224 / 256
-
ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ
زودﺗﺮ ﺧﻮدﺗﺎن را ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺮﺳﺎﻧ
ﯿﺪ
و در ﮐﭙﻨﻬﺎ ک ﭘ
ﯾﺪﺷﻮ ﯿﺎده
. ﺑﮕﺬار
ﯾﺪ
ﭘﺮواز
یﺑﻌﺪ
ﺑﺪون ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺎدر
ﯾﺪ
ﺑﺮود. آن وﻗﺖ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﻮر ﮐﻤﮏ ﻣ
ﮐﻨﯿﻢﯽ
ﻪ ﺑﺮا
ﺗﺎ اﻧﺸﺎءاﻟ
ی
ﻣﺪت
ی ﻣﺤﺪود
ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه در داﻧﻤﺎرک ﺑﻤﺎﻧ
ﯿﺪ
و ﺗﻘﺎﺿﺎ
اﻣﺮ ﯾﺰایو ی
.ﯿﺪ ﺑﮑﻨ ﯾﮑﺎ
ی ﻣﺤﺘﻮا
ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺗﻠﻔﻨ
ﺑﺎ ﻓﺮ ﯽ
ﯾﺪون
ﮔﻔﺘﻢ ﯽﻣ ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﺘﯽﮔ را ﺑﻪ
و دﮐﺘﺮ
ﻣﺴﻌﻮد
را ﻫﻢ از ﻣﺎ وﻗﻊ
آ ﮔﺎه ﻣ
ﯽ
ﮐﺮدم. از آن
ﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﻫﺰ
ﺳﻔﺮ را ﺗﺤﻘ
ﯿﻖ
ﮐﺮدم. ﭼﮏ
ﯽ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗ
ﻫﺰار دﻻری
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻣﻮرد اﺣﺘﯿﺎج
ﺑﻮد. از او ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﮏ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﺪ. وﻗﺘﯽ ﭼﮏ را ﮔﺮﻓﺘﻢ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﭼﮏ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ اﻣﻀﺎ
دارد. ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﻓﺮوﺷﻨﺪه
ی آن ﭼﮏ
یدﻻر ﻫﺰار
ﹰ از اﻣﻀﺎ
ﺳﻬﻮا
ی
دوم ﺧﻮددار
ی
ﮐﺮده اﺳﺖ
ﯾﺎ
ﯾﻦ در ا یﻋﻤﺪ
ﮐﺎر ﺑﻮده. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل
ﻓﺮاﻣﺮز
ﯿﭻ و ﻣﺎ ﻫ
ﮐﺪام د
ﯾﮕﺮ
ﺑﻪ او دﺳﺘﺮس ﻧﺪاﺷﺘ
ﯿﻢ
. ﺧﺪا
ﯾﯽ
ﮐﻪ او
اﻃﻤ ﺷﻨﺎﺧﺖ، ﯽرا ﻣ
ﯿﻨﺎن
داﺷﺖ ﮐﻪ او اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده اﺳﺖ.
ﻓﺮاﻣﺮز
ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯽ ﺟﻮان و ﺑ
ﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧ
و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ
از ﺧﺸﻢ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎر د
ﯾﮕﺮ
ﺟﺪا از آن ﭼﮏ، ﺑﺎﻗ
ﯿﻤﺎﻧﺪه
ی
ﯽ وﺟﻮﻫ
را ﮐﻪ داﺷﺘ
ﯿﻢ،
ﺣﺴﺎب ﮐﺮد
. ﯾﻢ
ﯾﺪﯾﻢ د
آن ﻗﺪر ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧ
ﯿﻢ
ﯿﻢﮐﻨ ﯿﻂﺑﻠ ﯾﺪ ﺻﺮف ﺧﺮ
. ﻗﺮار ﺷﺪ ﭼﮏ ﻫﺰار دﻻر
ی
را ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ ﻧﺰد
رﺿﺎ آﻗﺎ
ﺑﮕﺬارﯾﻢ ﺗﺎ آﻧﭽﻪ ﻣﯿﺴﺮ اﺳﺖ
ﺟﻬﺖ وﺻﻮﻟﺶ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ
و ﻣﺎ ﺑﺎ آﺧﺮ
ﯾﻦ
ی دﻻرﻫﺎ
ﻣﻮﺟﻮد، در
روز ﻣﻘﺮر، ﺑﺪون ﺧﺒﺮ از ﺣﻮادث و ﭘ
ﯿﺸﺎﻣﺪﻫﺎ
رﻫﺴﭙﺎر داﻧﻤﺎرک ﺷﻮ
. ﯾﻢ
روز ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺮو
ﺖﯿ ﮐﻪ ﺑﻠ ﯿﻢ رﻓﺘ ﯾﺰ
ﺑﺨﺮﯾﻢ. ﭘﺲ از اراﺋﻪ
ی
ﭘﺎﺳﭙﻮرت
ﻫﺎ و وﯾﺰای اﻗﺎﻣﺖ
ﻣﻮﻗﺖ
ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن، ﺳﻪ ﺑﻠﯿ
ﺳﻔﺮ ﺖ
S.A.S
ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﺎدرﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﻗﻒ و ﺗﺰاﻧﺰﯾﺖ در ﮐﭙﻨﻬﺎ ک ﺻﺎدر
و ﺳﻔﺮ ﺑﻪ
ﹰ ﻣﺎ د
ﭼﻬﺎر روز ﺑﻌﺪ ﻣﻮﮐﻮل ﺷﺪ. ﻇﺎﻫﺮا
ﯾﮕﺮ
ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻮد
ﯽوﻟ ﯾﻢ،
ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ روز ﺑﺮا
ی
اﻗﺎﻣﺖ ﺑﺎﻗ
ﯿﻤﺎﻧﺪه
ﺑﻮد. در ﺗﻤﺎس
یﻫﺎ
ﻣﮑﺮر ﺗﻠﻔﻨ
ﺑﺎ ﻓﺮ ﯽ
ﯾﺪون،
ی ﺷﻤﺎره
ﭘﺮواز و ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ و ﺳﺎﻋﺖ ورود را اﻃﻼع
ﯾﻢ داد
. ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎز ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﻤﺎس ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادر
ﻓﺮاﻣﺮز
، و ﻣﻨ
ﯿﺐ
ﺑﺮادر
ﯿﺘﯽﮔ
و ﺑﭽﻪ
ﻫﺎ ﻫﻢ از ﻣﻘﺼﺪ ﻣﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻧﺪ. ﻗﺮار ﺷﺪ ﭘﺲ از رﺳ
ﯿﺪن
ﺑﻪ داﻧﻤﺎرک، از آن
ی ﻫﺎ ﺑﺮا
اﻣﮑﺎن
ورود ﺑﻪ اﻣﺮ
ﯾﮑﺎ
ﮐﻤﮏ ﺑﺨﻮاﻫ
. ﯿﻢ
دﮐﺘﺮ
ﻣﺴﻌﻮد
و ﻫﻤﺴﺮش و
رﺿﺎ آﻗﺎ
و ﺣﺘﯽ
ﻟﯿﻼی
ﮐﻮﭼﮏ دﻟﺸﺎن ﻣﯽ
ﺧﻮاﺳﺖ در روزﻫﺎی ﻣﺤﺪودی
ﮐﻪ ﺑﺎ آن
ﻫﺎ ﺑﻮدﯾﻢ، ﺑﯽ
درﯾﻎ ﺗﻤﺎم ﻟﻄﻒ
و
ﻣﺤﺒﺘﺎن را ﻧﺜﺎرﻣﺎن ﮐﻨﻨﺪ. ﺷﺒﯽ را ﻫﻤﺮاﻫﺸﺎن در ﻫﻤﺎن
اﺗﻮﻣﻮﻣﺒﯿﻞ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﭘ
ﺎرک ﻗﺸﻨﮕﯽ رﻓﺘﯿﻢ. ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﭘﺎرک ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮدن
ﭼﺮاغ
ﻫﺎ ﺑﻮد،
یﺟﺎ ﻣﺴﻌﻮد
ﯽ ﻣﻨﺎﺳﺒ
ﮐﻨﺎر ﮔﻞ
یﻫﺎ
رز اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد. ﭘﺘﻮ
ﯿﻦزﻣ ی را رو ﯾﯽ
ﭘﻬﻦ ﮐﺮد، و ﺑﺎ
اﻧﻌﺎﻣ
ﮐﻪﯽ
ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﭘﺎرک داد، ﭼﺮاغ
یﻫﺎ
ﭘﺮﻧﻮر روﺷﻦ ﺷﺪ. ﺧﺎﻃﺮه
ﯿﻢ ﻧﺴ ی
ﺧﻨﮏ ﺷﺐ و ﺑﻮ
دور ی
ﯾﺎ در
و اﻓﻖ ﻧﺎرﻧﺠ
ﯽ
رﻧﮓ و اﻧﻌﮑﺎس ﻧﻮراﻓﮑﻦ
یﻫﺎ
زرد رﻧﮓ ﺑﺮ ﭘﻬﻨﻪ
ی
آﺳﻤﺎن، ﻫ
ﯿﭻ
ﮔﺎه ﻓﺮاﻣﻮﺷﻢ
وﻗﺘﯽ . ﺷﺪ دور ﻣﺎ از ﻣﺪﺗﯽ دﮐﺘﺮ . ﺷﻮدﯽﻧﻤ
ﺑﺮﮔﺸﺖ،
یﻫﺎ رﻧﮓ ﺑﻪ رز ﮔﻞ ﭼﻬﺎر
ﻗﺮﻣﺰ و ﺳﭙ
ﯿﺪ
و زرد در
دﺳﺖ داﺷﺖ. ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﻣﺤﺒﺖ
ﻧﻈﯿﺮش، ﯽﺑ
ﺑﻪ
ﻫﺮﮐﺪام از ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻠ
ﯽ
داد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ا
ﯾﻦ
ﯾﺎدﮔﺎر ﻫﻢ
ﻧﮕﻬﺒﺎن ا
ﯾﻦ
ﭘﺎرک اﺳﺖ. ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘ
ﯽ
ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﭼﻤﻦ ﻧﺸﺴﺘ
ﯿﻢ
و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﺮد
ﯾﻢ،
و از ﺷﻨ
ﯿﺪن
۲۲۳