210 / 256
-
دو اﺗﺎق ﺑﻬﺘﺮ و رو ﺑﻪ آﻓﺘﺎب ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ روزی اﺳﺖ در اﺧﺘﯿﺎر ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻮاده
ﺑﻬﺎﺋﯽ ی
اﻓﻐﺎن
اﺳﺖ. ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮﻧﺪ، واﻻ
ﻣﯽ
ﺷﺪ ﯾﮑﯽ از آن اﺗﺎق
ﻫﺎ را در اﺧﺘﯿﺎرﺗﺎن ﺑﮕﺬارﯾﻢ.
ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد
ﯾﻢ
:ﯿﻢ و ﮔﻔﺘ
-
ﻓﺮق ﻧﻤ
ﮐﻨﺪ؛ ﯽ
ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﻣ
. ﯿﻢ ﺧﻮاﺑ ﯽ
از ﻧ ﯿﺶﺑ ﯾﺪﺷﺎ
ﯿﻢ
ﺳﺎﻋﺖ از اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪا
ﯿﺘﯽﮔ ی
را ﺷﻨ
. ﯿﺪم
ﹰ
ﻇﺎﻫﺮا
ﺗﺮﺟﯿﺢ
داده
آﻓﺘﺎب ﻧﻮر از ﺑﻮد
در
ﺑﺎﻟﮑﻦ
اﺳﺘﻔﺎده
ﺑﺎ . ﮐﻨﺪ
ﺧﺎﻧﻤﯽ
ﻣﯽ ﺻﺤﺒﺖ
ﮐﺮد. از ﺟﺎ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ و ﺑﻪ ﺗﺮاس رﻓﺘﻢ.
زن ﺟﻮان و ﻣﺤﺠﻮﺑ
ﯽ
ﺑﺎ ﮐﻮدﮐ
ﯽ
ﮐﻪ ﺑﺮ رو
ﯾﺶﭘﺎ ی
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، رو
ی
ﯽﺻﻨﺪﻟ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔ
ﯿﺘﯽ
ﺑﻮد. ﺗﺎ ﻣﺮا
ﯾﺪ، د
ﻣﺤﺠﻮﺑﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ:
-
ﻪ اﺑﻬ
اﻟ
ﯽ،
.ﯾﺪ ﺧﻮش آﻣﺪ
ﺑﻪ آن
ﯾﮏ ﻫﺎ ﻧﺰد
ﯿﺘﯽ ﺷﺪم. ﮔ
ﻣﺮا ﺑﻪ او ﻣﻌﺮﻓ
ﯽ
ﮐﺮد و درﺑﺎره
ی
او ﮔﻔﺖ:
-
ﯾﺸﺎن ا
ﯿﺪار، ﺧﺎﻧﻢ ﺑ
از اﺣﺒﺎ
ی
اﻓﻐﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺳﺮ
ﯽ ﮔﺬﺷﺘ
ﮐﻢ و ﺑ
ﯿﻪﺷﺒ ﯿﺶ
ﻣﺎ دارﻧﺪ.
از د
ﯾﺪن
او اﻇﻬﺎر ﺧﻮﺷﻮﻗﺘ
ﯽ
ﮐﺮدم. ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﻫﻤﺮاه ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺸﺎن ﮐﻪ ﭘﻨﺞ، ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد،
رﻓﺘﻪ
اﻧﺪ ﺧ
ﯽ و ﺑﺮﻣ ﯿﺎﺑﺎن
ﮔﺮدﻧﺪ. ﻣﺎدرش ﻫﻢ ﺗﻮ
ی
اﺗﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ. دﻗﺎ
ﯾﻘﯽ
ﺑﻌﺪ آﻗﺎ
ﯿﺪار ﺑ ی
آﻣﺪ. ﺟﻮاﻧ
ﯽ
و ﺷﺶ ﯽﺳ ﯾﺎ ﭘﻨﺞ و ﺳﯽ
ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻗﯿﺎﻓﻪ
ای ﻣﺘﻔﮑﺮ،رﯾﺶ
ﺳﯿﺎه، ﻣﻮی ﮐﻢ و ﺻﺎف، ﻗﺎﻣﺘﯽ ﻣﺘﻮﺳﻂ، ﻟﺒﺎﺳﯽ
ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻟﺒﺎس
ﻫﺎی اﻓﻐﺎﻧﯽ و ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧﯽ. ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ و ﺗﻮاﺿﻊ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ. ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﯾﻢ.
ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﻢ. او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﻮﺳﯿﺪم و ﺧﻮد را ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮدم. وﻗﺘﯽ ﮔﯿﺘﯽ را
ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﭼﻪ ﺻﻮرت ﻣﻌﺠﺰه
آﺳﺎﯾﯽ
زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪه، ﺑﺎ ﺣﯿﺮت او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ
ﮐﺮد و ﺳﺮ
ﺗﮑﺎن ﻣﯽ
داد. ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب و ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎﻧﻪ ﺣﺮف ﻣﯽ
زد. ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻤﺶ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﭼﺎی ﺑﯿﺎورد، و آرام
آرام از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎر از ﻓﺮار ﺷﺪه و ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ، ﭼﻨﯿﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮد:
»
ﻣﻦ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن
ﺑﻬﺎﺋﯽ
ﺷﺪم؛ ﻫﻤﺴﺮم ﻫﻢ اﯾﻤﺎن آو
رد،
وﻟﯽ ﻣﺎدرش ﻣﺴﻠﻤﺎن اﺳﺖ
ﹰ
و ﻇﺎﻫﺮا
داﻧﺪﯽﻧﻤ
ﮐﻪ دﺧﺘﺮش
ﺑﻬﺎﺋﯽ
ﺷﺪه اﺳﺖ. وﻗﺘﯽ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺘﯽ روی ﮐﺎر آﻣﺪ، ﻫﺮ ﮐﺴﯽ
را ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺸﺎن ﺑﻮد، ﻣﯽ
ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﯽ
ﹰ ﻣﯽ
ﮐﺮدﻧﺪ. ﻣﻦ ﻣﻌﻠﻢ و دﺑﯿﺮ ﺑﻮدم؛ ﻃﺒﻌﺎ
داﻧﺴﺘﻨﺪ
ﺑﻬﺎﺋﯽ
ﻫﺴﺘﻢ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﺑﺎ آن
ﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻢ، وﻟﯽ ﻣ
ﺮا اﺣﻀﺎر ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﮑﻠﯿﻒ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻀﻮ
ﺣﺰب ﺑﺸﻮم. ﻣﻦ ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ذ ﮐﺮی از اﻋﺘﻘﺎداﺗﻢ ﺑﮑﻨﻢ، از آن ﮐﺎر ﺳﺮ ﺑﺎز زدم. ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻓﺮﺻﺖ
ﻣﯽ
دﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ، وﻟﯽ روز ﺑﻌﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻣﺮا زﻧﺪاﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از رﻓﻘﺎ ﮐﻪ از آن ﺗﺼﻤﯿﻢ
ﺧﺒﺮدار ﺷﺪه ﺑﻮد، زودﺗﺮ
ﻣﺮا ﺧﺒﺮ ﮐﺮد. ﻧﺘﻮ
اﻧﺴﺘﻢ از زن و ﺑﭽﻪ
ﻫﺎﯾﻢ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﻢ. ﻓﻘﻂ او ﻣﯽ
داﻧﺴﺖ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻮی اﯾﺮان ﻓﺮار ﻣﯽ
ﮐﻨﻢ. ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﯾﺮان وارد ﺷﺪم و در ﭘﻨﺎه ﺑﻮدم، از ﻃﺮﯾﻖ او، زﻧﻢ
را از ﺟﺎﯾﻢ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد.
ﺑﻪ ا »
ﯾﺮان
ﻓﺮار ﮐﺮدم اﻣﺎ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ورود ﺑﻪ ا
ﯾﺮان،
ﭼﻨﺪ ﺧﻄﺮ ﻣﺮگ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ. در ا
ﯾﺮان
اﻓﻐﺎن یﻫﻤﻪ ﯿﺎنﻣ
یﺑﺮا ﯾﯽ ﻫﺎ، ﺟﺎ
ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻮد، و ﮐﺎر ﻣ
. ﮐﺮدم ﯽ
ام ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ دﻧﺒﺎل ﺑﻪ ﺷﺪم ﺧﺒﺮدار
۲۰۹