233 / 256
-
ﻧﻪ د
ﯾﮕﻪ،
ﻪ ﭘﺎ
اﻧﺸﺎءاﻟ
ﻫﺎﯽﺳﺨﺘ یﻫﻤﻪ ﯾﺎن
و دﻟﻬﺮه
ﻫﺎﺳﺖ. ﻫﻤﻪ ﭼ
ﯿﺰ
ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و دﻗﺎ
ﯾﮕﺮ د ﯾﻘﯽ
یرو
آﺳﻤﺎن ﻫﺴﺘ
.ﯿﻢ
ﯽوﻟ
ﹰ دﻗﺎ
واﻗﻌﺎ
ﯾﻘﯽ
ﺑﻌﺪ رو
ی
آﺳﻤﺎن ﻧﺒﻮد
. ﯾﻢ
ﺟﺎﯾﺶ از ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ
ﻧﻤﯽ ﺣﺮﮐﺖ
ﻫﻨﻮز ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺜﻞ ﮐﺮد؛
ﭘﺎﯾﺎن زﻣﺎن
اﺿﻄﺮاب
ﻧﺮﺳﯿﺪه
ﺑﺎ . ﺑﻮد
ﮐﻪ اﯾﻦ وﺟﻮد
درﻫﺎی
و ﺑﻮد، ﺷﺪه ﺑﺴﺘﻪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ
در ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﻌﻠﻮم
اﻧﺘﻈﺎر
ﻣﺴﺎﻓﺮی
ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ،
ﺣﺘﯽ
ﻣﻮﺗﻮر
را ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ
روﺷﻦ
ﻧﮑﺮده
ﺑﻮدﻧﺪ
ﮐﻪ ﻣﺎ .
ﻟﺤﻈﻪ
ﻣﯽ را ﻫﺎ
ﺗﺎ ﺷﻤﺮدﯾﻢ
آن
ﯿﻦ آﻫﻨ ی ﭘﺮﻧﺪه
از ﺟﺎ ﮐﻨﺪه ﺷﻮد، و ﺑﺮا
ﯾﺶآﺳﺎ ی
ﺧﺎﻃﺮ، از ورا
ی
اﺑﺮﻫﺎ و ﻓﻀﺎ
ی
آﺳﻤﺎن، دور ﺷﺪن
از ﮐﺮاﭼ
ﯽ
و ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن را ﺑﺒ
ﯿﻨﯿﻢ،
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد
ﯾﻢ
ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪه
ی
ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ
ﯾﯽ
ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ دل ﺑﺴ
ﺘﻪ!
ﻧﺎ ﮔﻬﺎن د
ﯾﺪم
در ورود
ﯿﻤﺎ ﻫﻮاﭘ ی
ﺑﺎز ﺷﺪ. دﻟﻢ ﻓﺮو ر
ﯾﺨﺖ
ﯿﺮﻋﺎدی ﻏ ﯾﻦ. ا
ﺑﻮدن را در ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ
وﺿﻌﻤﺎن ﻣ
داﻧﺴﺘﻢ، ﯽ
و در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻮدم ﮐﻪ ﭘﻠ
ﯿﺲ
ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﻪ داﺧﻞ ﻫﻮاﭘ
ﯽوﻟ ﯿﺎﯾﺪ، ﺑ ﯿﻤﺎ
ی دو ﻧﻔﺮ
ﮐﻪ وارد
ﺷﺪﻧﺪ، ﻟﺒﺎس
ﯿﺪﺳﻔ یﻫﺎ
و ﺑﻠﻮز ﻧﺎرﻧﺠ
ﯽ
رﻧﮓ داﺷﺘﻨﺪ و ﭼﺸﻢ
ﯽآﺑ یﻫﺎ
ﺣﺎل ﺧﻮش . ﯾﯽﻃﻼ ی و ﻣﻮﻫﺎ
ﺷﺪﯾﻢ
ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن
ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ
.
دﺳﺘﮕﺎه
ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﻞ ﻣﯽ
ﮐﺮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻣﯽ
ﺑﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ
ﻫﺴﺖ، در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ
ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﺳﺖ. ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﺗﻮر ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ روﺷﻦ ﺷﺪ و رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘﯽ
ﺑﻌﺪ در آﺳﻤﺎن ﺑﻮدﯾﻢ.
۲۳۲