عبدالبهاء و تولد انسان

84 / 224

ﯾ در ا ﻦ ﺑﺤﺚ ﻓﺸﺮده ﻓﺮﺻﺘ ﺢ ﯾﺗﺸﺮ يﺑﺮا ﻲ
آرﻣﺎنﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧ ﺪ ﯾﺑﺎ اﻣﺎ ،ﺴﺖﯿﻧ ﻲ
ﺗﻮﺟﮫ ﮐﺮد ﮐﮫ ﭼﮕﻮﻧﮫ ﺗﻤﺎﻣ ﯿﻟﺎﺗﻌ ﻲ ﻢ ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ و
ﻋﺒ يھﺎ ﻲ ﺳﺨﻨﺮاﻧ ﻲ ﺗﻤﺎﻣ ﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺑﺎزﺗﺎﺑ ﻦ ﯿ از ھﻤ ﻲ
اﺻﻞ ﺑﻨيﺎدﯿ اﺳﺖ. وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﻲ در واﻗﻊ
ﺗﺤﻘﻖ راﺳﺘ ﯿ ﻦ ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن، ﺑﻠﻮغ اﻧﺴﺎن، ﻇﮭﻮر
دَﺧﺮ ، رھﺎ ﯾﻲ اﻧﺴﺎن از اﻧﺤﻄﺎط ﺑﮫ ورﻃﮫﺗﻨﺎزع ي
ﺑﻘﺎ و ﺗﺤﻘﻖ آزاد ﯿ راﺳﺘ ي ﻦ اﺳﺖ. ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪرش ،
ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ، ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء در ﮔﻔﺘﺎرھﺎﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾ ﺧﻮد ي
ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﻲ را ھﻢ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻣﻔﮭﻮﻣ و ياﺑﺪ ﻲ
ﻲﻘﺘﯿﺣﻘ ﺟﺎودان و ھﻢ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻲﺨﯾﺗﺎر ﻲ ﻣﻔﮭﻮﻣ
و ﻧﻮ
ﻇﮭﻮر و ﻣﻘﺘﻀﺎ ﯾا ي ﻦ دور ﺟﺪﻲ ﻣﻌﺮﻓ ،ﺪﯾ
ﺪ. ﯾﻧﻤﺎ ﻲﻣ
در واﻗﻊ ﺟﻤﻊ ا ﯾ ﻦ دو ﻣﻔﮭﻮم اﺳﺖ ﮐﮫ
ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾ اﺻﻞ ﯾﻲﺒﺎﯾ و ز ﻲﺪﮔﯿﭽﯿﭘ ﺟﮭﺎن ﺑﺸﺮ را ي
ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻣ ﻲ ﺳﺎزد. از ﺑﺮﺧﻲ ﺟﮭﺎت ا ﯾ ﻦ ﻣﻔﮭﻮم ،
ﻲﺨﯾﺗﺎر ﻲ ﻣﻔﮭﻮﻣ اﺳﺖ و و ﯾا ي ﯾﮋه ﻦ ﻋﺼﺮ، ﻋﺼﺮ ي ﮐﮫ
ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء آن را » ﻗﺮن اﻧﻮار ﻧﺎﻣﺪ. ﻲﻣ «
ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ در ﺧﻄﺎﺑﺎﺗﺶ ﺑﮫ زﻣﺎﻣﺪاران ﺳ و ﻲﺎﺳﯿ
ﯾا ﺑﺮ ، ﺟﮭﺎن ﻲ ﻣﺬھﺒ ﻦ اﺻﻞ ﺗﮑ ﯿ ﮫ ﻧﻤﻮد ﮐﮫ ﺟﮭﺎن
وارد ﻣﺮﺣﻠﮫﯾﻧﻮ يا ﻦ از ﺗﺎر ﯾ ﺦ ﺷﺪه اﺳﺖ و
ﯾا ﻲﮋﮔﯾ ﻦ و ﯾ ﻣﮭﻤﺘﺮ ﻦ ﻣﺮﺣﻠﮫ از ﺗﮑﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎن را ،
ﻇﮭﻮر اﻲﮋﮔﯾ ﻦ و ﯾ ﺑﮫ ﺧﺼﻮص اﻋﻼن ﻧﻤﻮد ﮐﮫ ھﻢ
ا ﮐﻨﻮن ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮ ﯿ ﮏ ﭘ ﯾ ي ﺑﮫ ﺑﻤﺜﺎ ي ﻞ ّﮑﺮ واﺣﺪ ﺗﺸﮑ
ﯾﺎﻓﺘﮫ اﺳﺖ و ﺗﻨﮭﺎ راه ﺣﻞيھﺎ ي دﺷﻮار ﺟﮭﺎن در
ﯾا ﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺳﺎﺳﺖﯿ ھﺎ و ﻓﺮھﻨﮓ ﺑﺸﺮ ﻦ ﯾ ﺑﺎ ا ي
ﯿﺑ ﻨﺶ و واﻗﻌ ﯿﺖ ﺳﺎزﮔﺎر ﮔﺮدد. ﺑﮫ: ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ ي ﮔﻔﺘﮫ
» ﻓﺎﻧﻈﺮوا اﻟﻌﺎﻟﻢ ﮐﮭ ﯿﮑﻞ اﻧﺴﺎن « ، ﻋﺎﻟﻢ را
ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﯿ ﮏ ﭘ ﯾ ﮑﺮ ﺑﺸﺮ ﯾ ﺑﻨﮕﺮ ي ﺪ. ارﺗﺒﺎط ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ
يھﺎ ﺑﺨﺶ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺟﮭﺎن ﭼﮫ از ﻧﻈﺮ اﻗﺘﺼﺎد ، ﭼﮫ ي
از ﻧﻈﺮ ﺳ ﻲﺎﺳﯿ ، ﭼﮫ از ﻧﻈﺮ ﺗﮑﻨ ﻲﮑﯿ ، ﭼﮫ از ﻧﻈﺮ
ﻲﺴﺘﯾ ﻂ ز ﯿﻣﺤ ، و ﭼﮫ از ﻧﻈﺮ ﻓﺮھﻨﮕﻲ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺸﺮي
ﯾ را ﺑﮫ ﮏ واﻗﻌ ﯿ ﺖ ارﮔﺎﻧﻲ ﺟﮭﺎﻧ يﺪارﯾﭘﺪ ﻲﻌﻨﯾ ،ﮏﯿ
ﯾﺗﺒﺪ ﻞ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. در زﻣﺎن ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ اﻟﺒﺘﮫ ا ﻦ ﯾ
ﯿﺑ ﺎن ﺑﻨﻈﺮ ﻋﺠ ﻲ ﺐ ﻣ ﯿ آﻣﺪ و ﺣﺘﻲ در زﻣﺎﻧ ﮐﮫ ﻲ