207 / 256
در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن
ﺑﻪ ﺷﺮﺣ
ﯽ
ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ، ﺷﺐ دوم ارد
ﯾﺒﻬﺸﺖ
ﺑﻪ ﮐﻮ
ﯿﺪﯾﻢ رﺳ ﯾﺘﻪ
. ﺷﺐ را در ﻫﺘﻠ
ﯽ
ﮔﺬراﻧﺪ
ﯾﻢ
. ﺻﺒﺢ
روز ﺳﻮم ارد
ﯾﺒﻬﺸﺖ
ﻣﺎه ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ و
ﯾﺎری
دو ﻧﻔﺮ از
ﺑﻬﺎﺋﯿ
ﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﯾﺘﻪ ﮐﻮ ﯾﺰﻋﺰ ﺎن
ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺤﻞ و
ﯾﮕﺮی د
ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ
ﯽ
ﺑﻮد، وارد ﺣﻈ
ﯿﺮة
اﻟﻘﺪس ﺷﺪ
. ﯾﻢ
ﯾﺎ ﺳﺮاﯾﺪار
ﺳﺮاﯾﺪاران
اﻟﻘﺪس ﺣﻈﯿﺮة
اﻓﺮاد
ﺑﻮﻣﯽ
ﺑﻮدﻧﺪ
ﺑﺎ
ﯿﺮه، ﺗ یﻫﺎ ﺻﻮرت
ﭼﺸﻤﺎن درﺧﺸﺎن، و ﺳﺮﺷﺎر از ﻋﺎﻃﻔﻪ. ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ
یا
ﺧﺎص و زﺑﺎﻧ
ﯽ
ﮐﻪ
ﯽ ﻣﺨﻠﻮﻃ
از ﻓﺎرﺳ
ﯽ
و اﻧﮕﻠ
ﯿﺴﯽ
و ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧ
ﯽ
ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ. در ﻣﺤﻮﻃﻪ
یو رو ﯿﺎطﺣ ی
ﭼﻤﻦ
ﻫﺎ ﭼﻨﺪ ﻧ
ﯿﻤﮑﺖ
ﻪ را ﺟﺎﺑ
ﺟﺎ ﮐﺮدﻧﺪ و در زﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ
ی درﺧﺖ ﻗﺮار دادﻧﺪ.
دﮐﺘﺮ
اﺣﺮار
ی،
ﯾﮑﯽ از
اﺣﺒﺎی اﯾﺮاﻧﯽ
ﮐﻪ او ﻫﻢ آواره، و در راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ
ﺑﻪ اﯾﺮان از ﺗﺮس ﺟﺎن ﻧﺎﭼﺎر از اﻗﺎﻣﺖ
در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن
ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺑﺮای ﻣﺪﺗﯽ در ﺣﻈﯿﺮة اﻟﻘﺪس ﺳﺎ ﮐﻦ ﺑﻮد. ﺑﻪ دﯾﺪار ﻣﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﯿﻤﮑﺖ
ﻫﺎ رﺳﺎﻧﺪ و ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ
ﮔﻔﺖ. ﻣﺸﻐﻮل ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ او ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﺎب اﻓﺸﺎری، ﻋﺰﯾﺰ ﺑﺰرﮔﻮاری ﮐﻪ ﻗﺮﯾﺐ
ﭼﻬﻞ
ﺳﺎل از اﻗﺎﻣﺘﺶ
در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﻣﯽ
ﮔﺬﺷﺖ، ﺑﺎ آن ﺻﻮرت ﻣ
ﻠﮑﻮﺗﯽ و ﻟﺒﺨﻨﺪ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻬﺮ و ﺻﻔﺎ ﺑﻪ
ﺣﻈﯿﺮة اﻟﻘﺪس وارد
ﺷﺪ. ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣﺎ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻔﺖ. از ﻟﺤﻈﻪ
ی دﯾﺪار ﺳﻌﯽ در آراﻣﺶ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ
داﺷﺖ و ﺣﺮف
ﻫﺎﯾﺶ را ﻫﻤﺮاه ﺷﻮﺧﯽ و ﺧﻨﺪه ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﯽ
آورد. ﮔﻔﺖ:
-
ﭼﻮن ﭼﻨﺪ روزی اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ازدﯾﺎد ﺧﺮوج اﯾﺮاﻧﯽ
ﻫﺎ، اﻋﻢ از اﺣﺒﺎ ﯾﺎ
ا ﯾﺮﺳﺎ
ﯾﺮاﻧﯿﺎن،
ی و ﻓﺸﺎر
ﮐﻪ از ﻃﺮف دو
ﻟﺖ ا
ﯾﺮان
ﺑﺮ دوﻟﺖ و ﭘﻠ
ﯿﺲ
ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن وارد آﻣﺪه، ﺑﺮ ﺧﻼف ﮔﺬﺷﺘﻪ، از ﻃﺮف
دوﻟﺖ و ﭘﻠ
ﯿﺲ
ﯿﺮی ﺳﺨﺘﮕ
و ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣ
. ﺷﻮدﯽ
ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺮا ﻫﻢ اداره
ی ﭘﻠﯿﺲ ﺧﻮاﺳﺘ
ﻪ و
ﺳﺆاﻻﺗﯽ
. اﻧﺪ ﮐﺮده
ﻣﺮاﻗﺐ رﻓﺖ و آﻣﺪ
اﺣﺘﻤﺎﻻ
ﻫﺎﯾﻢ
ﻫﺴﺘﻨﺪ
و ﻣﻬﻤﺎن
را ﻫﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ام
ﻣﯽ
آﯾﻨﺪ، ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ، واﻻ در
ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﻮق، دﻟﻢ ﻣﯽ
ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﺷﻤﺎ ﻋﺰﯾﺰان ﺑﺎﺷﻢ
.
اﻓﺴﻮس ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻧﻤﯽ
ﺗﻮاﻧﻢ.
ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ
ی ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭘﺎرﺳﯽ، ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧﯽ، ﻣﮑﻨﻮﻧﺎت دل ﭘﺮﺻﻔﺎﯾﺶ را ﺑﯿﺎن ﻣﯽ
ﮐﺮد. ﮔﻔﺖ:
-
ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ از ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ. ﺳﻌ
ﯿﻢ ﺧﻮاﻫ ﯽ
ﮐﺮد ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ وﺳ
یﯿﻠﻪ
ﺳﻔﺮ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ
ﯽ ﮐﺮاﭼ
ﻓﺮاﻫﻢ ﺑ
ﯿﺎورﯾﻢ؛
اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨ
ﻓﻌﻼ
. ﯿﺪ
در ﺣﻀﻮر او و دﮐﺘﺮ اﺣﺮار
ی
و دو ﻋﺰ
ﯾﺰی
ﮐﻪ ﻣﺎ را از ﻫﺘﻞ ﺗﺎ ﺣﻈ
ﯿﺮة
اﻟﻘﺪس ﻫﻤﺮاﻫ
ﯽ
ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ،
ﯿﺮة ﺣﻈ ﯿﺎط در ﺣ
اﻟﻘﺪس ز
یﯾﻪﺳﺎ ﯾﺮ
درﺧﺖ، و ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﻧ
ﯿﻤﮑﺖ
ﻫﺎی
آﻧﺠﺎ، ﭼﺎ
ی
ﺻﺮف ﺷﺪ.
یا ﺧﻼﺻﻪ
از ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎ
ﯾﻤﺎن
و دردﺳﺮﻫﺎ
ﯾﯽ
ﮐﻪ در ا
و رﻏﺒﺖ ﺑﺎ ﻫﺎ آن. ﯾﻢ ﮐﺮد ﯾﺖﺣﮑﺎ ﯿﻢ، داﺷﺘ ﯾﺮان
دﻟﺴﻮزاﻧﻪ
آن
ﺣﮑﺎﯾﺖ
ﻫﺎ را ﮔﻮش ﻣ
و ﮔﺎه دادﻧﺪ ﯽ
ﮔﺎه ﺳﺆاﻻﺗ
. ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﯽ
ﺑﻪ آن
ﯿﻢ ﻫﺎ ﮔﻔﺘ
ﭘﺪر و ﻣﺎدر
ﻓﺮاﻣﺮز
در زاﻫﺪان ﻣﻀﻄﺮب و ﻧﮕﺮان، در اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨ
یﺻﺪا ﯿﺪن
ﭘﺴﺮﺷﺎﻧﻨﺪ و ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ
ﯾﻢا
ﺑﺎ آن ﻋﺰ
ﯾﺰان
ﺗﻤﺎس ﺑﮕ
ﯿﺮﯾﻢ
ی . آﻗﺎ
اﻓﺸﺎر
ی
ﮔﻔﺖ:
۲۰٦