عبدالبهاء و تولد انسان

90 / 224

ًﯾ ﺻﺮﻓﺎ ﮏ ﻣﻔﮭﻮم اﺧﻼﻗ ﻦ ﯾ ﺴﺖ. ا ﯿﻧ ﻲﺗﮭ ﻲ اﻧﺘﺰاﻋ ﻲ
ِ ﯾﺟﺪ ﻧﻮع ﺪ اﻧﺴﺎنﻲ اﻧﺴﺎﻧ ﻲﻌﻨﯾ ، ﮐﮫ از ﺣ ي ﯿﻄﮫ
ﯿﻃﺒ ﻌﺖ، ﺧﺼﻮﺻ ﯿ ﺖ، و ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ رھﺎ ﺎﻓﺘﮫ ﯾ ﯾﻲ
،اﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﺎرھﺎ اﻟﻤﻠﻠ ﻦﯿ و ﺑ ي ﻣﻠﻲ ِ ﻲﺳﻨﺘ ﻲ
ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﻇﮭﻮر اﻧﺴﺎن ﻧ ﯿ ﺎزﻣﻨﺪ آن اﺳﺖ
ﮐﮫ ﺳﺎﺧﺘﺎرھﺎ
ي ﻣﻠﻲ
در ﺟﮭﺘﻲ دﮔﺮﮔﻮن ﺷﻮﻧﺪ ﮐﮫ
ﯿآدﻣ ﺎن در ﺗﻌ ﯿﯿ ﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮ ﯾ ﺶ ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻣﺆﺛﺮ
داﺷﺘﮫ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﯿﺗﺄﮐ ﺪ ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ دري ھﮫد ۱8٦۰ ، و ﺗﺄﮐ ﺪ ﯿ
ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء در د ي ھﮫ 1 ۹1۰ ﺑﺮ ﻟﺰوم دﻣﮑﺮاﺳﻲ
ﯿﭘ يﺑﺮا ﺸﺮﻓﺖ و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﮫ در ھﻤ ﯿ ﻦ راﺳﺘﺎﺳﺖ.
ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ و ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ اوﻟﻲ ﺮاﻧ ﯾ ﻦ ا ﯿ
ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﮫ از ﻟﺰوم دﻣﮑﺮاﺳ ﯾ در ا ﻲ ﺮان ﺳﺨﻦ
، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﮫ ھﺮ دو در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دﻣﮑﺮاﺳِﻲ
ِ ﯾ ﮐﮫ ا آن ﭼﮫ ﺰ ﯿ ﻏﺮب ﻧ ﻣﺮﺳﻮم ﻦ دﻣﮑﺮاﺳﻲ را ﻓﻠﺞ
و ﻧﺎرﺳﺎ ﻣ، ﻧﻤﻮد ﻲ ﻣﻮرد اﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار دادﻧﺪ.
دﻣﮑﺮاﺳ
ِﯿ ﻦ ﻧ ﯿ راﺳﺘ ﻲ ﺎزﻣﻨﺪ ﻣﺸﺎرﮐﺖ راﺳﺘ ﻦ ﯿ
ی ھﻤﮫ ﻣﺮدم در ﺗﻌ ﯿﯿ ﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺸﺎن اﺳﺖ. ا ﯾ ﻦ اﻣﺮ
ﯿﻧ ﺎزﻣﻨﺪ ﻃﺮد ﻣﺮدﺳﺎﻻر ي ، ﻃﺮد ﻧﮋادﻲ ﭘﺮﺳﺘ و ﻃﺮد
ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮي اﻗﺘﺼﺎد ﻲ اﻓﺮاﻃ يھﺎ ي در ﺑﺎزار ﻋﻨﺎن
ﯿﮔﺴ ﺨﺘﮫ اﺳﺖ.
اﻣﺎ
ﻋﻼوه ﺑﺮ ا ﯾ ﻦ، دﻣﮑﺮاﺳ و ﻲ
ﻣﺸﺎرﮐﺖ راﺳﺘ ﯿ ﻦ ﻧ ﯿ ﺎزﻣﻨﺪ ﺗﻌﻠ ﯿ ﻢ و ﺗﺮﺑ ﯿ ﺖ ﻋﻤﻮﻣ ، ﻲ
ي آزاد ﺳﺨﻦ و ﻋﻘ ﯿ ﺪه، ﮔﺴﺘﺮش ﺣ ي ﯿﻄﮫ ارﺗﺒﺎط و
ﺗﻔﺎھﻢ و ﮔﻔﺘﻤﺎن در ﺟﺎﻣﻌﮫ، و از ھﻤﮫ ﻣﮭﻤﺘﺮ
ﻖ ﺑﮫّﺗﺨﻠ ﻲ روﺣﺎﻧ ھﺎي ارزش و اﺧﻼﻗ و رھﺎ ﻲ از ﯾﻲ
ﻌﺖ ﯿﻃﺒ ي ﯿﻄﮫﺣ و ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ ﻣ ﻲ ﺑﺎﺷﺪ. در ﭼﻨ ﻦ ﯿ
ﻲﻄﯾﺷﺮا اﺳﺖ ﮐﮫ دﻣﮑﺮاﺳ ﯿ و ﻓﻀ ﻲ ﻠﺖ اﺧﻼﻗ از ﻲ
ﯾﮑﺪﯾ ﮕﺮ ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨ ﻲﻣ ﻲ ﮔﺮدﻧﺪ. در ا ﯾ ﻦ دﻣﮑﺮاﺳِﻲ
ﻲ اﻧﺴﺎﻧ و روﺣﺎﻧ -ﻲ اﮔﺮﭼﮫ د ﯾ ﻦ از ﺳ ﯿ ﺎﺳﺖ ﺟﺪا
ﯿآدﻣ اﻣﺎ - ﺑﺎﺷﺪ ﻲﻣ ﺎن و ﮔﺮوهيﺟﺎ ﮫ ﺑ ﻲﺎﺳﯿﺳ يھﺎ
ﻏﻮﻃﮫ ﺧﻮردن در ﻓﺮھﻨﮓ ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘ و ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯿ و ﺑ ﻲ
ﯿﺳﺘ ﺰ و ﻧﻔﺮت، ﺑﮫ ﻣﺸ ﻲ ﻮرت ﻣ ﭘﺮدازﻧﺪ و در ا ﻦ ﯾ
ﻣﺸﻮرت ﺑ ﯿﺗﻮﺟ يﺟﺎ ﮫ ﮫ ﺧﻮدﺧﻮاھﻲ و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﺼﻮﺻﻲ
ﺑﮫ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻋﻤﻮﻣ ﻲﻣ ﻲ ﻧﮕﺮﻧﺪ، و ﺑﮫ ﺗﺤﺮي ﻘﺖ ﯿﺣﻘ
ﻲﻣ ﭘﺮدازﻧﺪ، و ﺑﮫ ﭼﺸﻢﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾ ﺑﮫ ھﻤﻮﻃﻨﺎﻧﺸﺎن