Table of Contents Table of Contents
Next Page  227 / 256 Previous Page
Information
Show Menu
Next Page 227 / 256 Previous Page
Page Background

ﯾﺰ ﭘﺮو

ﻗﻮل داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑ

ﯿﺎﯾﺪ

ﺗﺎ در ﺻﻮرت ﺑﺮوز اﺷﮑﺎل ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ در ﺗﻮان دارد، ﺑﻪ ﻣﺎ

ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ. ﻧﺎﻫﺎر ﺻﺮف ﺷﺪ، ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻣﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺳﺎ ک

ﯾﻤﺎن ﻫﺎ

را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد

. ﯾﻢ

ﻟﺒﺎﺳﯽ

ﮐﻪ را

ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ

ﭘﻮﺷﯿﺪﯾﻢ،

ﭘﻮﺷﯿﺪﯾﻢ

.

ﭘﺎﺳﭙﻮرت

ﺗﻪ و

ﭘﻮل ی ﻣﺎﻧﺪه

ﻫﺎ را آﻣﺎده ﮐﺮد

. ﯾﻢ

ﯾﯽﺧﺪا

ﺧﻮﻧﺴﺮد ﻣﺎ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣ

ﯽ و ﮔﺎﻫ ﮐﺮدﯽ

ﯽﺧﺎﺻ یﺧﻨﺪه

ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ﻟﺐ ﻣ

آورد ﯽ

ﮐﻪ اﯾﻦ از ﺷﺎﯾﺪ .

او از

از زودﺗﺮ

ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن

ﺷﺪﯾﻢ ﻣﯽ ﺧﺎرج

ﺑﻪ ﻣﺎ ﻏﺒﻄﻪ ﻣ

ﯾﺪ ﺧﻮرد؛ ﺷﺎ ﯽ

ﯾﻦ ﻫﻢ از ا

ﮐﻪ ﺑﺎر د

ﯾﮕﺮ

دﺳﺖ ﺑﻪ

ﯾﺴﮏر

زده و ﺳﻔﺮ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣ

ﯿﻢ داﺷﺘ ﯿﺶدر ﭘ ﯽ

و ﺑﻪ اﻣﺎن ﺧﺪا ﻣ

رﻓﺘﯿﻢ، ﯽ

ﺑﻪ ﺧﺎﻣ

اﺣﺘﯿﺎﻃﯽ ﯽو ﺑ ﯽ

ﻣﺎ

ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣ

ﯾﺪ . ﺷﺎ زدﯽ

ﻫﻢ ﺷﺎد ﺑﻮد ﮐﻪ راﻫﮕﺸﺎ

ی

ﯽآﺗ ی روزﻫﺎ

او ﺧﻮاﻫ

ﯿﻢ

ﺑﻮد، ﭼﻮن ﺳﻔﺎرش ﮐﺮد

ﹰ از ﻧﺘﺎ

او را ﺣﺘﻤﺎ

ﯾﺞ

ﺳﻔﺮﻣﺎن ﺑﺎﺧﺒﺮ ﮐﻨ

ﯿﻢ

. ﻏﺮوب ﻧﺰد

ﯾﮏ

ﺷﺪ. دﮐﺘﺮ

از ﺑ ﻣﺴﻌﻮد

ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن

آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ:

-

ﺳﺎ ک

در ﺟﺎ

ﻫﺎ را ﻓﻌﻼ

ﯾﯽ

از اﺗﺎق ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﺑﮕﺬار

ﯾﻢ

و ﺳﻮار ﻣﺎﺷ

ﯾﻢ ﺑﺸﻮ ﯿﻦ

و در اﻃﺮاف ﺷﻬﺮ ﺑﻪ

ﮔﺮدش ﺑﺮو

. ﯾﻢ

-

ﯾﺪ ﭼﻮن ﺗﺮد

ﻣﺎ را د

ﯾﺪﺧﻨﺪ ﯾﺪ

» : و ﮔﻔﺖ

ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ از ﭘﺮواز ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه

ﻣﯽ

رﺳﺎﻧﻢ

اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ.

«

ﺑﻪ

ﻃﻮری ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ و

ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ، ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ در آن ﻻﻧﻪ

ی ﺗﻨﮓ ﺳﯿﺎر

ی ﻫﻮﻧﺪا

ﮐﻮﭼﮏ دﮐﺘﺮ ﻫﺮ ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ ﺟﺎﺑﻪ

ﯾﻢ، ﺟﺎ ﺷﺪ

و دﮐﺘﺮ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﮔﺮدش ﺑﺮد. ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪ

ﻫﺎیی

ﺷﻬﺮ رﺳ

و ﯿﺪﯾﻢ

وارد ﭘﺎرﮐ

ﯾﻢﺷﺪ ﯽ

و از ﺑﺎﻻ، در

ﯾﺎ

و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن

یﻫﺎ

ﺷﻬﺮ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد

ﺗﻨﺪ ﮐﺒﺎب ﻣﺴﯿﺮ در. ﯾﻢ

ای ﺧﻮﺷﻤﺰه

ﮐﻪ ﺧﺮﯾﺪﻧﺪ

ﻫﻤﺮاه

ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ

در ﺧﻨﮏ ای

ی ﻣﺤﻮﻃﻪ

ﭘﺎرک ﺻﺮف ﺷﺪ.

ﺑﻪ ﯾﯽﻫﺎ ﻋﮑﺲ ﻣﺴﻌﻮد

ﯾﺎدﮔﺎر

از ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺖ، و از ا

ﯾﻦ

ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه از ﻣﺎ ﭘﺬ

ﯾﺮاﯾﯽ

ﮐﻨﺪ، ﻋﺬرﺧﻮاﻫ

ﮐﺮد.

ﺧﺎﻧﻢ

ﻣﺤﺠﻮﺑﺶ ﻧﯿﺰ ﻣﺘﻮاﺿﻌﺎﻧﻪ و ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻬﺮ در ﻫﻤﯿﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﮐﻠﻤﺎت ﻣﺤﺒﺖ

آﻣﯿﺰی ﮔﻔﺖ و ﻣﺎ را ﺷﺮﻣﺴﺎر از

آن ﻫﻤﻪ ﺑﺰرﮔﯽ روح و ﺻ

ﻔﺎی دﻟﺸﺎن ﮐﺮدﻧﺪ. ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﺎ ﻣﯽ

ﹰ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﯿﺎن اﺣﺴﺎس

آﻣﺪ، واﻗﻌﺎ

ﻗﻠﺒﯽ ﻧﺒﻮد، وﻟ

ﯽ ﺳﻌﯽ داﺷﺘﯿﻢ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر از آن

ﻫﺎ ﻣﻤﻨﻮﻧﯿﻢ

و ﺑﻪ ﻣﻌﻨ

ﯿﻖدﻗ ﯽ

ﮐﻠﻤﻪ ﻫ

ﯿﭻ

ﮔﺎه

ﻣﺤﺒﺖ

ﯾﻐﺸﺎن درﯽﺑ یﻫﺎ

را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاﻫ

ﯿﻢ

ﮐﺮد، و ﭼﻘﺪر ﺧﻮد را ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪ ﻣ

داﻧﯿﻢ ﯽ

ﮐﻪ در ﻣﺴ

ﯿﺮ

ﯿﻖ ﺗﻮﻓ ﯽ، زﻧﺪﮔ

آن ﯽ دوﺳﺘ

ﻫﺎ را

ﯾﺎﻓﺘﻪ

. اﯾﻢ

اﻓﺴﻮس ﮐﻪ دﻗﺎ

ﯾﺴﺖ و ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﯽﻣ ﯾﻖ

ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣ

آﻣﺪﯾﻢ ﯽ

و ﺳﺎ ک

ﻫﺎ را ﺑﺮ ﻣ

داﺷﺘﯿﻢ ﯽ

و ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه

ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ وﻗﺘﯽ . رﻓﺘﯿﻢ ﯽﻣ

رﺳﯿﺪﯾﻢ،

زد زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ

و ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از دوﺳﺘﺎن ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه

آﯾﻨﺪﯽﻣ

. از ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ

ﯿﺘﯽ . ﮔ ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ

او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ. ﺳﺮو رو

ی

ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ

را

ﺑﻮﺳ

ﯿﺪﻧﺪ

ﯿﻼﻟ . از

دﺧﺘﺮک ﺷ

ﯿﺮﯾﻦ

و ﺧﻮﺷﺮو و ﺧﻮش زﺑﺎن ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ

ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ

و ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻗﺸﻨﮕﺶ

ﺑﻮﺳﻪ زد

ﯾﻢ

. ﺳﺎ ک

ﻫﺎ را ﺑﺮداﺷﺘ

ﯿﻢ

و ﻫﻤﺮاه

ﮐﻪ ﺧﻮد ﻧ - ﻓﺮاﻣﺮز

ﯿﺰ

ﻫﻤﺴﻔﺮﻣﺎن ﺑﻮد و دﮐﺘﺮ

یو آﻗﺎ ﻣﺴﻌﻮد

ﯾﯽﺧﺪا

ﻋﺎزم ﻓﺮودﮔﺎه ﺷﺪ

. ﯾﻢ

از ﻣﻨﺰل

ﻣﺴﻌﻮد

ﺗﺎ ﻓﺮودﮔﺎه ﺣﺪود ﻧ

ﯿﻢ

ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﻣﺎﺷ

ﯿﻦ

ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻮد. ﺣﺎﻻ د

ﯾﺴﺖ را ﺑﺎ ﯽ ﮐﺮاﭼ ﯾﮕﺮ

ﺗﺮک ﻣ

ﮐﺮدﯾﻢ ﯽ

ﯽ . وﻗﺘ

از ﻣﺎﺷ

ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ

و ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ

ی

ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻓﺮودﮔﺎه ﻧﺰد

ﯾﻢ، ﺷﺪ ﯾﮏ

ی ﺻﻮرت آﺷﻨﺎ

۲۲٦