻨﺪه
راه ﻃﻮﻻﻧ
ﯽ
ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧﻤﺎن
.ﯿﻢﮐﻨ ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
رﺳﻢ وﻓﺎ ﻧﺒﻮد ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
ﯽ
ﻧﮑﺮده و آﺧﺮ
ﻪ را ﺑ ﯾﺪار د ﯾﻦ
ﻋﻤﻞ ﻧ
ﯿﺎورده
آن از ،
ﺟﺪا ﻫﺎ
ﻨﻫ .ﯾﻢﺷﻮ
ﻮز ﮐﻠﻤﺎﺗ
ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑ ﯽﻣﮐﻪ را ﯽ
ﯿﺎن
ﺳﭙﺎس ﻣﺎ از
آن
ﻪ ﺑ ، ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺎ
زﺑﺎن ﻧ
ﯿﺎورده
ﯾﻢ ﺑﻮد
ﹰ
و واﻗﻌﺎ
ﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ
ﺟﺪا از اﺟﺮ
ی و ﻣﺰد
ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﺳﻔﺮ
ﻫﺎ آنﺑﻪ ﯽﺣﺎﺟ
آنﺑﻪ ،ﻮد داده ﺑ
ﺑﮕﻮ ﻫﺎ
ﮐﻪ ﯾﯿﻢ
زﺣﻤﺎت و ﻣﺮاﻗﺒﺖ
ﯾﺸﺎن ﻫﺎ
ی و ﺑﺮا ﯿﻢاﻧدﯽﻣ را ﻗﺪر
ﺻﺪاﻗﺖ و ﺣﺴﻦ رﻓﺘﺎر و ﻣﺮداﻧﮕ
ﯽ
ﺸﺎن ﺗ و رﺷﺎد
ﭼﻘﺪر ارج ﻗﺎﺋ
ﯽوﻟ .ﻢﯿﻠ
اﻓﺴﻮس ﺗﺎ ﻧ
ﯿﻢ
ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ دوﺳﺘﺎن
ﺑﻬﺎﺋﯽ
ﻣﺎ ﺑﺮای ﺑﺮدﻧﻤﺎن آﻣﺪﻧﺪ
آن ،
ﻫﺎ
ﭘ
ﯿﺪاﯾﺸﺎن
و ، ﻧﺸﺪ
ﺻﻼح ﺑﻮد
ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ
از آن ﻫﺘﻞ
. ﯾﻢ ﺧﺎرج ﺷﻮ
یﯾﻪ ﮐﺮا
ﻫﺘﻞ را ﭘﺮداﺧﺘ
.ﯾﻢﺷﺪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺳﻮار و ﯿﻢ
ﭼﻮن از آن ﮐﻮﭼﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ
ﯾﻢ
ﹰ ﺧﻮد را رﻫﺎ
، واﻗﻌﺎ
ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ
ﺑﻬﺎﺋﯽ ﯾﺰﻋﺰ دو آن ﺑﺎ .
از ﭼﻨﺪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ و ﺑﻪ ﺣﻈﯿﺮة اﻟﻘﺪس
ﮐﺮاﭼﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ.
ﺑﻪ آن ﺧﺎﻧﻪ
ی
ﭘﺎ ک ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘ
ﯿﻢ
. ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﮔﻔﺘ
ﯿﻢ،
و ﺑﺎ آﻏﻮش ﺑﺎز ﭼﻨﺪ
ﺑﻬﺎﺋﯽ
ﺳﺎ ﮐﻦ آن ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ
.
اﺷﮏ ﺷﻮق
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آورد
ﯾﻢ
و ﺳﺮ و رو
را ﯾﺰاﻧﯽ ﻋﺰ ی
ﮐﻪ ﻓﻘﻂ
ﺑﻬﺎﺋﯽ ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻣ
ﺑﻮﺳ ، ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﯿﺪﯾﻢ
آن.
ﻣﺎ را ﻫﺎ
ﮔ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ
ﻔﺘﻨﺪ و ﻣﮋده
ی
ی روزﻫﺎ
آراﻣﺶ و ر
را ﯾﯽﻫﺎ
ﮐﻪ در ﭘﯿﺶ داﺷﺘﯿﻢ
. ادﻧﺪ د،
۲۰٥