84-85 / 182
Serious
gaming
COMPUTERSPELLEN ZIJN VEEL MEER DAN
ALLEEN EEN MANIER OM DE TIJD TE VERDRIJVEN
gamen voor het echie
van heel veel vrijheid, terwijl ze je stiekem richting
een doel sturen’, zegt Van der Spek. Het probleem is
dat mensen op die manier dingen verkeerd kunnen
aanleren. Ze doen bijvoorbeeld iets niet goed, maar
komen per ongeluk toch verder in het spel. Dan is er
niemand die ze vertelt wat ze verkeerd hebben gedaan.
Nog een nadeel: leren met behulp van games is een
langzaam proces. Als je een boek leest ben je veel
sneller klaar. Al is dat volgens Van der Spek niet zo’n
groot probleem. ‘Als je een leuk spel speelt, vliegt de
tijd voorbij. Zonder dat je het merkt zit je zo een paar
uur achter elkaar te gamen. Een boek met droge stof
leg je na tien minuten alweer weg.’
HOE REËEL IS VIRTUEEL?
Vooruitgang hebben we niet te danken aan behou-
dende mensen. Met de komst van de telefoon zouden
mensen geïsoleerd raken, zo klonk het. Niemand zou
de deur meer uitkomen als we met elkaar gingen
praten over een lijn. Het viel allemaal reuze mee.
Virtuele werelden ondergaan hetzelfde lot als alles
wat nieuw is. Maar zou het ook kunnen dat virtuele
werelden over tien jaar volkomen normaal zijn, zoals
ook al die andere ‘enge’ dingen gewoon zijn geworden?
Plezier is een middel,
leren het doel!
Second Life
woordenboek
EEN KORTE CURSUS SECOND LIFE-TAAL
AVATAR
‘poppetje’ waarmee je je voortbeweegt in
Second Life.
IN-WORLD
in Second Life, als in: ‘Dan zie
ik je in-world’.
SL
Second Life.
RL
Real Life, het echte
leven.
LINDEN-DOLLARS
munteenheid in Second Life.
NEWBIE/NOOB
een nieuwe avatar. Nog erg on-
ervaren in Second Life.
TELEPORTEN
het
verplaatsen van je avatar van de ene
locatie naar de andere.
RESIDENT
bewoner van Second Life.
Erik van der Spek, game-onderzoeker aan de Universiteit Utrecht: ‘Serious
games zijn computerspellen waarvan het doel iets anders is dan alleen
maar plezier hebben.’ Inderdaad, dat is een hele brede omschrijving. Maar
het doel van een serious game kan ook echt van alles zijn. In de meeste
gevallen moet een serious game je iets leren. Op de basisschool leer je
topografie echt al lang niet meer alleen uit een boek. Er zijn games die je
uitdagen om zo veel mogelijk plaatsen te herkennen in zo min mogelijk
tijd. De hoogste scores komen in een hall of fame. Dat games als leermid-
del worden ingezet is logisch, want ook spellen die je voor de lol speelt
zijn leerzaam. Of je nu een vijand moet verslaan, een stad moet bouwen of
zo snel mogelijk rondjes moet rijden: zonder te leren hoe een spel werkt,
kom je niet ver. Gamedesigners hebben in de afgelopen veertig jaar een
heel specifieke leermethode ontwikkeld, die je in bijna elk spel terugziet.
‘Level 1 in een computerspel begint meestal makkelijk’, zegt Van der Spek.
‘De eerste vijand in Super Mario Bros kan bijvoorbeeld alleen naar links en
rechts lopen. En geleidelijk aan wordt het spel steeds moeilijker.’ De vol-
gende vijand is net iets lastiger te verslaan. Die kan vrijer bewegen, of krijgt
iets waarmee hij je kan aanvallen. Om verder te komen in een spel moet
je voor elk obstakel iets bijleren. Bij normale computerspellen is het leren
geen doel op zich. Het gaat erom dat je lol hebt. Maar bij serious games is
het andersom: plezier is een middel, leren het doel.
JE LEERT STIEKEM
Conclusie: serious games zijn fantastisch. Je kunt er veel mee, maar
serious games hebben ook beperkingen. Want het is het doel van het spel
om iemand iets te leren. En de meeste mensen haken af zodra een spel te
veel op huiswerk gaat lijken. Ze verwachten dat ze vermaakt worden, niet
dat het spel ze een rits saaie opdrachten of feiten voorschotelt. Het leer-
zame deel moet dus verborgen blijven. ‘De beste games geven je de illusie
82
83