عبدالبهاء و تولد انسان

86 / 224

ﻣﺠﺪد ﮐﺮده و ﺟﺎﻣﻌﮫ را در ﻣﺘﻦ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻲ ﺟﮭﺎﻧ ي
ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار دھﻨﺪ.
ي ﺘﮫﻧﮑ ﺟﺎﻟﺐ ا ﻦﯾ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ و ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء
ي ھﮫ در د ﻲﮑﯾ ۱8٦۰ ي ھﮫ در د يﮕﺮﯾ و د ۱۹۱۰
يﺪﯾﺟﺪ يﮑﺮﯿﭘ ي ﯾﮫ ﻧﻈﺮ را ﺑﮫ ﺟﮭﺎن اراﺋﮫ ﮐﺮدﻧﺪ
ﮐﮫ در اﻲ ﺗﻤﺎﻣ ،ﮫﯾ ﻦ ﻧﻈﺮ ﯾ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧ ﮏ ﯾ ﺑﮫ ﻲ
واﺣﺪ ﭘ ﯿﮑﺮﮔﻮﻧﮫ ﻣﺒﺪ ﻲ ل ﻣ ﮔﺮدد. در ﻧﺘ ﺠﮫ، ﯿ
ﯾﻲ ﺷﻨﺎﺳﺎ درﺳﺖ ﺟﻮاﻣﻊ و راه ﺣﻞ دﺷﻮار ﮐﮫ ﯾﻲھﺎ ي
ﺑﺸﺮ ﺑﮫ
آن ﻣﺒﺘﻼﺳﺖ ﻧ ﯿ ﺎزﻣﻨﺪ رو ﯾ ﮑﺮد ا ﯾ ﻦ ﻧﻘﻄﮫ
ﻧﻈﺮ ﺟﮭﺎنﯿﺑ ﻦ و ﺟﮭﺎن ﺷﻤﻮل ﻣ ﻲ ﺑﺎﺷﺪ. اﺻﻞ وﺣﺪت
ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧ ﯿﺑ ﻲ ﺎﻧﮕﺮ ا ﯾﻧﻮ ﻲﮋﮔﯾ ﻦ و ﯾ ﻦ ﺟﮭﺎﻧ و ﻲ
ﻟﺰوم ﻓﺮھﻨﮕ ﯾﻧﻮ ﻲ ﻦ ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ اﺗﺤﺎد وﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾ
ﻧﻮع ﺑﺸﺮﺳﺖ.ا
ﯿﭘ اﻣﺎ ﺶ از ھﺮﭼ ﯿ ﺰ اﺻﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾ
ي ﻣﻌﻨﺎ ﺑﮫ ﻲ اﻧﺴﺎﻧ ﻇﮭﻮر راﺳﺘ ﯿ ﻦ و ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن
اﺳﺖ. اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ي يﺪارﯾﭘﺪ ﻧﮫ ّ و ﻣﺎد
ﺑﻠﮑﮫ ﻲ، ﺟﺴﻤﺎﻧ ﺑﮫ ﻋﻨﻮانيﺎرﯿھﺸ و روح ﻧﺸﺎﻧﮫيا
از ﺧﺪاﺳﺖ. ھﻤﺎن ﮔﻮﻧﮫ ﮐﮫ ﺻﻔﺎت ﺧﺪا ﺑ ﺎﻧﮕﺮ ﯿ
ي ﺒﮫﺟﻨ ﻧﺎﻣﺤﺪود و ﮐﻠﻲ و ﻋﻤﻮﻣﻲ آن ﺻﻔﺎت
اﺳﺖ،
ﯾھﻮ ﺖ راﺳﺘ ﺰ ﯿﻧ ﻲ ﻦ آدﻣ ﯿ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان روح و ھﺸيﺎرﯿ
و ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﺻﻮرت و ﻣﺜﺎل ﺧﺪا ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻌﺎﻟ و ﻲ
ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺘﻦ از ﻣﺮزھﺎ ﺖ و ﯿ ﻋﻤﻮﻣ ﻲﻌﻨﯾ ﻲ، ﻣﮑﺎﻧ ي
ﯿﮐﻠ ﺖ آن ﺗﻌﺮ ﻲﻣﻒ ﯾ ﮔﺮدد. ﻇﮭﻮر اﻧﺴﺎن ﺑﮫ
ﻋﻨﻮان
روح و ھﺸيﺎرﯿ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎي درک وﺣﺪت ﻧﻮع ی ھﻤﮫ
اﻧﺴﺎن اﺳﺖ. در درون ا ﺸﮫ ﯾ ﻦ اﻧﺪ ﯾ اﺳﺖ ﮐﮫ آدﻣﻲ
ﺖ را ﯿ واﻗﻌ ﺑﮫ ﺷﮑﻞ وﺣﺪت در ﮐﺜﺮت ﻣ ﯾ ﻲ ﺎﺑﺪ و در
ﯿ ﻦ ﺗﺄﮐ ﯿﻋ د و آزادّﺪ ﺑﺮ ﺗﻔﺮ يﻓﺮد ي و اﺳﺘﻘﻼل
،ﺶﯾﺧﻮ ﺑﮫ وﺣﺪت ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣ ﯿ ﺖ ﻧﻮع ﺑﺸﺮ ﻗﺎﺋﻞ
ﻲﻣ ﺷﻮد. در ﻧﺘ ﯾ ، ھﻮ ﺠﮫﯿ ﺖ ﻧﮫ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻀﺎد ﺑﺎ
، ﮕﺮان ﯾد ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺮ اﺳﺎس ارﺗﺒﺎط ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ،
ﻲ واﺑﺴﺘﮕ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ و ﮐﻠ ﯿ ﺖ و ﺗﻤﺎﻣ ﯿ ﺖ و وﺣﺪت ﻧﻮع
ﺑﺸﺮ ﻣﻮرد ﺗﻌﺮ ﯾ ﻒ ﻗﺮار ﻣ ﯿﮔ ﻲ ﺮد. آدﻣ اﮔﺮﭼﮫ ﻲ
ﯾ ﻲﺮاﻧﯾ ﺪ، ا ﯿ ﺎ ﺳﻔ ﯾ ﺎه ﯿﺳ ﺎ ژاﭘﻨ ﻲ ، ﻣﺮد ﯾ ﺎ زن،
و ﻣﺴﻠﻤﺎن ﯿ در ﻋ اﻣﺎ ،اﺳﺖ ﻲﺤﯿ ﺎ ﻣﺴ ﯾ ﻦ ﺣﺎل و
ﻓﺮاﺗﺮ از ﯾا ی ھﻤﮫ
ﻦ ﮐﺜﺮت
ھﺎ اﻧﺴ ﺎن اﺳﺖ، آ ي ﯾﯿﻨﮫ