217 / 256
ﺗﻨﮓ
ﺗﺮ ﮐﻨﻨﺪ، آن دو
ﻓﺮاﻣﺮز
ﯾﯽ و ﺧﺪا
ﺑﻮدﻧﺪ. ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮد
ﯾﻢ
ا ﮔﺮ در ﺣﻈ
ﯿﺮة
اﻟﻘﺪس
ﯾﺎ
ﻣﺤﻞ د
ﯾﮕﺮی
ﺑﺘﻮاﻧ
ﯾﻢ ﺑﺮو ﯿﻢ
ﯽ و ﻣﺪﺗ
ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎر از اﻗﺎﻣﺖ در ﮐﺮاﭼ
آﻧﺠﺎ ﯿﻢ، ﻫﺴﺘ ﯽ
ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ، ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻮﺟﺒﺎﺗﺶ را ﻓﺮاﻫﻢ
ﮐﻨﻨﺪ. دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه و ﺣﺎﻟﺖ ﺷﺮم ﮔﻔﺖ:
-
ﻣﯽ
داﻧﯿﻢ در ﺧﺎﻧﻪ
ی ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮش ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺬﺷﺖ، و ﻧﺎراﺣﺖ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺑﻮد،وﻟﯽ ﻣﺎ دروﯾ
ﺸﯿﻢ
و دﻟﻤﺎن ﻣﯽ
ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺟﺎی دﯾﮕﺮی ﻧﺮوﯾﺪ.
-
آﺧﺮ ﺷﻤﺎ در ا
ﯾﻦ
ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﯽ ﺟﺎ ﭼﻄﻮر ﻣ
ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ د
ﯾﮕﺮ
را ﻫﻢ ﭘﺬ
.ﯿﺪﮐﻨ ﯾﺮاﯾﯽ
-
ﮔﯿﺘﯽ و ﻣﻦ ﺑﻪ دﮐﺘﺮ
اﺷﺎره
»: ﮔﻔﺖ و ﮐﺮد
ﺧﻮدﺗﺎن از ﺧﻮدﺗﺎن ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻣﯽ
ﮐﻨﯿﺪ. ﺟﺎی ﺧﻮاب ﻫﻢ
ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ. ﺷﻤﺎ
دو ﻧﻔﺮ
در اﺗﺎق
ﻣﯽ رﺿﺎ آﻗﺎ و ﯿﻼﻟ
ﺧﻮاﺑﯿﺪ.
-
ﯿﻼﻟ ﺧﻮب
ﺟﺎن ﭼﻪ ﮐﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد؟
رﺿﺎ آﻗﺎ
ﮐﺠﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﻮاﺑﯿﺪ؟
-
آﯾﺪﯽﮐﻪ ﻣ ﻟﯿﻼ
اﺗﺎق ﺧﻮد ﻣﺎ.
رﺿﺎ آﻗﺎ
ﻫﻢ در ﻫﻤﺎن اﺗﺎق ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﯽ
ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ.
ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﯽ
ﭘﺮﺳﯿﺪم
ﻓﺮاﻣﺮز
ﮐﻨﻨﺪﯽﭼﻪ ﻣ ﯾﯽ و ﺧﺪا
. ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ آن
ﻫﺎ ﺷﺪ، دﮐﺘﺮ ﮔﻔﺖ:
-
ﻓﺮاﻣﺮز و ﯾﯽﺧﺪا یآﻗﺎ
ﻫﻢ، ﭼﻨﺪ ﺷﺐ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘ
ﮐﻨﻨﺪﯽﻣ ﯽ
و در اﺗﺎق ﭘﺬ
ﺧﻮاﺑﻨﺪ. ﯽﻣ ﯾﺮاﯾﯽ
ﺑﻪ دﮐﺘﺮ ﮔﻔﺘﻢ:
-
دﮐﺘﺮ ﺟﺎن، ﻣﺎ در ﺑ
ﯿﻦ
راه و ﺑ
ﯿﺎﺑﺎن،
ﯾﮏدر
اﺗﺎق و
ﯾﺎ
ی ﻣﺤﻮﻃﻪ
ﮐﻮﭼﮏ و
ﯾﺮ در ز ﯾﺎ
ﺳﻘﻒ
آﺳﻤﺎن ﭼﻨﺪ ﺷﺐ را ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳﺎﻧﺪه
ﻣﯽ ﻫﻢ ﻫﺎ آن. ﯾﻢا
اﺗﺎق ﻫﻤﺎن در ﺗﻮاﻧﻨﺪ
ﮔﯿﺘﯽ و ﻣﻦ ﻧﺰد
ﺑﺎﺷﻨﺪ
.
دﮐﺘﺮ ﻧﺎراﺿ
از ا ﯽ
ﭘ ﯾﻦ
ﯿﺸﻨﻬﺎد،
ﺑﺎ ادب وﻟ
ﯽ
ﻗﺎﻃﻊ ﮔﻔﺖ:
-
ﻧﻪ، آن اﺗﺎق ﻓﻘﻂ در اﺧﺘ
ﯿﺎر
ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
دﮐﺘﺮ و آن ﻫﻤﻪ ﺻﻔﺎ و ﻣﻬﻤﺎن
ﯾﺶ ﻧﻮاز
را در دل ﺗﺤﺴ
. ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯿﻦ
اﺣﺴﺎس
ﮐﺮدم ﻣﯽ
ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﺎ دوﺑﺎره
و
دوﺳﺘﺎن
ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎز ﭼﻨﺪ ﻫﺮ . ﻫﺴﺘﯿﻢ
ﺑﺴﺘﺮی
و ﺗﺎزه
ﻧﺎآﺷﻨﺎ
ﻣﯽ
ﺑﻪ دﯾﺪه و ﮔﺬارﯾﻢ
ﺳﻘﻔﯽ
دﯾﮕﺮ
ﺧﻮاﻫﯿﻢ
دوﺧﺖ،
اﺳﺖ ﭘﺮ ﻣﺤﺒﺖ از ﻓﻀﺎ وﻟﯽ
و
اﺣﺴﺎس
.ﮐﻨﻢﯽﻧﻤ ﯾﺒﯽ و ﻏﺮ یدر درﺑﻪ
ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ
دﻗﯿﻖ ﮐﻠﻤﻪ آواره و درﺑﻪ
در ﺑﻮدﯾﻢ ﺑﺎ آﯾﻨﺪه
ای ﻣﺠﻬﻮل.
ﺷﺎﻣﯽ
ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺬت ﺻﺮف ﺷﺪ. ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺷﺒﺎﻧﻪ روز ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن دﯾﺪﯾﻢ. ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ
ﮐﻪ در ﯾﮏ ﮐﺸﻮر اﺳﻼﻣﯽ
دﯾﮕﺮی ﺑﻮدﯾﻢ، ﺑﻌﺪ از
ﻣﺪﺗﻬﺎ در ﺻﻔﺤﻪ
ی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﭼﻬﺮه
ﻫﺎی ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی
دﯾﺪﯾﻢ و ﺻﺪای ﻧﻐﻤﻪ و آوازی ﺷﻨﯿﺪ
یﻫﺎ ﺳﺎل ﯾﺎد و ﯾﻢ،
ﺧﻮب وﻃﻨﻤﺎن اﻓﺘﺎد
آن. ﯾﻢ
ﻫﺎ ﻣﺸﺘﺎق ﺷﻨ
ﯿﺪن
داﺳﺘﺎن
یﻫﺎ
ﻣﺎ ﺑﻮدﻧﺪ، و ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺪر ﺷﺐ
یﻫﺎ
ﻓﺮاوان ﺣﮑﺎ
ﯿﻞﻣ ﯽوﻟ ﯿﻢ، داﺷﺘ ﯾﺖ
ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺣﺎﻟﺘ
ﺑﻪ ﯽ
ﭼﺸﻤﺎﻧﻤﺎن داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘ
ﯿﻼﻟ ﯽ
ﺟﺎن اﺣﺴﺎس ﻣ
ﯾﺪﺑﺎ ﮐﺮدﯽ
ﻫﻤﻪ ﺑﺨﻮاﺑ
ﯿﻢ
. او ﻫﻢ ﺑﺎ
ﮐﻪ ﯿﺪ ﺧﻮاﺑ ﯽﻣ ﯾﺴﺖ
ﻓﺮدا ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮود. در ﻋ
ﯿﻦ
ﺣﺎل دﻟﺶ ﻣ
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽ
آن ﻗﺪر ﺑ
ﯿﺪار
ﺑﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺮا
ی
ﺧﻮاب ﺑﻪ
اﺗﺎﻗﺶ رﻓﺘﻪ
ﯾﻢا
و ﻣﻬﻤﺎن اﺗﺎق او ﻫﺴﺘ
. ﯿﻢ
۲۱٦