عبدالبهاء و تولد انسان

37 / 224

اﺟﺘﻤﺎﻋﯿ ﺰ اﺳﻔﻞ ﺟﮭﻞ ﺑﺎﻋﻠّﮫ را از ﺣﯿ اﻓﻖ ﻲ
داﻧﺶ و ﻓﻀﻞ ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ؟ و ﯾﺎ ﺧﻮد
ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﻋﺎدﻟﮫ ﻣﻮاﻓﻖ اﺣﮑﺎم اﻟﮭﯿﮫ
ﮐﮫ ﮐﺎﻓﻞ ﺳﻌﺎدتﮫ ﺑﺸﺮﯾ اﺳﺖ و ﺣﻘﻮق ھﯿﺌﺖ
ﻋﻤﻮﻣﯿ ﮫ را در ﺗﺤﺖ ﺻﯿﺎﻧﺖ ﻣﺤﻔﻮظ ﮫﻗﻮﯾ
، داﺷﺘﮫ اﯾﻦ ﺣﺮﯾﺖ ﺣﻘﻮق ﻋﻤﻮﻣﯿﮫو اﻓﺮاد ي
ﻲ اھﺎﻟ ﻣﺒﺎﯾﻦ و ﻣﻐﺎﯾﺮ ﻓﻼح و ﻧﺠﺎح اﺳﺖ؟ «
ﯾﺑﺪ ﻨﺴﺎن ﻣﻔﮭﻮم ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﻣﻔﮭﻮﻣﺟﮭﺎن ﻲ
ﺷﻤﻮل ﻣ ﻲ ﺷﻮد و از ور ﺎ ﯾﺖ ﯿ ﺎ ﻣﻠ ﯾﺖ ﯿ ﮏ ﻗﻮﻣ ﯾ ي ﻃﮫ
ﯾﺖ ﯿﺟﻨﺴ ﺎ ﻧﮋاد و ﺎ ﻣﺬ ﯾ ھﺐ ﺑ ﮫ ﺧﺼﻮص ﻓﺮاﺗﺮ
،رود ﻲﻣ ﭼﺮا ﮐﮫ ﺑ ي ﮔﻔﺘﮫ ﮫ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء :
ﻋﺪل» ﭼﻨﯿﻦ اﻗﺘﻀﺎ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﺣﻘﻮق ﻧﻮع
ﻲ اﻧﺴﺎﻧ ﺟﻤﯿﻌﺎ ﻣﺤﻔﻮظو ﻣﺼﻮن ﻣﺎﻧﺪ و ﺣﻘﻮق
ﻲ ﻋﻤﻮﻣ ﯾﮑﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ «.
ﯾﯿآ ﻦ ﺑﮭﺎﺋي ﺘﮫﮔﻔ ﺑﮫ ﻲ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء آ ﯾﯿ ﻦ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ
ﻲﻣ ﺷﻮد و ا ﯾ ﻦ اﻣﺮ ﺑﮫ آن ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻋﻠ ﮫ ﯿ
، اﻧﺴﺎن ﭼﮫ ﺑﮫ اﺳﻢﭘﺮﺳﺘﻲ ﻨﺖﺳ و ﺟﮭﺎﻟﺖ ﻣﺬھﺒﻲ
ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﮫ ﺑﮫ اﺳﻢ ﺗﮑﻨ ﯿ ﮏ ﺷﻘﺎوت و ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ و
اﺳﺘﻌﻤﺎر و ﻣﺼﺮف، ﻣﺘﺠﺪد ﯾﻲ ﮔﺮا ﻧﻔ ًﮐﺎﻣﻼ ﻲ
ﻲﻣ ﮔﺮدد. ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ د ﯾ ﮕﺮ ﻣﻔﮭﻮﻣﻲ ﻣﻌﺎرض ﺑﺎ ﺧﺪا
ﯾ و د ﻦ و ﺧﺮد ﻧﻤ، ﮔﺮدد ﻲ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﻣﺤﺼﻮل و
ﻲ ﻣﻨﻄﻘ ي ﯿﺠﮫ ﻧﺘ ﺧﺪا و د ﯾ ﻦ و ﺧﺮد ﺷﻤﺮده
ﮔﺮدد. ﻲﻣ
ﺟﺪاﯾﻲ دﯾﻦ از ﺳﯿﺎﺳﺖ
ي و ﻣﺪﻧﯿﺖ روﺣﺎﻧﻲّو ھﻤﺎھﻨﮕﻲ ﻣﺪﻧﯿﺖ ﻣﺎد
اﺻﻞ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﺎ دو اﺻﻞ د ﯾ ﮕﺮ ﺗﻮأم
ﻲﮑﯾ :ﺷﻮد ﻲﻣ اﺻﻞ ﺟﺪا ﯾد ﯾﻲ ﻦ از ﺳ ﯿ ﺎﺳﺖ و د ﮕﺮ ﯾ
اﺻﻞ ﻟﺰوم ھﻤﺎھﻨﮕ ﺖ ﯿﻣﺪﻧ ﻲ يّ ﻣﺎد و ﻣﺪﻧ ﺖ ﯿ
ﯾ . ا ﻲ روﺣﺎﻧ ﻦ دو اﺻﻞ ﺑ ﮕﺮ ﯾﮑﺪﯾ ﺑﺎ آن ﮐﮫ يﺟﺎ ﮫ
در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻟﺰوم ﻣﻨﻄﻘﻲ و ﻣﻌﺎﺿﺪ و
ﻣﺴﺘﻠﺰم ﯾﮑﺪﯾ ﮕﺮﻧﺪ. ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮﻲ ﻣﺒﺘﻨ ﺑﺮ اﺻﻞ
رﺳﺎﻟﮫ ﻣﺪﻧﯿﮫ، ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎءﺺﺻ ، ۱9 - ۱ 8 . 14