7 / 224
ﺣﻀﺮت ﻣﺴ
ﯿ
ﺢ از ﻓﻘﺮا ﺑﻮد
،
ﻧﮫ از اﻏﻨ
ﺎ. ﯿ
ﯿﮔ از
ﺎه ﮔﺬران ﻣ
ﻲ
ﻧﻤﻮد، ﺳﺮو ﺳﺎﻣﺎن
ﻧﺪاﺷﺖ، در ﺻﺤﺮا و ﺑ
ﯿ
ﺎﺑﺎن ﺑﻮد... ﺣﻀﺮت
ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ در ﺑﻐﺪاد ﺟﻤ
ﯿ
ﻊ را ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ
ﯿﻣ
ﺎن ﻓﻘﺮا. دو ﺳﺎل ﺑﺎ ﻓﻘﺮا ﺑﻮد. ﺑﺎ
آﻧﮭﺎ ﺑﺴﺮ ﻣ
ﻲ
ﺑﺮد و ﺑﮫ ا
ﯾ
ﻦ اﻓﺘﺨﺎر ﻣ
ﮐﺮد ﻲ
و ﻟﻘﺐ ﺧﻮ
ﯾ
ﺶ را درو
ﯾ
ﺶ ﻓﺮﻣﻮد،
ﺮ. ﯿﻓﻘ ﻲﻌﻨﯾ
ﯿﺟﻤ
ﻊ ﻣﺎ را وﺻ
ﯿ
ﺖ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﮫ ﺧﺎدم ﻓﻘﺮا
ﯿ ھﻤﻨﺸ ﻢ،ﯿﺑﺎﺷ
ﻦ ﻓﻘﺮا ﺷﻮ
ﯾ
ﻢ ﺗﺎ در ﻣﻠﮑﻮت
ﻲاﻟﮭ
ﻣﻘﺮب ﮔﺮد
ﯾ
ﻢ... ﺷﺒ
ﯿﻣﺴ ﻲ
ﺢ در ﺑ
ﺎﺑﺎن ﯿ
ﻣﺎﻧﺪ. ﺟﺎ
ﯾﻲ
ﻧﺪاﺷﺖ. ﮔﻔﺖ
يا :
ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧ
ﻲ
ﯿﻃ يﺑﺮا
ﻮر ﺻﺤﺮا آﺷ
ﺎﻧﮫﯿ
ھﺎﺳﺖ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان
را ﻣﻨﺰل و ﻣﺄو
ي
، اﻣﺎ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺟﺎ
ي
ﺳﺮ ﻧﮭﺎدن ﻧ
ﯿ
ﺴﺖ. و ﻓﺮﻣﻮد ﻓﺮش ﻣﻦ زﻣ
ﻦ ﯿ
اﺳﺖ، ﺳﺮاج ﻣﻦ روﺷﻨ
ﻲ
ﻣﺎه و ﺳﺘﺎره
يھﺎ
آﺳﻤﺎن
اﺳﺖ و ﭘﻮﺷﺎﮐﻢ آﺳﻤﺎن. ﮐ
ﯿ
ﺴﺖ از ﻣﻦ
ﻲﻏﻨ
ﺗﺮ؟... ﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﺗﺄﺳ
ﯿ ﺑﮫ ﻣﺴ ﻲ
ﺢ ﻧﻤﻮده
«ﯾﺪ.ا
1اﻣﺎ در وراي
ﺻﺪھﺎ ﻣﺒﺎﺣﺚ و ﻣﻄﺎﻟﺐ
ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧ
ﻲ
ﮐﮫ در ﺧﻄﺎﺑﮫ
يھﺎ
ﻣﺘﻨﻮع در
داﻧﺸﮕﺎه
ھﺎ، ﮔﺮوه
يھﺎ
ﺻﻠﺢ، ﮐﻠ
ﯿ
ﺴﺎھﺎ، ﮐﻨ
ھﺎ، ﺴﮫﯿ
ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻠﻤ
ﻲ
و ﺳﺎزﻣﺎن
يھﺎ
ﺑﺸﺮدوﺳﺘﺎﻧﮫ ﺗﻮﺳﻂ
ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ا
ﺑﮫ را ،ﺷﻮد ﻲ ﺮاد ﻣ ﯾ
ﺗﻮان ﻲﻣ ﻲﺣﺘ
يﺎدﯿ ﺖ ﺑﻨ ﯿاھﻤ
دو اﺻﻞ را در
آن ی ھﻤﮫ
ﻲ ﺳﺨﻨﺮاﻧ
ھﺎ ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﺮد. ا
ﯾ
ﻦ دو اﺻﻞ ﺑﮫ ﺷﮑﻞ
يھﺎ
ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن در ﺳﺨﻨﺮاﻧ
يھﺎ ﻲ
ﻣﺘﻔﺎوت ﺟﻠﻮه
ﺷﻮﻧﺪ ﻲ ﮔﺮ ﻣ
و در واﻗﻊ ﻣ
ﻲ
ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﮫ
ﻲ ﺳﺨﻨﺮاﻧ ی ھﻤﮫ
ھﺎ ﺑﮫ
ﯾ ﺑﮫ ا ﻲﺷﮑﻠ
ﻦ دو اﺻﻞ ﺑﺮ ﻣ
ﻲ
ﮔﺮدﻧﺪ.
اﺻﻞ اول ﻧﻘﺪ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء از
ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﻨﺎزع
ﺑﻘﺎ
، ﻓﺮھﻨﮓ ﻣﺎده ﭘﺮﺳﺘ
ﻲ
و اﻧﺤﻄﺎط اﻧﺴﺎن ﺑﮫ
رﺗﺒﮫ ﻃﺒ
ﯿ
ﻌﺖ اﺳﺖ. در
آﻧﺠﺎ
ﺳﺖ ﮐﮫ ا
ﯾ
ً
ﻦ اﺻﻞ اﺳﺎﺳﺎ
ﺑﮫ ﻧﻘﺪ از ﻣﺎﺗﺮ
ﺎﻟﯾ
ﯿﺰم و ﺗﺠﺪ
د ﻣﻌﻄﻮف ﻣ
ﮔﺮدد. ﻲ
اﺻﻞ دوم، ﻧﻘﺪ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء از
ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﻌﺼﺐ د
، ﻲﻨﯾ
ﯾ و ﺗﺪ ﻲ ﻓﺮھﻨﮕ ﻲ ﭘﺮﺳﺘ ﺳﻨﺖ
ﻦ ﻣﺮﺳﻮم و ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ.
ﺧﻄﺎﺑﺎت:
ﺳﻔﯿﻨﮫ در
ی ﻋﺮﻓﺎن، دﻓﺘﺮ
7
، ص
28.
1