Goriz Nakhasteh

222 / 256

ارﺗﺒﺎط و ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺳﺎ
ﯾﺮ
ﻧﻘﺎط دﻧ آﺳﺎن ﯿﺎ ﺗﺮ اﺳﺖ و اﻣﮑﺎﻧﺎت ﺑ ، ﯿﺸﺘﺮ و زودﺗﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ
اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺷﺪ.
ﭘﺲ از ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ، ﻫﻤﺮاه
ﻓﺮاﻣﺮز
آﻗﺎ و ﯾﯽ و ﺧﺪا رﺿﺎ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪﯾﻢ و ﺳﺮی ﺑﻪ
ﺣﻈﯿﺮة اﻟﻘﺪس ﮐﺮاﭼﯽ زدﯾﻢ. ﺑﺎ ﯾﮑﯽ، دو ﻧ ﻔﺮ از اﻋﻀﺎی ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮐﺎﻧﻮﻧﺸﻦ ﺑﻪ
ﺣﻈﯿﺮة اﻟﻘﺪس آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮدﯾﻢ. در ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ، ﺑﻪ ﺑﺎرﮔﺎه ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﺟﻨﺎح ﮐﻪ در
ﹰ
ﻣﯿﺪان وﺳﯿﻊ و زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد، رﻓﺘﯿﻢ و از آن ﻣﺤﻞ زﯾﺒﺎ دﯾﺪن ﮐﺮدﯾﻢ. ﮔﯿﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد. ﻃﺒﻌﺎ
ا ﮔﺮ ﻓﺮﯾﺪون از داﻧﻤﺎرک ﺗ ﻠﻔﻦ ﻣﯽ زد، او ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻗﺮارﻫﺎ را ﻣﯽ داد. وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﯿﺪﯾﻢ، ﮔﯿﺘﯽ ﮔﻔﺖ:
- ﻫﻨﻮز ﺗﻠﻔﻦ ﻧﺰده اﺳﺖ.
ﭘﺲ از ﺻﺮف ﻧﺎﻫﺎر، در ﺣﺎﻟ
ﯽ
ﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻣ
ﻫﻮا ﻫﻤﻪ را ﺑ
ﯿﻘﺮار
ﮐﺮده ﺑﻮد، و ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﭘﻨﮑﻪ ﯽ، ﺳﻘﻔ ی
ﻫﻮا ﺟﺮ ﮐﺮد، ﯽﻣ ﯿﺪا ﭘ ﯾﺎﻧﯽ اوﻗﺎت ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﻣ ﮔﺬﺷﺖ ﯽ . ﺗﻠﻔﻦ از اﻣﺮ ﺗﻠﻔﻦ از ﯽ، ﯾﺧﺪا یﺑﺮا ﯾﮑﺎ
اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮای ﻓﺮاﻣﺮز ، ﺗﻠﻔﻦ از اﻣﺮﯾﮑﺎ داﻧﻤﺎرک ﺑﺮای ﻣﺎ . ﻫﺮ ﺻﺪای زﻧﮓ ﻋﺎدی ﮐﻪ ﺑﻪ رﺳﻢ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﺎ
ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺎر داﺷﺖ، دل ﻣﺎ را ﻣﯽ ﻟﺮزاﻧﺪ ﮐﻪ از ﺧﺎرج ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ. ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﯾﮑﯽ از
زﻧﮓ ﻫﺎ ﺧﺒﺮ از ﺻﺪای آﺷﻨﺎ داد و دﮐﺘﺮ د ﻣﺴﻌﻮ ﺧﻨﺪه ﺑﻪ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ:
- ﺷﻤﺎ را از داﻧﻤﺎرک ﻣ . ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﯽ
ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﮔﻮﺷ
ﯽ
ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ:
- ! ﯾﺪون ﻓﺮ
- ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ! ﭼﻄﻮر
ﯽ ﮐﺮاﭼ ی؟
ﭼﻄﻮره؟
- ﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼ ﺧﻮﺑﻪ؛ ﻓﻘﻂ ﻣﺸﺘﺎق د ﯾﺪارﯾﻢ .
- ﯾﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮو ﺳﻔﺎرت داﻧﻤﺎرک ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﻨ
ﯿﺪ؛
ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ز
ﯾﺎد
ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد و اﮔﺮ اﺷﮑﺎﻟ
ﯽ
ﯿﺶﭘ آﻣﺪ، ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫ ﯿﺪ . ﻣﻦ از ا
ﯾﻨﺠﺎ
ی ﻫﺮﮐﺎر
از دﺳﺘﻤﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣ ﯿﮑﻨﻢ .
- ﯾﺪون ﻓﺮ ﺟﺎن، ﺳﻔﺎرت داﻧﻤﺎرک در اﺳﻼم آﺑﺎد اﺳﺖ و از ﮐﺮاﭼﯿﻠﯽﺧ ﯽ دور. ﻫﺮ ﮐﺎرﺷﻮدﯽﻣ ی
ﮐﺮد اﻧﺠﺎم ﺑﺪه؛ وﻗﺘ
ﯽ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ
ی،
ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ اﺳﻼم آﺑﺎد ﺑﺮو . ﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﮑﺎﻧﺎت و ﺳﻔﺮ
ﻧﻮع ﻋﻠﺖ ﺑﻪ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮت و ﭘﺎﺳﭙﻮرت و وﯾﺰاﯾﻤﺎن،ﺑﻪ
ﺳﻬﻮﻟﺖ
ﻧﯿﺴﺖ ﻓﺮاﻫﻢ .
- ﻓﻬﻤﻢ؛ ﺧ ﯽﻣ
ﯿﻠﯽ
ﺧﻮب، ﺑﺎز ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﻠﻔﻦ ﻣزﻧﻢ. ﯽ
- ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻦ؛ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﯾﻢ . ﺟﻮان ﺳﺎﻟﻪ ﻫﺠﺪه ای ﺑﻪ ﻧﺎم
ﻓﺮاﻣﺮز
ﺎﺳﺖ. ﻣ ﻫﻤﺮاه
- ﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ درﺳﺖ ﻣﯽﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ! اﻧﺸﺎءاﻟ ﺷﻮد. ﻣﻦ دوﺑﺎره ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ
زﻧﻢ.
اﻗﺪام د ﯾﮕﺮی ﺟﺰ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺘ اوﻗﺎت . ﯿﻢ
یﺧﺎﻧﻪ در را
ﮔﺬراﻧﺪﯾﻢ ﯽﻣ ﻣﺴﻌﻮد ﯾﺎ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ او و ﺧﺎﻧﻢ
ﺑﺮادرزﻧﺶ – رﺿﺎ آﻗﺎ و ﯾﺰشﻋﺰ و ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎﻧﯽ ﻟﯿﻼ ﻫﺎی ﺳﺎﻋﺎت ﺧﻮب و ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺸﺪﻧ
یاﯽ
ی را ﺳﭙﺮ
ﺗﻤﺎس ﺣﯿﻦ در. ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ
یﻫﺎ
ﻣﮑﺮر ﻓﺮ
ﯾﺪون
ﺑﺎ ﻣﺎ، و ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺘ
ﯽ
ﮐﻪ ﻣﻘﺮر ﺑﻮد از ﮐﺮاﭼ
ﯽ
ﭘﺮواز ﮐﻨ آن ﯿﻢ،
ﯾﺰان، ﻋﺰ ﺑﺎ ﺻﻔﺎ و ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺎﺻ ﻣ ﯽ ﯿﺰﺑﺎﻧﻤﺎن ﺑﻮدﻧﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ ﭘﺬ
ﯾﺮاﯾﯽ
در ﮐﺎﻧﻮن ﺧﺎﻧﻪ، ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻮا
۲۲۱