Table of Contents Table of Contents
Next Page  214 / 256 Previous Page
Information
Show Menu
Next Page 214 / 256 Previous Page
Page Background

ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺪارم در ﺟﻮاب ﻣﺤﺒﺖ

ﯾﺶﻫﺎ

ﯿﻢ ﭼﻪ ﮔﻔﺘ

و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﭙﺎس و ﺳﺘﺎ

ﯾﺶ

ﺧﻮد را ﺑﻪ زﺑﺎن

آورد

ﺑﺎز . ﯾﻢ

ﻟﺤﻈﻪ

ی

ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ

از آن ﻣﺎدر ﻋﺰ

ﯿﺮﯾﻦ و ﺷ ﯾﺰ

و ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎﺣﺐ

ﯿﺪ ﺧﺎﻧﻪ رﺳ

. ﺳﻮار ﺑﺮ دو

ﯽراﻫ ﯿﻦ، ﻣﺎﺷ

ﻓﺮودﮔﺎه ﺷﺪ

ﯾﻢ

و ﭘﺲ از ﻧ

ﯿﻢ

ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه رﺳ

ﯿﺪﯾﻢ

.

ﯿﺖﺑﻠ

ﻫﺎﯾﻤﺎن را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮدﯾﻢ و ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ

اﯾﺸﺎن ی

ﻫﺮ ﮐﺪام در ﺟﺎﯾﯽ ﺟﺪا از ﻫﻢ ﻧ

ﺸﺴﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ

ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺣﺮف ﻧﺰﻧﯿﻢ و ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﻮﯾﻢ. در ﯾﮏ آن، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ از دوﺳﺘﺎن

ﺑﻬﺎﺋﯽ

ﺑﻪ ﻣﺸﺎﯾﻌﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه

آﻣﺪه

اﻧﺪ. ﺷﺮط ادب

،

ﺣﻀﻮر در ﻧﺰد آن

ﻫﺎ ﺑﻮد

وﻟﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﺎ آن ﻋﺰﯾﺰان

ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪ و دوﺑﺎره ﻫﺮ ﮐﺪام در ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر در

ﺟﺎﯾﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ. ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﻤﻞ

ﺳﺎ ک

ﺑﻪ ...ی ﻫﺎ را آﻗﺎ

داﺷﺖ ﻋﻬﺪه

. ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزرﺳﯽ ﺑﺪﻧﯽ و ﺣﻀﻮر در

اﺗﺎق ﺗﺮاﻧﺰﯾﺖ رﺳﯿﺪ. وﻗﺘﯽ در

اﺗﺎﻗﮏ ﺑﺎزرﺳﯽ

ﺑﻮدم و ﻣﺄﻣﻮر ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ، اول ﺑﺎ دﺳﺖ از ﺷﺎﻧﻪ ﺷﺮوع ﮐﺮد و ﻟﺤﻈﻪ

ای ﺑﻌﺪ از اداﻣﻪ

ی

ﺑﺎزرﺳﯽ ﺑﺪﻧﯽ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪ

و اﺟﺎزه

ی ﻋﺒﻮر داد.

ﭘﺸﺖ ﺳﺮم را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و د

ﯾﺪم

ﻫﻤﺮاﻫﻤﺎن

اﯾﺴﺘﺎده

و

ﺧﻨﺪه ﺑﺮ ﻟﺐ ﭼﺸﻤﮑﯽ زد و ﺑﻌﺪ اﻧﮕﺸﺘﺎن را ﺑﺮ ﻟﺐ ﺑﺮد

و ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ

یا ﺑﻮﺳﻪ ﯽ

ﻓﺮﺳﺘﺎد.

ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﺎزرس ﮔﻔﺘﻪ ز

ﯾﺎد

ﻣﺰاﺣﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺻﻮرت، ﭼ

ﯿﺰی

ﻫﻤﺮاه ﻧﺪاﺷﺘ

و ﯿﻢ

یﺧﻄﺮ

ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮد.

ﯿﺘﯽﮔ

ﻓﺮاﻣﺮز و ﯾﯽ و ﺧﺪا

ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺗﺮاﻧﺰ

ﯾﺖ

آﻣﺪﻧﺪ. در ﭘﺸﺖ ﺷ

ﯿﺸﻪ،

دوﺳﺘﺎن

دﯾﺪﯾﻢ ﯽرا ﻣ ﯾﻊ ﻣﺸﺎ

ﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒ

ﭘﺮ از ﺧﻨﺪه و ﭼﺸﻤﺎﻧ

ﭘﺮ از ﺷﻮق ﻣﺎ را ﻧﮕﺎه ﻣ

ﮐﺮدﻧﺪ ﯽ

و آرام دﺳﺖ ﺗﮑﺎن

دادﻧﺪ ﯽﻣ

. ﭘﺲ از رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘ

ﯿﺮ ﻧﺼ یآﻗﺎ ﯾﺪمد ﯽ

و دوﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻟﺒﺎس ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧ

ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ وارد

ﺷﺪﻧﺪ. ﺧﻮد را از د

آن ﯾﺪ

ﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد

ﯾﻢ

ﺗﺎ آن ﮐﻪ در ﺑﺎز ﺷﺪ و راه ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﭘ

ﯾﻢ ﮐﺮد ﯿﺪا

ﮐﻪ ﺳﻮار

ﯾﻢﺷﻮ ﯿﻤﺎ ﻫﻮاﭘ

. ﺳﺎ ک

راه ﯿﺎن ﻫﺎ را ﻣ

ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﭼﻤﺪان و ﺳﺎ ﮐﺶ را ﺟﺪا ﮐﻨﺪ و ﺳﻮار

ﺷﻮد. در ﻓﺮﺻﺘ

ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﻨ

ﯿﺮ ﻧﺼ یآﻗﺎ ﯾﻢ ﮐﺮد ﯿﻦ

و دوﺳﺘﺶ ﻫﻢ رﺳ

ﯿﺪﻧﺪ

و ﻣﺎ را د

ﯾﺪﻧﺪ

و ﺣﮑﺎ

ﯾﺖ

ﺣﺎل

ﭘﺮﺳ

ﯿﺪﻧﺪ

ﯽ. ﻣ

ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﺧﺬ و

ﯾﺰا

ﺑﻠﯿﺖ ﺷﺪه و

ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮده

اﯾﻢ

و ﻋﺎزم ﮐﺮاﭼﯽ

ﻦ ﮐﻨﺎن ﭼﯿﺰی ﮔﻔﺘﯿﻢ

ﻦ ﻣ

ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﻣ

و زود ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻫﻮاﭘ

ﯿﻤﺎ

ﯾﻢ رﺳﺎﻧﺪ

. در آﺧﺮ

ﯾﻦ

ﭘﻠﻪ، ﺑﺎر د

ﺑﺎ ﺧ ﯾﮕﺮ

ﯿﺎل

ﯾﻦا

ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧ

ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎﺳﺖ، دﺳﺖ ﺗﮑﺎن داد

ﯾﻢ

و از ﻫﻤﻪ

ﯾﺘﻪ ﮐﻮ ﯾﺰان ﻋﺰ ی

ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ

. از

ﺑﺨﺖ ﺧﻮب، ﻫﻮا ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺑﻮد و اﻣﮑﺎن ﭘﺮواز داﺷﺘ

ﯿﻢ

. ﻟﺤﻈﺎﺗ

ﺑﻌﺪ در آﺳﻤﺎن ﺑﻮد

ﯾﻢ

و ﺑﻪ ﺳﻮ

ﯽ ﮐﺮاﭼ ی

در ﭘﺮواز.

ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در ﮐﺮاﭼ

ﯾﮑﯽ ﯽ

از دوﺳﺘﺎن در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﻮار ﻣﺎﺷ

ﯿﻦ

ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ

ﯾﺎ ﻫﺘﻞ

ﯿﺮة ﺣﻈ ﯾﺎ ﺧﺎﻧﻪ و

اﻟﻘﺪس ﺑﺒﺮد، وﻟ

ا ﮔﺮ از او اﺛﺮ

ی

ﻧﺒﻮد، در ﻣﺤﻮﻃﻪ

ی

ﻓﺮودﮔﺎه ز

ﯾﺎد

در اﻧﺘﻈﺎر

ﻧﻤﺎﻧ

ﯿﻢ،

ﭼﻮن اﻣﮑﺎن دارد ﭘﻠ

یﺑﺮا ﯿﺲ

ﯾﯽ ﺷﻨﺎﺳﺎ

ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺑ

ا ﻣﺠﻮز ﯽ

ﯾﺮاﻧﯽ

ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و

. ﯾﺪآ ﯿﺶﭘ ی دردﺳﺮ

ﺗﻮﺻﯿﻪ

ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﺮده

از ﭘﺲ

اﻃﻤﯿﻨﺎن

ﻋﺪم از

ﺣﻀﻮر

آﺷﻨﺎ، و دوﺳﺖ

اوﻟﯿﻦ در

ﻓﺮﺻﺖ

ﺳﻮار

ﺗﺎ ﮐﺴﯽ

ﺑﻪ و ﺷﻮﯾﻢ

آدرﺳﯽ

ﮐﻪ

ﺑﺮوﯾﻢ داﺷﺘﯿﻢ

ﮐﻮﺗﺎه ﺳﻔﺮ ﻃﻮل در.

ﺑﯿﺸﺘﺮ

و ﻓﮑﺮ

ﺧﯿﺎﻟﻢ

ﻣﺘﻮﺟﻪ

ﻟﺤﻈﺎت

و ﻓﺮود

از ﺧﺮوج

ﻓﺮودﮔﺎه

و

اﺣﺘﻤﺎل

ﺑﺮوز

اﺷﮑﺎﻟﯽ

ﭼﻮن . ﺑﻮد

زﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ

ﻧﺸﺴﺖ

ﭘﯿﺎده و

۲۱۳